Valerian and the City of a Thousand Planets (2017)

Η ταινία είναι βασισμένη στο πρωτοποριακό sci-fi graphic novel των Pierre Christin και Jean-Claude Mézières, Valérian et Laureline, το οποίο πρωτοεκδόθηκε το 1967 και που από τους απανταχού fans του είδους θεωρείται ο προπομπός του Star Wars. Και όχι άδικα.

Θα πρέπει να ομολογήσω πως η πληροφορία για την χρονολογία έκδοσης του κόμικ μου διέφευγε τελείως, πριν ξεκινήσω την έρευνα μου για την ταινία, και εσφαλμένα θεώρησα ότι η ταινία είναι μια μίξη από Star Wars, Guardians of the Galaxy, Star Trek κ.α. Στην πραγματικότητα όμως, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο, κάτι που στα μάτια μου ανεβάζει την ταινία λιγάκι παραπάνω.

Ο Luc Besson, επιστρέφει στο είδος του διαπλανητικού έπους, ακριβώς 20 χρόνια μετά το αριστούργημά του, The Fifth Element. Έχοντας ανακαλύψει το συγκεκριμένο κόμικ σε ηλικία 10 ετών, είχε ως όνειρο ζωής να το μεταφέρει στον κινηματογράφο. Και τα κατάφερε σχεδόν 50 χρόνια μετά, μεταφέροντας με επιτυχία στην μεγάλη οθόνη ένα έργο με αντικειμενικά τεράστια δυσκολία στο γύρισμα, αλλά και υπέρογκο κόστος παραγωγής.

Αξίζει να αναφέρουμε πως η ταινία, με budget 200 εκατομμύρια ευρώ, είναι η πιο ακριβή παραγωγή στα κινηματογραφικά χρονικά της Γαλλίας, με μεγάλη διαφορά από τη μέχρι πρότινος κάτοχο της πρωτιάς, «Ο Αστερίξ στους Ολυμπιακούς Αγώνες».

Μια τέτοια ταινία, μερικά χρόνια πριν θα ήταν αδύνατο να γυριστεί. Ο λόγος: οπτικά η ταινία βασίζεται κατά κύριο λόγο στα special effects, όπως άλλωστε είναι και αναμενόμενο για μια διαστημική sci-fi περιπέτεια. Είναι όμως η CGI τεχνολογία, που έχει κάνει άλματα τα τελευταία 10 χρόνια, που επέτρεψε το να γυριστεί μια ταινία με τόσα πολλά effects χωρίς να ξενίζουν το ανθρώπινο μάτι, κάτι που φυσικά δεν οφείλεται στην τύχη αλλά στο γεγονός ότι τρεις από τις κορυφαίες εταιρείες special effects στον κόσμο, οι Weta Digital, ILM και Rodeo FX, συνεργάστηκαν για τα πρωτοποριακά visuals της ταινίας.

Ο ρυθμός της ταινίας παραμένει σε υψηλό επίπεδο, αποφεύγοντας να κάνει κοιλιά παρά το γεγονός ότι σχεδόν κάθε δεκάλεπτο της ταινίας ερχόμαστε σε επαφή με έναν εξωγήινο πολιτισμό, κάτι που οφείλεται στο έξυπνο μοντάζ, που άλλοτε μειώνει τον ρυθμό για να προσδώσει συναισθηματική ένταση σε μια σκηνή, άλλοτε γίνεται εξαιρετικά γρήγορο, προκειμένου να αυξηθεί η ένταση στις σκηνές δράσης.

Στις ευχάριστες εκπλήξεις της ταινίας, η ερμηνεία της Cara Delevingne, που μετέδωσε άπειρο συναίσθημα στον θεατή με τα εκφραστικά μάτια της, ενώ επίσης ιδιαίτερα διασκεδαστική στιγμή, που με ευκολία μπορεί να χαρακτηριστεί και το highlight της ταινίας, ήταν και η σκηνή με πρωταγωνίστρια την Rihanna. Σε γενικές γραμμές πρόκειται για μια καλή ταινία, υψηλού επιπέδου, που παρακολουθείται πολύ ευχάριστα και θα ικανοποιήσει τους λάτρεις του είδους, και όχι μόνο…