Τα 87α βραβεία Oscars αποτελούν πλέον παρελθόν! Ήταν ακόμα μία βραδιά με ποπ-κορν και μπύρες να συνοδεύουν το ξενύχτι σε μια τελετή που τα προγνωστικά έπεσαν μέσα! Όμορφο θέαμα όπως αυτά που συνηθίζονται στο Kodak Theater αυτή την εποχή κάθε χρόνο. Το Αμερικανικό δίκτυο ABC κάλυψε και φέτος όλη τη διαδικασία, από την προσέλευση των αστέρων, το λεγόμενο κόκκινο χαλί, με μπόλικες συνεντεύξεις, προγνωστικά και μόδα. Εντυπωσιακά φορέματα και κοστούμια, μπόλικη γκλαμουριά και όμορφες παρουσίες, μια παρέλαση lifestyle που μόνο το Hollywood προσφέρει!
Οικοδεσπότης μας για τη βραδιά ο κωμικός Neil Patrick Harris, χάρισε αρκετό γέλιο με το δικό του τρόπο, με μπόλικες μπηχτές και εκκεντρικές εμφανίσεις. Θύμισε κάτι από Billy Crystal αλλά ήταν κατώτερος της Ellen DeGeneres. Άνοιξε πολύ όμορφα την τελετή τραγουδώντας και χορεύοντας στα μιούζικαλ άλλων εποχών, θυμίζοντας μας κομβικά σημεία της Αμερικάνικης βιομηχανίας του κινηματογράφου. Η αίθουσα ξέσπασε σε γέλια με το μικρό σκετς αυτό, στο οποίο τον συνόδευσαν οι Jack Black και Anna Kendrick. Έκανε τα κλασσικά παιχνίδια με το κοινό και ξεχώρισε με τις σφραγισμένες σε φάκελο προβλέψεις του, όχι για τους νικητές αλλά για τις αντιδράσεις αυτών, τις οποίες ανακοίνωσε στο κοινό προς το τέλος της βραδιάς. Αυτό που σίγουρα θα θυμόμαστε είναι το πλάνο “αλά” Birdman, που κλείδωσε το μπουρνούζι του στην πόρτα του καμαρινιού του, κινήθηκε με το εσώρουχο του στα παρασκήνια προσπερνώντας τον Miles Teller (Whiplash) που τζάμαρε στα ντραμς, κάνοντας του μάλιστα και παρατήρηση “Not my tempo” και κατέληξε στη σκηνή, μπροστά σε τρεις χιλιάδες θεατές, αλλά και σε 180 εκατομμύρια τηλεοπτικούς δέκτες σε 100 χώρες.
Μεγάλος και αδιαμφισβήτητος νικητής της βραδιάς το Birdman του Alejandro Gonzalez Inarirtu που απέσπασε τα τέσσερα σημαντικότερα αγαλματάκια, Καλύτερης ταινίας, Σκηνοθεσίας, Πρωτότυπου Σεναρίου και Φωτογραφίας. Δικαιολογημένα θα λέγαμε. Ιδιαίτερα συγκινημένος ο σκηνοθέτης και παραγωγός αναφέρθηκε όπως συνηθίζεται σε όλους όσους ήθελε να ευχαριστήσει επί σκηνής, κάνοντας αναφορά στην πατρίδα του το Μεξικό αλλά και στους Μεξικανούς των Ηνωμένων Πολιτειών που όπως είπε “έχτισαν αυτό το έθνος μεταναστών”. Στη σκηνή μεταξύ άλλων, και ο ανανεωμένος Michael Keaton, ως άλλος Birdman, με ιδιαίτερη χαρά ευχαρίστησε κι αυτός με την σειρά του, τους δικούς του ανθρώπους και την οικογένεια του.
