Μετά την τιτάνια καταστροφή που υπέστη η Metropolis από τον General Zod, κάποιοι βλέπουν στην μορφή του Superman, έναν σύγχρονο μεσσία. Δίχως όμως, ο εκατομμυριούχος Bruce Wayne, να ασπάζεται την λατρεία αυτή, θα ξεκινήσει έναν αγώνα εναντίωσης, για να αποδείξει πως η δύναμη αυτή δεν μπορεί να παραμείνει χωρίς έλεγχο. Οι δύο ήρωες θα έρθουν σε σκληρή διαμάχη, αφήνοντας την Metropolis και τον κόσμο απροστάτευτο. Όμως μία νέα απειλή με όνομα Doomsday, δημιουργία του Lex Luthor, θα φέρει τον κόσμο στα πρόθυρα της καταστροφής. Τότε οι διαφωνίες θα πρέπει να παραμεριστούν και σε συνεργασία με την Wonderwoman, να σταματήσουν τα σχέδια του.
“You are not brave, men are brave…”
TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ
Εδώ έχουμε την ταινία που περιμέναμε (τουλάχιστον εγώ) από την στιγμή που ανακοινώθηκε ότι ο Ben Affleck θα φορέσει την μάσκα του σκοτεινού ιππότη, και παραλίγο να ‘πέσει’ στην κυριολεξία το Internet. Με επιστολές των φανατικών να φτάνουν μέχρι και τον Πρόεδρο Barack Obama (έλεος) και ατάκες του τύπου “Ben μην μπεις στο Internet σήμερα” ξεκίνησε η πορεία του νέου Batman.
Μιλάμε με ασφάλεια για το άτυπο sequel του Man of Steel(2013) και την αρχή (αυγή) της ταινίας The Justice League Part One (2017) πάλι σε σκηνοθεσία του κ. Snyder. Ουσιαστικά είναι η πρώτη ταινία που θα μαζευτούν όλοι οι ήρωες της DC σε μία ταινία, αφού είδαν την επιτυχία της Marvel στον τομέα αυτόν (και πολύ το άργησαν). Όμως δεν το κάνουν σωστά. Με αποτέλεσμα η ταινία να έχει μεγαλύτερη διάρκεια από το αναμενόμενο και να μην έχουμε ανάπτυξη χαρακτήρα σε κανέναν από τους ήρωες μας.
Πάμε να τα δούμε ένα ένα. Η ταινία μας ξεκινάει στο τέλος του Man of Steel, και μας δείχνει μία άλλη οπτική πλευρά. Κόσμος πεθαίνει ίσως και άσκοπα, και το μίσος γεννιέται ανάμεσα στον Bruce Wayne και τον άνθρωπο από ατσάλι. Ασχέτως αν στο τέλος της ταινίας γίνεται χειρότερος χαμός από το Man of steel, anyway.
Τα γεγονότα φέρνουν το ένα το άλλο και είναι τόσα πολλά, που δεν γίνονται καν με χρονολογική σειρά. Αυτό δεν είναι κακό, αλλά η σύνδεση τους δεν ρέει στον εγκέφαλο μας. Διότι κάποια από τα γεγονότα, όχι μόνο δεν συνδέονται με την ιστορία, αλλά αποτελούν και οράματα η ακόμα και όνειρα μέσα σε όνειρα.
Τελικά η δράση χτίζεται και η προώθηση της ταινίας, το μαύρο εναντίον άσπρου, φτάνει στο σημείο να πραγματοποιηθεί, χωρίς τελικά να έχει την διάρκεια που έπρεπε. Εδώ ο Snyder φάνηκε ότι προτιμούσε την εναντίωση των χαρακτήρων παρά των υπερηρώων, οπότε άνετα η ταινία θα μπορούσε να λέγεται Bruce Wayne V Clark Kent.
Προφανώς η συμφιλίωση γίνεται (πολύ γρήγορα) και ένας κοινός εχθρός εμφανίζεται οπότε όλοι πολεμούν για έναν κοινό σκοπό.
