A Quiet Place (2018)

Η τελευταία δεκαετία μας έχει προσφέρει μερικές εξαιρετικές low-budget ταινίες τρόμου –Get Out (2017), The Witch (2015), It Follows (2014), The Babadook (2014), The Loved Ones (2009), Train to Busan (2016), It Comes at Night (2017), The Girl with All the Gifts (2017), Raw (2016), Under the Shadow (2016), The Invitation (2016)- που έχουν έχουν δώσει νέα πνοή σε ένα αγαπημένο, αλλά αρκετά “ταλαιπωρημένο” είδος.

Το A Quiet Place βάζει ήδη σοβαρή υποψηφιότητα για το καλύτερο θρίλερ της χρονιάς. Είμαστε σε έναν μετα-αποκαλυπτικό κόσμο που έχει κατακλυστεί από εφιαλτικά τέρατα, τα οποία είναι τυφλά, αλλά έχουν οξύτατη ακοή που τα βοηθάει να εντοπίζουν και να κυνηγούν τον παραμικρό θόρυβο. Παρακολουθούμε (και σχεδόν ζούμε) την προσπάθεια μιας οικογένειας να επιβιώσει. Συνεννοούνται με νοηματική, κινούνται αθόρυβα και πολύ προσεκτικά γύρω από τη φάρμα τους για να μαζέψουν προμήθειες, αλλά το γεγονός ότι η γυναίκα είναι έγκυος περιπλέκει τα πράγματα.

O John Krasinski (The Office) χρησιμοποιεί ένα πολύ απλό μέσο για να δημιουργήσει ένταση: τη σιωπή. Από τα Alien (1979) και Jurassic Park (1994) μέχρι τα πρόσφατα Don’t Breathe (2016) και Hush (2016), Η έλλειψη του ήχου αποτελεί βασικό εργαλείο του είδους και εδώ χρησιμοποιείται -ίσως- όσο πιο εκτεταμένα έχουμε δει και με πολύ έξυπνο τρόπο.

Ζώντας σε ένα κόσμο με διαρκή θόρυβο είναι δύσκολο να φανταστούμε πως θα μπορούσε να επιβιώσει κάποιος υπό διαρκή σιωπή. Η σχεδόν παντελής απουσία ήχου σε αρκετές σκηνές δημιουργεί ένταση που τσακίζει νεύρα και ανεβάζει τους σφυγμούς. Σε κάνει να συμμετάσχεις ενεργά σε αυτό το “παιχνίδι”, καθώς θα προσπαθήσεις αρκετές φορές να μη βγάλεις τον παραμικρό ήχο για να διατηρηθεί αυτή η ένταση. Με άλλα λόγια, το A Quiet Place είναι μια πολύ καλή ταινία τρόμου.

Ο Krasinski σκηνοθετεί με ανέλπιστη οικονομία και ισορροπεί εξαιρετικά τον τρόμο με το συναίσθημα. Παραδίδει μια άμεση ταινία χωρίς περιττές σκηνές και κινήσεις εντυπωσιασμού, με λίγα πλάνα (σχεδόν) προοικονομίας σε αντικείμενα που ξέρουμε ακριβώς τον θόρυβο που είναι ικανά να προκαλέσουν.

Χρωστάει πολλά σε θρίλερ του παρελθόντος, χωρίς να χάνει ποτέ την πρωτοτυπία του. Δεν είναι ένα horror όπου οι ήρωες προσπαθούν απλά να επιβιώσουν, ο Krasinski ενδυναμώνει τους χαρακτήρες του δίνοντάς τους την επιλογή να ζουν. Μην αφήσετε παιδιά να το διαβάσουν, αλλά ένα καλό θρίλερ είναι σα ναρκωτικό· σου ανεβάζει τους σφυγμούς και σε κρατάει σε ένταση ακόμα και μετά το τέλος του. Και το A Quiet Place θα σε ανεβάσει σίγουρα.