Σε ένα χειμερινό θέρετρο στις Άλπεις, ένας ηλικιωμένος διευθυντής ορχήστρας θα μοιραστεί τις εμπειρίες των διακοπών του με την κόρη του και ένα πολύ καλό του φίλο. Θα γνωρίσει άτομα από το χώρο της showbiz και θα προσπαθήσει να αρνηθεί την πρόσκληση της βασίλισσας της Αγγλίας για ένα κονσέρτο.
“Intellectuals have no taste.”
TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ
Το θέμα των νιάτων μέσα από τα μάτια των ηλικιωμένων θίγει αυτή η ταινία. Το πόσο ανούσια αλλά και εντυπωσιακά ταυτόχρονα φαίνονται οι πράξεις των νέων μέσα από τα έμπειρα μάτια.
Ιδιότροποι χαρακτήρες γεμάτοι καπρίτσια και παραξενιές, θα έρθουν σε επαφή με άτομα γεμάτα ενέργεια και θέληση για ζωή και δημιουργία. Διάφορα φιλοσοφικά ερωτήματα πλανιούνται κατά τη διάρκεια της ταινίας. Κάποια βρίσκουν το δρόμο τους και απελευθερώνονται και κάποια μένουν εκεί περιμένοντας από μας μια απάντηση.
Με τις δράσεις των βασικών πρωταγωνιστών βιώνουμε την έννοια της δημιουργίας και της έμπνευσης στους τρεις χρόνους. Παρόν, παρελθόν και μέλλον. Βλέπουμε την ματαιότητα της ομορφιάς αλλά και την απόλαυση του τώρα… ή μήπως το αντίθετο;… Θέλει συζήτηση το πράγμα.
Η έννοια της τέχνης υπάρχει με κάθε τρόπο σε όλες της σεκάνς της ταινίας. Ποίηση, κινηματογράφος, ζωγραφική. Όλα συντελούν για τους πολύ ωραίους διαλόγους και τα ακόμα πιο όμορφα κάδρα της κάμερας.
Το ύφος ακολουθάει μια προηγούμενη ταινία του σκηνοθέτη το La grande belezza, το οποίο είχε πάρει και το όσκαρ ξενόγλωσσης το 2014, αλλά έχει πιο τονισμένες τις Felliniακές επιρροές του σκηνοθέτη.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Οι πρωταγωνιστές μας είναι ο Michael Caine, ο Harvey Keitel και η Rachel Weisz. Πολλοί άλλοι παίρνουν μέρος στην ταινία. Κάποιοι, μάλιστα, παίζουν απλά τους εαυτούς τους.
Ο Paolo Sorentino συνεχίζει να διαπραγματεύεται το θέμα της ηλικίας και του προορισμού, όπως έκανε και με τις προηγούμενες ταινίες του. Φτιάχνει μια πολύ ωραία ρομαντική και μελαγχολική ατμόσφαιρα και μας κάνει να περιφερόμαστε και εμείς στις σκέψεις μας μαζί με τους χαρακτήρες του.
Η μουσική είναι πολυποίκιλη και ακολουθάει το ύφος της αναζήτησης και της “γευσιγνωσίας”. Αποκορύφωμα είναι το τελευταίο κομμάτι που προτάθηκε και για όσκαρ καλύτερου τραγουδιού.
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ
Επειδή γνωρίζεις τον Sorentino και αυτή είναι από τις καλές του ταινίες. Επειδή ο Michael Caine κάνει ενδιαφέρον τον κάθε του ρόλο. Επειδή βλέποντας την, είναι σαν να κάθεσαι για καφέ, ένα ωραίο απόγευμα Παρασκευής με τον ίδιο σου τον εαυτό.