Who Am I (2014)

Ο γερμανικός κινηματογράφος έχει δείξει πολλές φορές στο παρελθόν την αξία του. Οι σκηνοθέτες βάζουν ψηλά τον πήχη, βοηθάει λίγο και το budget και έχουμε καλό αποτέλεσμα. Το who am i είναι η ταινία που το αποδεικνύει και γεμίζει μέχρι και τους πιο απαιτητικούς θεατές.

Ξεκινάμε από τα απλά και τα προφανή. Ο πρωταγωνιστής είναι ο κλασικός χαρακτήρας, με άσχημη παιδική ηλικία, με προβλήματα στην συμπεριφορά του, αντικοινωνικός αλλά με ένα μεγάλο χάρισμα, τους υπολογιστές. Θέλει να φύγει από το περιθώριο, και να γίνει ορατός προς τους άλλους, ειδικά σε μία γυναίκα (πάντα υπάρχει και είναι το πιο δυνατό κίνητρο). Γίνεται μέλος μίας ομάδας με το ίδιο πάθος, στην οποία ο κάθε ένας συμβολίζει κάτι διαφορετικό. Έχουμε τον γκομενιάρη και οργανωτή, έχουμε τον τρελό, έχουμε τον εσωστρεφή γκρινιάρη και τον δειλό αλλά χαρισματικό.

Η ταινία παρουσιάζει άριστα, τις κρυφές επιθυμίες των αγοριών. Οι σουπερ δυνάμεις, η αναρχία, η μοναδικότητα και η καθημερινή φαντασίωση, που βλέπουμε τον εαυτό μας όπως θα θέλαμε να είναι και όχι όπως πραγματικά είναι.
Η αφήγηση ξεκινάει, ο πρωταγωνιστής είναι ήδη κρατούμενος και διηγείται πως έφτασε εκεί που έφτασε. Οι ορολογίες πολλές, οπότε ένας φανατικός «κομπιουτεράκιας» θα ενθουσιαστεί τόσο βλέποντας πλάνα με laptops, servers, data centers, ρεκλέτες, αναφορά στους Anonymous (με αντίστοιχες μάσκες) και πολλά άλλα. Εδώ να αναφέρω πως ο διεθνής τίτλος “who am i” (Ίσως καλύτερος από τον original τίτλο «Kein System ist sicher – Κανένα σύστημα δεν είναι ασφαλές») είναι εύστοχος, όχι μόνο γιατί κρύβει καλά την υπόθεση της ταινίας, αλλά και γιατί είναι unix εντολή που εμφανίζει το username στον χρήστη.

Εκεί που πρέπει να σταθώ, είναι στην παρουσίαση του σκοτεινού και μυστικού κόσμου του διαδικτύου. Όχι όπως το ξέρει ο απλός κόσμος, αλλά όπως το γνωρίζουν οι hackers. Το διαδίκτυο μέσα στο διαδίκτυο, εμφανίζεται σαν ένα σκοτεινό κινούμενο τρένο (παραλληλισμός με τα πακέτα δεδομένων), μία πιο σοβαρή και ασφυκτική έκδοση του GRID από το TRON και ο κάθε χρήστης φοράει μία μάσκα (username). Οι συζητήσεις γίνονται στα αγγλικά με texts και με τις φωνές αλλοιωμένες. Ενώ οι ορολογίες παίρνουν απλές μορφές προς κατανόηση για τον υπ. Ο ιός Trojan παίρνει την μορφή αλόγου, ο κωδικός την μορφή κλειδιού κτλ.