Wonderstruck (2017)

Poster

H ιστορία ενός αγοριού το 1977 και ενός κοριτσιού το 1927 που ταξιδεύουν στη Νέα Υόρκη για να βρουν αυτό που αναζητούν.

TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ

Ένα παραμύθι από τον Todd Haynes, σκηνοθέτη του εξαιρετικού Carol (2015), το οποίο ήδη κάνει θόρυβο για τα επερχόμενα βραβεία Όσκαρ. Βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Brian Selznick, συγγραφέα του “The Invention of Hugo Cabret” που μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη ως Hugo από τον Martin Scorsese.

Και οι δύο ταινίες έχουν κοινά στοιχεία και μοιράζονται κάποιες θεματικές ενότητες: ο μαγικός ρεαλισμός που περικλείει τον κόσμο των πρωταγωνιστών και η παραμυθένια πρόσβαση σε μια μνήμη ή ένα αντικείμενο του παρελθόντος που μπορεί να ταξιδέψει το μη-κυνικό μυαλό ενός παιδιού.

H ταινία αφηγείται τις παράλληλες -θεματικά-, αλλά χρονικά διαχωρισμένες κατά 50 χρόνια, ιστορίες δύο κωφών παιδιών που αφήνουν τις οικογένειές τους και ξεκινούν ένα ταξίδι στη Νέα Υόρκη σε μια προσπάθεια να βρουν τη θέση τους στον κόσμο.

Το 1977, ο Ben (Oakes Fegley) από την επαρχιακή Μινεσότα δεν γνωρίζει τον πατέρα του, ταλαιπωρείται από εφιάλτες (οι οποίοι δεν δικαιολογούνται επαρκώς στην ταινία), έχει χάσει τη μητέρα του σε ένα ατύχημα και πρόσφατα έμεινε κωφός. Όταν ανακαλύπτει μια διεύθυνση σε ένα παλιό βιβλίο, αποφασίσει να ταξιδέψει μέχρι τη Νέα Υόρκη σε μια απέλπιδα προσπάθεια να βρει τον χαμένο του πατέρα.

Πίσω στο 1927, η κωφάλαλη Rose (Millicent Simmonds) έχει εμμονή με την λαμπερή σταρ του βωβού κινηματογράφου Lillian Mayhew (Julianne Moore). Αφήνει τον καταπιεστικό της πατέρα και βάζει κι αυτή πλώρη προς τη Νέα Υόρκη για να την δει από κοντά σε κάποια παράσταση.

Οι ιστορίες τους ενώνονται κάπως απίθανα, αλλά όχι ενοχλητικά μιας και ξέρεις ότι βλέπεις ένα παραμύθι, με μια εξαιρετική stop-motion σεκάνς στην τρίτη πράξη, η οποία αποδυναμώνεται όμως ότι τη διαρκή επεξηγηματική αφήγηση.

Η ταινία έχει μερικές πολύ καλές στιγμές, όπως η σεκάνς που αναφέρθηκε παραπάνω, η πρώτη βόλτα του Ben στην παθιασμένη Νέα Υόρκη των 70’s και κάποιες λαμπερά ασπρόμαυρες βουβές σκηνές της μικρής Rose με εξαιρετική μουσική υπόκρουση. Δυστυχώς, όμως, το άθροισμα αυτών των σκηνών δεν οδηγεί σε μια πολύ καλή ταινία.

Κάποιες φορές η ροή της ταινίας γίνεται λίγο νωχελική, ενώ στην ιστορία του 1977 ο Todd Haynes διστάζει να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τη βουβή κινηματογράφηση που χρησιμοποιεί σε αυτή του 1922, φοβούμενος την επίδραση που θα έχει στο ρυθμό.

Υπάρχει επίσης μια “υπεροπτική” αίσθηση που μου έβγαλε το Wonderstruck, την οποία δεν μπορώ να εξηγήσω ακριβώς• έχω την εντύπωση ότι κάποιες στιγμές η ταινία νομίζει ότι είναι καλύτερη απ’ ότι πραγματικά είναι.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Η σκηνοθεσία του Todd Haynes είναι αρκετά καλή με κάποιες πολύ ευφάνταστες και θεαματικές σκηνές, και μαζί με τον διευθυντή φωτογραφίας Edward Lachman κατάφεραν να μεταφέρουν την παραμυθένια αίσθηση που απαιτεί η ταινία, ενώ απεικόνισαν εξαιρετικά και τη δεκαετία του ’70 της Νέας Υόρκης.

Το σενάριο είναι γραμμένο από τον Brian Selznick, συγγραφέα του βιβλίου, και έχει κάποιες αδυναμίες. Κάποιοι διάλογοι -ειδικά στην αρχή της ταινίας- μοιάζουν βεβιασμένοι, ενώ υπάρχουν και σημεία που η γραφή γίνεται υπερβολικά μελοδραματική, και άλλα που γίνεται υπερβολικά επεξηγηματική.

H μουσική του Carter Burwell είναι πολύ καλή, με highlight τις σχεδόν βουβές σεκάνς του 1927. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους έχουμε τον Oakes Fegley (Pete’s Dragon), την Julianne Moore (Still Alice, Kingsman: The Golden Circle), την Millicent Simmonds και τη Michelle Williams (Drive, Manchester by the Sea) στο ρόλο της μητέρας του Ben. Οι ερμηνείες δεν ξεχωρίζουν, με εξαίρεση την κωφάλαλη Millicent Simmonds που μας συστήνεται με μια αξιομνημόνευτη ερμηνεία.

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ

Γιατί σας αρέσουν τα παραμύθια. Για την ωραία μουσική και φωτογραφία. Γιατί το Wonderstruck σίγουρα δεν είναι κακή ταινία, αλλά θα γινόταν καλύτερη με ένα πιο σφιχτό μοντάζ και ένα πιο προσεγμένο σενάριο.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ

ΣΕΝΑΡΙΟ
5
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
7
ΜΟΥΣΙΚΗ
7.5
ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ
6.5
Reader Rating0 Votes
0
6.5