Ένας ιδιοσυγκρασιακός στρατηγός αντιμετωπίζει αντιπολίτευση από εχθρούς, συμμάχους και γραφειοκράτες, οδηγώντας παράλληλα μια μαζική επιχείρηση ανασυγκρότησης στο Αφγανιστάν.
Sean Cullen: Men are imperfect creatures. Left to their own devices all they really wanna do is play with their dicks and eat chicken.
TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ
Κάποιοι θα την έλεγαν στρατιωτική, άλλοι πολιτική ταινία. Εγώ θα την πω ανθρωπιστική. Ταινία που προσπαθεί να ξυπνήσει την λογική του παραλόγου. Είναι στο σημείο εκείνο, όπου η λογική σταματά και ξεκινά (όχι ο στρατός) αλλά το συμφέρον.
Η ταινία είναι βασισμένη στο βιβλίο του Michael Hastings με τίτλο “The Operators: The Wild and Terrifying Inside Story of America’s War in Afghanistan” το οποίο εκδόθηκε το 2012. Δεν πρόκειται για μυθιστόρημα αν αναρωτιέστε, αλλά για πραγματικά γεγονότα που συνέβησαν το 2010. Τα ονόματα και πολλές λεπτομέρειες έχουν αλλάξει όπως είναι λογικό.
Πιο πάνω μιλήσαμε για την λογική του παραλόγου. Η ταινία με έναν αγγλοσαξονικό χιουμοριστικό τρόπο, προσπαθεί να δώσει στο πιάτο την πιο βασική αρχή της Αμερικανικής λογικής. Πως γίνεται να εισβάλλουμε σε μία χώρα, με έναν αρκετά μεγάλο αριθμό στρατιωτικής δύναμης και να κάνουμε λόγο για ειρήνη; Πως γίνεται με τα όπλα, να προσπαθείς να πείσεις του κατοίκους μιας χώρας που απειλείς, ότι είσαι με το μέρος τους και τους προσφέρεις σταθερότητα, ασφάλεια και ανάπτυξη;
Αυτός και μόνον αυτός είναι ο προβληματισμός που μας θέτει η ταινία, σε διάρκεια 2 ωρών και 2 λεπτών.
Κατά τα άλλα, ο ρυθμός της μας έκανε να κοιτάμε το ρολόι επίμονα, διότι απλά δεν μας κάνει να νοιαστούμε. Η δράση και ο προβληματισμός αργεί να έρθει, διότι ένα μεγάλο μέρος της πίτας, καταλαμβάνει την παρουσίαση του κεντρικού χαρακτήρα και των υπολοίπων από τη φωνή του αφηγητή, ο οποίος κινείται ως υποβολέας από τα πιο απλά, μέχρι τα πιο σύνθετα. (Βασικά, πιο σύνθετες ιδέες δεν υπάρχουν, οπότε μένουμε μόνο με τα απλά τα οποία βλέπουμε και ακούμε ταυτόχρονα και αναρωτιόμαστε. Που αποσκοπεί αυτή η οπτικοακουστική εξιστόρηση;).
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Στην σκηνοθετική καρέκλα και την πένα ο David Michôd (Animal Kingdom). Ο Αυστραλιανός καλλιτέχνης, καταφέρνει να δώσει όμορφες πινελιές έξυπνου χιούμορ σε μερικές σκηνές, ενώ σε άλλες, επισκιάζει το ελαφρύ κλίμα της ταινίας με ένα δραματικό σεντόνι με προβληματισμένους νεαρούς στρατιώτες που επέλεξαν να γίνουν μισθοφόροι, αλλά οι ηθικοί φραγμοί δεν τους αφήνουν σε ησυχία.
Η επιλογή του όμως να κρατήσει την ταινία σε τόσο μεγάλη διάρκεια, με το συγκεκριμένο σενάριο και ρυθμό, ήταν μια κίνηση που εξελιχθηκε σε λάθος και έριξε την ταινία στα μάτια μας. Τα πλάνα του είναι απλά και στρωτά, χωρίς όμως να μας δίνει το κάτι παραπάνω. Δεν ρισκάρει, παίζει με ασφάλεια και κρατά το ενδιαφέρον μας ανύπαρκτο.
Στάλα δροσιάς, η υποκριτική του Brad Pitt στον ρόλο του Glen McMahon, ο οποίος κρατάει την ταινία στους ώμους του. Παίρνει τον ρόλο του στα σοβαρά, όπως πάντα. Κάνει το ένα βήμα παραπάνω, βγάζοντας χιούμορ τόσο όσο μας χρειάζεται για έναν χαρακτήρα που πιστεύει ότι προσφέρει κοινωνικό έργο.
Από όλη την ταινία αξίζουν δύο σκηνές και το τονίζω, διότι σε μία ταινία τόσο μεγάλης διάρκειας, δύο σκηνές είναι αμελητέα ποσότητα. Στον ρόλο του προέδρου Karzai, ο τιτανοτέραστιος Ben Kingsley. Στις δύο αυτές σκηνές έχουμε τον Pitt και τον Kingsley να μοιράζουν άκρως σουρεαλιστικές ατάκες, εκτελώντας θεατρικούς ρόλους για χάριν της ειρήνης. Στη 2η σκηνή μάλιστα, αναφέρεται ξεκάθαρα το φαινόμενο αυτό, με το κοινό να καταλαβαίνει την γελοία όψη του νομίσματος.
Στου συμπληρωματικούς ρόλους, κόσμος και κοσμάκης. Δεν νομίζω όμως να έχει νόημα να σχηματίσω λίστα με ονόματα, διότι όλοι είναι γνωστοί αλλά κανείς του δεν προσφέρει κάτι τόσο αξιόλογο ώστε να σου μείνει στο τέλος της ταινίας. Ο σχηματισμός της ομάδας του McMahon, κινείται στα γνώριμα κινηματογραφικά μονοπάτια, στα οποία ο κάθε χαρακτήρας είναι ξεχωριστός και έχει μια ιδιότητα που τον χαρακτηρίζει. Έχουμε τον οξύθυμο, τον οργανωτικό, τον βοηθό, τον μάνατζερ, τον λάτρη της τεχνολογίας κτλ. Όλους όσους χρειάζεται μία ισχυρή προσωπικότητα στο πλάι του.
Μουσική ανύπαρκτη.
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ
Η προσπάθεια της Netflix να μπει δυναμικά στις παραγωγές ταινιών δεν έχει καρποφορήσει ακόμη, με την τελευταία της μεγάλη παραγωγή το Bright, να μην έχει την απήχηση που περίμεναν. Το War Machine είχε όλες τις προθέσεις να γίνει μία ικανοποιητική ταινία, χωρίς όμως να τα καταφέρνει. Ξεκινάει καλά, αλλά ο ρυθμός της και η συνεχής αφήγηση τοποθετεί την ταινία πολύ χαμηλά. Βέβαια ο επιμένων νικά, οπότε ας περιμένουμε λίγα χρόνια ακόμη πριν τους κακοχαρακτηρίσουμε. Εξ άλλου στον τομέα των σειρών, κάνει την μία επιτυχία μετά την άλλη.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ
ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ
Πολεμική Μηχανή
ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΒΟΛΗ
26 Μαΐου 2017
ΔΙΑΡΚΕΙΑ
122 λεπτά
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
ΓΛΩΣΣΑ
ΧΩΡΑ
BUDGET
$60.000.000