Τέσσερις γυναίκες χάνουν τους άνδρες τους κατά τη διάρκεια μιας οργανωμένες ληστείας. Η Veronica βρίσκεται στο επίκεντρο ενός άνδρα που της ζητάει τα χρήματα που χρωστάει ο άνδρας της. Εκείνη αποφασίζει να ενώσει τις υπόλοιπες χήρες και να φέρουν εις πέρας την τελευταία ληστεία που οι άνδρες τους δεν πρόλαβαν να εκτελέσουν και έπειτα να κάνουν μια νέα αρχή.
TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ
Βασισμένο στην τηλεοπτική σειρά του 1980 που δημιούργησε η Lynda La Plante, Ο Steve McQueen συνεργάζεται με τη σεναριογράφο Gillian Flynn (Gone Girl (2014), Sharp Objects (2018) ) για να μεταφέρουν στη μεγάλη οθόνη ένα θρίλερ για γερά νεύρα και με πολλές ανατροπές. Θα χρειαστούμε να μιλάμε για ώρες αν προσπαθήσουμε να αναλύσουμε κάθε θέμα που καταγράφει/ αναλύει/ σχολιάζει αυτή η ταινία και αυτό γιατί είναι ένα μείγμα επίκαιρων θεμάτων που μπλέκονται -μάλλον όχι και τόσο δεξιοτεχνικά- μεταξύ τους. Ξεκινώντας με ένα πρώτο πλάνο από τη Veronica (Viola Davis) και τον Harry (Liam Neeson) σε μια αισθησιακή σκηνή, περνάει σε μια έντονη σκηνή δράσης με μια ληστεία και ένα ανθρωποκυνηγητό για να οδηγήσει την ιστορία σε ένα πολιτικό παιχνίδι και να φέρει στο προσκήνιο ζητήματα φύλου και κοινωνικής τάξης.
Δυναμικές γυναίκες, πολιτικά παιχνίδια, κοινωνικά ταμπού και όλα αυτά με φόντο έναν ελιτιστικό κόσμο που κρύβει μια σκοτεινή πτυχή. Επιλέγοντας 4 διαφορετικές γυναίκες Veronica (Viola Davis), Linda (Michelle Rodriguez), Alice (Elizabeth Debicki) και Belle (Cynthia Erivo), να προέρχονται από διαφορετικές κοινωνικές τάξεις, διαφορετικών εθνικοτήτων, σκιαγραφεί τέσσερις δυναμικές προσωπικότητες, με κάθε μια από αυτές να έχει όπλο τη θηλυκή της φύση, η οποία όχι μόνο δε τις αποτρέπει από το να φέρουν εις πέρας τη ληστεία αλλά τις καθιστά ακόμα περισσότερο ικανές.
Ωστόσο, το πολιτικό παρασκήνιο που περικλείει την ιστορία είναι επιφανειακό, πρόχειρο, προσφέρει ελάχιστα στην πλοκή και μάλλον μας μπερδεύει με το να μας μεταφέρει από την μια υποπλοκή στην άλλη. Τοποθετώντας στο τραπέζι όλα αυτά τα κοινωνικά και πολιτικά σχόλια οδηγείται σε σεναριακά κενά και πολυπλοκότητες.
Μια από τις πρώτες σκέψεις μου αποχωρώντας από την αίθουσα ήταν πώς το μάρκετινγκ της ταινίας δούλεψε έτσι ώστε να προωθηθεί η ταινία κυρίως ως μια φεμινιστική γροθιά στον κινηματογραφικό χώρο, με τη Viola Davis και το υπόλοιπο γυναικείο καστ να βρίσκονται στο επίκεντρο των συνεντεύξεων και της καμπάνιας για την προώθηση της ταινίας. Έτσι, βλέποντας την ταινία καταλαβαίνουμε πως το φεμινιστικό στοιχείο δεν είναι το επίκεντρο της ταινίας.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σε αυτή την (μόλις) τέταρτη ταινία μεγάλου μήκους του McQueen μετά τα αριστουργηματικά Hunger (2008), Shame (2011) και 12 Years a Slave (2013), συνειδητοποιούμε πως έχει έναν μοναδικό τρόπο να σκηνοθετεί τους ηθοποιούς του ανυψώνοντας κάθε χαρακτήρα που δημιουργεί.
Ο Steve McQueen για άλλη μια φορά σκηνοθετεί μεγάλες προσωπικότητες και μετά το Οσκαρικό 12 Years a Slave (2013) με την έντονη πολιτική του πλοκή, αυτή τη φορά δημιουργεί μια πολυδιάστατη ταινία. Σε διαρκή διάλογο με τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις, επιλέγει να σκηνοθετήσει ένα πολιτικό θρίλερ με έντονο φεμινιστικό χαρακτήρα.
Όπως και στο Shame (2011) έτσι και εδώ σκιαγραφεί τους πρωταγωνιστές του ως κλασσάτους χαρακτήρες που μοιάζουν να έχουν τη ζωή τους υπό έλεγχο, ενώ παράλληλα δείχνει τα σπασμένα τους κομμάτια. Αντίστοιχα, η μεγαλούπολη που περιβάλει τόσο τον Brandon (Michael Fassbender) όσο και τη Veronica μοιάζει στιλιζαρισμένη αλλά παράλληλα ψυχρή και εχθρική.
Η αψεγάδιαστη Viola Davis παραδίδει μια από τις καλύτερες γυναικείες ερμηνείες της χρονιάς, καταφέρνοντας να καταγράψει όλες τις πτυχές και τις αποχρώσεις του χαρακτήρα της: αφοσιωμένη σύζυγος, δυναμική και ατρόμητη γυναίκα, θλιμμένη χήρα, ενώ σταδιακά προστίθενται κι άλλα κομμάτια στην ιστορία της. Άλλωστε, η συγκλονιστική της ερμηνεία δεν αποτελεί έκπληξη καθώς μας έχει συνηθίσει σε τρομερές ερμηνείες σε ταινίες όπως το The Help (2011) και το Fences (2016), για το οποίο μάλιστα πήρε και το Όσκαρ Β’ γυναικείου ρόλου.
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ
Αναμφίβολα είναι ένα από τα πιο ανατρεπτικά θρίλερ που είδαμε φέτος και προσφέρει αρκετό θέαμα για τη μεγάλη οθόνη. Ωστόσο, το μεγαλύτερο χαρτί της ταινίας είναι το τρομερό καστ της. Οι ερμηνείες τους είναι σχεδόν αψεγάδιαστες και -παρά τα σεναριακά προβλήματα- μας μαγνητίζουν με την αφοσίωση τους στο δράμα των χαρακτήρων.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ
ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ
Οι Χήρες
ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΒΟΛΗ
06 Νοεμβρίου 2018
ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΒΟΛΗ (GR)
22 Νοεμβρίου 2018
ΔΙΑΡΚΕΙΑ
128 λεπτά
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
ΓΛΩΣΣΑ
BUDGET
$42.000.000