Με τέσσερα βραβεία έφυγε και το Grand Budapest Hotel του Wes Anderson, αυτά της Παραγωγής, Καλύτερου Soundtrack, Μέικ-απ και Κοστουμιών. Ίσως αν δεν είχε σαν αντίπαλο το Birdman να είχε αποσπάσει και περισσότερα. Σπάνιας καλλιτεχνικής ομορφιάς κομεντί με όμορφες εικόνες και αφήγηση, μπορεί να μην κατάφερε να κερδίσει Οscar στις “μεγάλες κατηγορίες” αλλά σίγουρα ήταν η καλύτερη παραγωγή της χρονιάς, όχι όμως και η καλύτερη ταινία σύμφωνα με την Ακαδημία.
Το ξεχωριστό Whiplash του Damien Chazelle κέρδισε όπως αναμενόταν το Β’ Αντρικού Pόλου ( J.K. Simmons ), ο οποίος όταν το παρέλαβε ευχαρίστησε θερμά την οικογένεια του και παρότρυνε το παιδιά σε όλο τον κόσμο να πουν ένα ευχαριστώ κι ένα σ’αγαπώ στους γονείς τους. Το απαράμιλλης έντασης αποτέλεσμα του Whiplash χάρισε επίσης και τα βραβεία Mοντάζ και Mίξης Ήχου. Ρόλος καριέρας για τον Simmons και με το μικρό budget της ταινίας να μην της στερεί τίποτα δημιουργικά, δικαίως κατάφερε νίκη σ’ αυτές τις διόλου ασήμαντες κατηγορίες.
Το Όσκαρ Α’ Αντρικού Pόλου κέρδισε με την αξία του ο Eddie Redmayne για την ερμηνεία του ως Professor Stephen Hawking στο γλυκανάλατο The Theory of Everything. Τα προγνωστικά του το έδιναν αλλά ο ίδιος δεν το περίμενε, έτσι γεμάτος ενθουσιασμό και αυθορμητισμό αφιέρωσε το βραβείο σε όσους παλεύουν με το ALS όπως και ο ίδιος ο Hawking.
Στις γυναίκες τιμήθηκαν οι Julian Moore ( Α’ Γυναικείου ρόλου – Still Alice) και Patricia Arquette ( Β’ Γυναικείου ρόλου – Boyhood ). Η πρώτη ευχαρίστησε την Ακαδημία γιατί το να κερδίζεις Οscar, όπως είπε, σου δίνει πέντε εξτρά χρόνια ζωής, μιας και είναι μεγαλύτερη σε ηλικία από τον σύζυγο της, τον οποίο και ευχαρίστησε για τη στήριξη του σπιτιού που της επέτρεψε να φτάσει σε αυτό το σημείο. Ο ευχαριστήριος λόγος της δεύτερης όμως ( Patricia Arquette ) έδωσε ένα ξεχωριστό στίγμα στη βραδιά. Ζήτησε από το κοινό, τηλεοπτικό και μη, να αποτελέσει έναυσμα το βραβείο αυτό για την ισότητα, τόσο στα δικαιώματα όσο και στους μισθούς, των εργαζομένων γυναικών στην Αμερική του σήμερα, με την Meryl Streep να σηκώνεται όρθια και να ζητοκραυγάζει για το αίτημα της ομιλούσας, όπως και αρκετοί παρευρισκόμενοι.
Το κοινό του Kodak Theater όμως πραγματικά ξεσηκώθηκε και προέβη σε standing ovation ( όρθιο χειροκρότημα μεγάλης διάρκειας ) σε δύο ξεχωριστές και αλησμόνητες στιγμές της βραδιάς. Στην πρώτη περίπτωση, οι John Stephens και Lonnie Lynn ερμήνευσαν επί σκηνής το νικητήριο τραγούδι από το Selma (Glory – Oscar Καλύτερου Τραγουδιού σε ταινία) που αναφέρεται στην ιστορία του Martin Luther King και τον αγώνα του για ισότητα των Αφροαμερικανών. Η σκηνή γέμισε με τη χορωδία που κοιτούσε στα μάτια το κοινό, το οποίο ξέσπασε σε χειροκροτήματα και κλάματα για αυτόν τον πραγματικά ιστορικό σκοπό και αγώνα. Οι νικητές όταν παρέλαβαν το αγαλματάκι δήλωσαν ότι ειδικά σήμερα, η ιστορία των γεγονότων της πόλης Selma πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα για τα δικαιώματα των Αφροαμερικανών, της δημοκρατίας, των κοινωνικών δικαιωμάτων, της ισότητας και της αναγνώρισης του διαφορετικού.