Μέσα σε όλα αυτά όμως, η ταινία παρουσιάζει ένα υπερθέαμα σκηνών. Ως φανατικός του ήρωα (Batman), ξέρω ότι η ταινία ανήκει σε αυτόν. Οι σκηνές του είναι εκπληκτικές, πιο σκοτεινές από ποτέ. Ο ήρωας είναι μεγάλος, έμπειρος και δεν φοβάται να βάψει τα χέρια του με αίμα. Από την άλλη ο Superman, προσπαθεί να κερδίσει την αγάπη του κόσμου, αλλά δεν του κάθεται. Ίσως γιατί βγαίνει εκτός χαρακτήρα… Δείτε την πρώτη του σκηνή του και θα καταλάβετε.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μήνυμα προς Zack Snyder: “Nolan δεν θα γίνεις ποτέ”! Σταμάτα να τον αντιγράφεις. Μείνε σε αυτά που ξέρεις να κάνεις. Για να μην παρεξηγηθώ, δεν συγκρίνω την ταινία με την τριλογία του Nolan, ούτε τον Ben Affleck με τον Christian Bale, μιλάμε για διαφορετικές προσεγγίσεις στον ίδιο χαρακτήρα οπότε είναι άτοπο. Συγκρίνω όμως, την μη χρονολογική σειρά σε ταινία, και τα όνειρα μέσα σε όνειρα. Ο Snyder, το κάνει άτσαλα και άκομψα ενώ ο Nolan με ροή.
Τα πλάνα του όμως ήταν εκπληκτικά, με άριστο μοντάζ και οι σκηνές δράσεις από αυτές που δεν σου φτάνουν. Πάλι κερδίζουν οι σκηνές με τον Batman, φάνηκε ότι ήθελε να δώσει βαρύτητα εκεί. Επηρεασμένος από τον Frank Miller The Dark Knight Returns Part1 & Part2, τα Comics αλλά και το επιτυχημένο video game Batman Arkham Knight, δημιούργησε κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί. Οπότε μόνο και μόνο για αυτό, η ταινία ανεβαίνει.
Ως DP, ο κύριος Larry Fong. Συνεργάζεται με τον Snyder για χρόνια, οπότε ξέρουμε τι να περιμένουμε. Σκοτεινιά, αντίθεση και ένα καρτουνίστικο στυλ στον πραγματικό κόσμο.
Ben Affleck, απλά βούλωσε στόματα. Ο ρόλος του πάει, ίσως όχι τόσο του Bruce Wayne αλλά όταν βάζει την στολή βλέπεις τον Batman όπως τον θες. Henry Cavill λίγο πολύ τα ίδια, Amy Adams αδιάφορη και με περισσότερο screen time από ότι χρειαζόταν. Jesse Eisenberg, κάτι πολύ διαφορετικό στον χαρακτήρα, μου άρεσε πάρα πολύ παρά τα αρνητικά που διάβασα. Jeremy Irons, όλες οι έξυπνες ατάκες ανήκουν σε αυτόν, δίνει μια άλλη προσέγγιση στον ρόλο του Alfred. Gal Gadot, αν και δεν την είδαμε αρκετά, ήταν παρούσα στις στιγμές κλειδιά, οπότε πιάσαμε το νόημα.
Μουσική από Hans Zimmer & Junkie XL. Φάνηκε ποιος έκανε τι, και μπορώ να πω πως εδώ ο Hans Zimmer χάθηκε. Οι Junkie XL, έδωσαν την δική του χροιά, ειδικά όταν άκουγες τον συνδυασμό του Epic με το Electro. Δεν σου μένει ο ρυθμός, αλλά θέλεις να το ακούσεις και μόνο του.
Τελικά η ταινία ήταν καλή. Ναι και Όχι. Θεωρώ πως είχε τα πάντα. Δράση, ένταση, σασπένς, κοιλιά. Μία πανδαισία συναισθημάτων τόσο θετικών όσο και αρνητικών. Δύο πράγματα θέλω να τονίσω. Οι δύο ήρωες, έρχονται σε αντιπαράθεση (ίσως γιατί γίνονται υποχείρια του Luthor), αλλά γιατί ο Batman θέλει να τονίσει στον κόσμο, ότι ακόμη και ένας θεός μπορεί να ματώσει. Ξέρει ότι δεν μπορεί να κερδίσει, οπότε θέλει να αντέξει αρκετά ώστε να τον ρίξει κάτω ένα ψεύτικο είδωλο.
Επίσης, ήταν η πρώτη φορά που βλέπουμε τον Bruce να κοιτάει την στολή του με φόβο. Γιατί ξέρει πως όταν την φοράει γίνεται τέρας που δεν σταματάει αν δεν πραγματοποιηθεί ο σκοπός του.
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ
Γιατί είναι η πρώτη φορά που οι δύο ήρωες έρχονται σε αντιπαράθεση. Γιατί έχεις μεγάλη περιέργεια. Γιατί έχει διαφημιστεί τόσο. Γιατί θέλεις να νιώσεις παιδί. Βασικά μη με ρωτάς. Πήγαινε και δες την.