Baby Driver (2017)

Αν όχι την καλύτερη ταινία της χρονιάς, σίγουρα την πιο απολαυστική. Όταν η Marvel «έδιωξε» τον Edgar Wright από το Ant-Man, αυτός αποφάσισε να γυρίσει το Baby Driver, βασισμένο σε μια ιδέα που είχε από το 1994 και μας έδειξε ακόμα μία φορά ότι είναι ένας από τους πιο απολαυστικούς σκηνοθέτες που κυκλοφορούν.

Η υπόθεσή της ταινίας είναι πολύ απλή, αλλά οι πιο απλές ιδέες κάνουν και τις σπουδαιότερες ταινίες. Ο Baby, “Β-Α-Β-Υ, Baby”, είναι ένας διαβολικά καλός οδηγός, ο οποίος όταν ήταν μικρός, έκλεψε το λάθος αυτοκίνητο. Από τότε, είναι αναγκασμένος να δουλεύει ως οδηγός ληστειών για τον μεγαλοεγκληματία Doc. O Baby ακούει συνεχώς μουσική· είναι ο μόνος τρόπος να πνίγει το βουητό στα αυτιά του, το κουσούρι που του άφησε ένα ατύχημα που είχε μικρός. Όταν γνωρίζει την Debora, μια όμορφη σερβιτόρα, αποφασίζει να ζήσει μια «κανονική» ζωή, αλλά όλα πάνε στραβά σε μια δουλειά για τον Doc.

Η μουσική είναι ουσιώδης για το Baby Driver, ίσως περισσότερο κι από ότι ήταν για το La La Land. Δεν είναι απλά τα ωραία τραγούδια που παίζουν, είναι ο ρυθμός που έχει όλη η ταινία. Οι κινήσεις των ηθοποιών και οι ήχοι των αντικειμένων, είτε πρόκειται για μία καταδίωξη είτε για την καθημερινότητα του Baby· όλα ακολουθούν τη μουσική. Κάτι που το καταλαβαίνεις από την πρώτη σκηνή καταδίωξης, όταν ξεκινάει το “Bellbottoms” από τους Jon Spencer Blues Explosion.

Σε μια εποχή που οι καλοκαιρινές κινηματογραφικές αίθουσες κατακλύζονται από μάχες τεράστιων τεράτων ή υπερηρώων, ο Edgar Wright έρχεται να μας θυμίσει όλα αυτά που μας γαργαλούσαν το στομάχι στο παρελθόν: το στρίγγλισμα από τα λάστιχα σε μια καλοστημένη σκηνή καταδίωξης, μια έξυπνη ατάκα, ένα ωραίο τραγούδι, ένα απλό φλερτ.

Το στυλ περισσεύει από την ταινία και είναι χορταστικό να την παρακολουθείς. Δεν έχουμε, όμως, μια ταινία χωρίς πλοκή ή με χάρτινους χαρακτήρες. Θες να μάθεις τι θα γίνει παρακάτω και σε νοιάζει να δεις αν θα τα καταφέρει ο Baby με την Debora. Καθώς περιμένεις να δεις τι θα γίνει στο τέλος, δεν υπάρχει περίπτωση να μην απολαύσεις τη διαδρομή με οδηγό τον Edgar Wright.

Είναι ένας “σύγχρονος παλιομοδίτης”. Χρησιμοποιεί στο έπακρο την τεχνολογία, αλλά οι ταινίες του έχουν μια ευαισθησία που συναντάς μόνο -σχεδόν- σε παλιές ταινίες. Το Baby Driver έχει μια «αύρα» ταινίας, στην οποία όλα δουλεύουν ρολόι. Δεν απαιτεί την προσοχή σου, αλλά την κερδίζει από την πρώτη στιγμή.