Η δεύτερη περίπτωση που χάρισε άπλετο χειροκρότημα στον ομιλητή ήταν ο νικητήριος λόγος του Graham Moore για το Oscar διασκευασμένου σεναρίου ( Imitation Game ). Αισθάνθηκε την ανάγκη να δηλώσει ότι ο Alan Turing, ο μαθηματικός και πρωτοπόρος των υπολογιστών, υπεύθυνος για την αποκρυπτογράφηση του Enigma, δεν είχε ποτέ την τύχη να βρεθεί επί σκηνής, να παραλάβει βραβείο και να χειροκροτηθεί από το κοινό, κι αυτό γιατί ήταν “διαφορετικός”. Στη συνέχεια ο Graham αποκάλυψε στο κοινό ότι στην εφηβεία του έκανε απόπειρα αυτοκτονίας ακριβώς επειδή κι ο ίδιος αισθανόταν διαφορετικός ( όσον αφορά τον σεξουαλικό του προσανατολισμό όπως και ο Turing) και παρακίνησε όλους όσους αισθάνονται διαφορετικοί, να παραμείνουν διαφορετικοί ώστε να ανέβουν όπως κι αυτός στη σκηνή και να παρακινήσουν και τους επόμενους. Το κοινό ξέσπασε σε χειροκροτήματα τόσο για το θάρρος της αποκάλυψης του, όσο και για τον αυθορμητισμό των λεγομένων του αλλά και τη θετικότητα του μηνύματος.
Η έκπληξη της βραδιάς ήρθε από την Lady Gaga η οποία χωρίς το εκκεντρικό styling που την συνοδεύει συνήθως στις εμφανίσεις της, ερμήνευσε το Sound of Music από την ομώνυμη ταινία με την Julie Andrews ( Mary Poppins ), με την τελευταία να κάνει την εμφάνιση της επί σκηνής γι’ αυτήν την ομολογουμένως καλή ερμηνεία.
Μεγάλος χαμένος της βραδιάς – αν και αναμενόταν- το American Sniper του Clint Eastwood, το οποίο απέσπασε το βραβείο Μοντάζ Ήχου. Το Ida έφυγε με το Οscar Καλύτερης Ξενόγλωσσης, ενώ στην κατηγορία του Καλύτερου Ντοκιμαντέρ Μεγάλου Μήκους η ταινία Citizenfour. Το βραβείο για το Καλύτερο Ντοκιμαντέρ Μικρού Μήκους κέρδισε το Crisis Hotline : Veterans Press 1 και το βραβείο για την Καλύτερη Ταινία Μικρού Μήκους η ταινία Phone Call. Στις υπόλοιπες κατηγορίες, το Big Hero 6 κατάφερε να κερδίσει το Oscar Καλύτερης Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων, το Feast κέρδισε το Oscar Μικρού Μήκους στην ίδια κατηγορία. Για το τέλος αφήσαμε το πολυαγαπημένο του Filmakias, Interstellar, το οποίο απέσπασε το βραβείο για τα Καλύτερα Οπτικά Εφέ.
Ακόμα μια βραδιά Oscar τελείωσε, με πολλούς νικητές και ακόμα περισσότερους χαμένους (η Meryl Streep ούτε και φέτος τα κατάφερε να συλλέξει ακόμα ένα αγαλματάκι), σε μια τελετή που τα είδαμε όλα. Ραντεβού τον επόμενο Φεβρουάριο για την 88η Απονομή των Βραβείων Oscar.
Αποκλειστικά για το filmakias.gr , Μαριάννα Παπαδοπούλου & Γιώργος Κάκαλης!