Ένας νέος πράκτορας του FBI, με σθένος και ισχυρή ιδεολογική αντίληψη θα αναλάβει για πρώτη φορά στην καριέρα του να εισχωρήσει μέσα στα στις οργανώσεις των εξτρεμιστών και ρατσιστών με σκοπό να σταματήσει μία μεγάλη επίδειξη δύναμης.
TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ
Δεν είναι λίγες οι φορές που η 7η τέχνη καταπιάνεται με ένα θέμα τόσο ευαίσθητο αλλά και τόσο διαχρονικό όπως ο ρατσισμός. Όσο και να μην θέλουμε να το πιστέψουμε το φαινόμενο αυτό, μέχρι τις μέρες που διανύουμε υφίσταται και είναι πιο επικίνδυνα ισχυρό, από το χρήμα και το συμφέρον.
Για την ιστορία, η ταινία κάνει αναφορά στον Timothy McVeigh, τον εξτρεμιστή που το 1995 προκάλεσε τον θάνατο 168 ανθρώπων και τον τραυματισμό 600, ανατινάζοντας ένα φορτηγό με εκρηκτική ύλη, στο Alfred P. Murrah Federal Building στην Οκλαχόμα. Η αναφορά αυτή, δρα ως κινητήριος δύναμη στις σκέψεις του πρωταγωνιστή. Κίνητρο όχι μόνο για τον εαυτό σου, αλλά και εκατομμύρια άλλους που πονάνε πλάι σου και αδικούνται ολοένα και περισσότερο.
Για να μείνω όμως στην ταινία και να ξεφύγω από τα κοινωνικά μηνύματα, όταν έχεις στα χέρια σου όπλα όπως ο ρατσισμός, οι χιτλερικές οργανώσεις, skinheads και έναν μπάτσο που μπαίνει under cover και δεν τα χρησιμοποιείς σωστά τότε είσαι άξιος της μοίρας σου.
Τα αρνητικά της ταινίας δυστυχώς εμφανίζονται από την αρχή, με τον σχεδιασμό παραγωγής να είναι ατυχής. Σε μία τέτοιου είδους ταινία θα προτιμούσα να είχε δοθεί περισσότερο βάση στα πλάνα και τον φωτισμό έτσι ώστε να μπούμε στο κατάλληλο κλίμα και να κοπούν άλλες σκηνές που δεν έδωσαν και ιδιαίτερη αξία στην εξέλιξη της ιστορίας.
Πολλοί χαρακτήρες μέσα στην ταινία με αποτέλεσμα κάποιοι από αυτούς να χαθούν στην πορεία και να αναρωτιέσαι “Μα που πήγε αυτός από την αρχή της ταινίας; Α να τος!”. Ανάπτυξη χαρακτήρα μόνο για τον πρωταγωνιστή, λίγο για την συνεργάτιδα του και ελάχιστα για τον άνθρωπο κλειδί. Ο κλασικός δύσπιστος αρχηγός που κρεμάει τον πρωταγωνιστή και τον πιέζει. Έλλειψη πρωτοτυπίας και ύπαρξη σεναριακής τεμπελιάς.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σενάριο και σκηνοθεσία του Daniel Ragussis. Δεν τον ξέρουμε και υπάρχει σοβαρός λόγος γι’ αυτό. Είναι η πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους και έχει 2 μικρού μήκους στο ιστορικό του (η μία βραβευμένη μάλιστα). Μεγάλο μπράβο για το θέμα που διάλεξε να ασχοληθεί και το γεγονός ότι κατάφερε να έχει έναν ενδιαφέρον πρωταγωνιστή, αλλά η εκτέλεση του project μας άφησε αδιάφορους. Τόσο στα πλάνα όσο και στη ροή. Κάτι δεν μας κούμπωνε κατά τη διάρκεια της εξέλιξης. Θέλησε να ξεφύγει από τα κλισέ, με τον πρωταγωνιστή μην έχοντας εμπειρία, να γλιτώνει κάθε κακοτοπιά με έξυπνες κινήσεις αλλά να μην την πατάει ποτέ.
Δεν θέλω να αναπτύξω πολύ το κομμάτι του cast, μιας και όλοι οι συμμετέχοντες δεν προσφέρουν κάτι αξιόλογα ενδιαφέρον. Οι ρόλοι τους είναι απλοί, και οι ατάκες όχι τόσο καλογραμμένες. Το μεγάλο όπλο όμως είναι ο Harry Potter κατά κόσμων Daniel Radcliffe (Now You See Me 2) ο οποίος δίνει μία πολύ καλή ερμηνεία κομμένη για τα μέτρα του. Ο μικρόσωμος και nerd πράκτορας, μεταμορφώνεται σε skinhead με attitude και γίνεται πιστευτός ακόμη και στα μάτια μας. Με 2-3 καλές σκηνές μέσα στην ταινία, καταφέρνει να δώσει ενδιαφέρον, εκεί που χάνεται.
Η Toni Collette (xXx: Return of Xander Cage), δεν χαρίζει κάτι περισσότερο στην κατάσταση ως πράκτορας που έπεισε κάποιον να παίξει το κεφάλι του κορώνα γράμματα για έναν απώτερο σκοπό, αλλά τουλάχιστον καταλαβαίνεις τα αίτια των κινήσεων της.
Μουσική, ούτε για αστείο.
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ
Η ταινία μας δίνει ωμά και σταράτα την κατάσταση που επικρατεί σε αυτούς τους κύκλους. Καταλαβαίνουμε ποιος έχει μπει μέσα για πλάκα, ποιος από ισχυρά πιστεύω και ποιος για καθαρό συμφέρον με μεγάλη υποκρισία.
Εκεί όμως που σε κερδίζει στο ενδιαφέρον, σε απογοητεύει στην εκτέλεση. Όμως ο κορμός της ταινίας, δίνει μία ισχυρή ερμηνεία με αποτέλεσμα να κρατάει το project στην επιφάνεια.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ
ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ
Αυτοκρατορία
ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΒΟΛΗ
19 Αυγούστου 2016
ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΒΟΛΗ (GR)
09 Φεβρουαρίου 2017
ΔΙΑΡΚΕΙΑ
109 λεπτά