Η πρώτη ημέρα του Φεστιβάλ έκλεισε με δύο πρεμιέρες του διαγωνιστικού τμήματος, μια σημαντική δικαστική νίκη για τον Terry Gilliam και “Wakanda Forever” στην άμμο.
Το “Todos lo Saben” του Asghar Farhadi συνέχισε να βρίσκεται σε πρώτο πλάνο καθώς, μετά την χθεσινή λαμπερή πρεμιέρα, ακολούθησε η δημοσιογραφική προβολή και η συνέντευξη τύπου της δημιουργικής ομάδας. Σε γενικές γραμμές, η ταινία συγκέντρωσε συγκρατημένες έως κακές κριτικές, με συχνότερη επισήμανση το ότι δεν ανταποκρίθηκε στις ιδιαίτερα υψηλές προσδοκίες που έθεσε η ταινία για τον εαυτό της. Αν και αναμφισβήτητη, η χημεία τον δύο πρωταγωνιστών δεν κατάφερε να σώσει αυτό που οι περισσότεροι κριτικοί χαρακτήρισαν ως την πιο αδύναμη ταινία του Ιρανού σκηνοθέτη. Να θυμίσουμε ότι η συγκεκριμένη ταινία, αν και καταπιάνεται με αγαπημένα θέματα του Farhadi, όπως η πολυπλοκότητα των οικογενειακών σχέσεων, ξεφεύγει από το αναμενόμενο δράμα χαμηλών τόνων στο οποίο μας έχει συνηθίσει ο σκηνοθέτης και στρέφεται προς το ψυχολογικό θρίλερ.
To “Leto” (“Summer”) του Ρώσου σκηνοθέτη και θεατρικού συγγραφέα Kiril Serebrennikov, μια νοσταλγική ωδή στην underground ροκ σκηνή της Σοβιετικής Ρωσίας, έκανε την πρεμιέρα του στην croisette κάτω από το μαύρο πέπλο της απουσίας του σκηνοθέτη του. Ο Serebrennikov βρίσκεται σε κατ’ οίκον περιορισμό από τον Αύγουστο του 2017, γεγονός που ανάγκασε το συνεργείο του να γυρίσει τις τελευταίες σκηνές της ταινίας χωρίς αυτόν. Η κατηγορία που του προσάπτουν οι ρωσικές αρχές είναι αυτή της διαφθοράς, με την αιτιολογία ότι καταχράστηκε 68 εκατομμύρια ρούβλια. Παρά τις επίμονες εισηγήσεις τόσο της ρωσικής καλλιτεχνικής κοινότητας, όσο και του ίδιου του φεστιβάλ να παρευρεθεί ο σκηνοθέτης στην πρεμιέρα της ταινίας του, η ρωσική αστυνομία παρέμεινε ανένδοτη.
Στο διαγωνιστικό κομμάτι έκανε την πρεμιέρα της και η ταινία “Yomeddine” του Αιγύπτιου A.B. Shawky, η ιστορία ενός πρώην λεπρού που αφήνει μετά από χρόνια την κοινότητα των λεπρών για να αντικρίσει για πρώτη φορά τον κόσμο.
Ο Sergei Loznitsa επιστρέφει και φέτος στις Κάννες, αυτή τη φορά επιλαχών του τμήματος “Un Certain Regard”. Ο Ουκρανός σκηνοθέτης παρουσιάζει το “Donbass”, μια ταινία για τον πόλεμο στην Ανατολική Ουκρανία και αποσπά διθυραμβικές κριτικές.
Και τώρα κάτι εντελώς διαφορετικό: Αν νομίζατε πως η επιλογή του έπους του Terry Gilliam “The Man Who Killed Don Quixote” ως ταινία λήξης του Φεστιβάλ σήμαινε και το τέλος της «κατάρας», κάνατε λάθος. Πέρα από το μίνι εγκεφαλικό που πέρασε ο σκηνοθέτης μέσα στο Σαββατοκύριακο,το δικαστικό δράμα ανάμεσα στον ίδιο και τον πρώην παραγωγό της ταινίας Paulo Branco καλά κρατεί. Ευτυχώς, το γαλλικό δικαστήριο δεν συναίνεσε στο αίτημα του Branco να απαγορευθεί η προβολή της ταινίας στο φεστιβάλ, όμως η υπόθεση είναι ακόμα μακριά από τη λήξη. Όσο για τον Gilliam, καθησύχασε το φεστιβάλ: «Δεν είμαι ακόμα νεκρός. Ερχόμαστε στις Κάννες». Ας ελπίσουμε ότι η κακοτυχία δεν θα συνεχιστεί και ο Δον Κιχότης του Gilliam θα ολοκληρώσει επιτέλους το κινηματογραφικό του ταξίδι.
Το μόνο σκηνικό πιο ειδυλλιακό από την Wakanda είναι οι παραλίες της γαλλικής Ριβιέρας, όπου προβλήθηκε, στα πλαίσια της παράδοσης του φεστιβάλ “Cinema de la Plage”, κάνοντας ποδαρικό στις φετινές προβολές, το “Black Panther”, μια από της μεγαλύτερες εισπρακτικές επιτυχίες της φετινής κινηματογραφικής σεζόν.