The Walk (2015)

Μιλώντας για το σύνολο της ταινίας, οι οπτικές μας αισθήσεις διεγείρονται και βλέπουμε πρωτόγνωρες εικόνες μπροστά στα μάτια μας. Από την άλλη, η αφήγηση έχει πιάσει πάτο και το αποτέλεσμα φτάνει στη μετριότητα.

Η ταινία βασίζεται στο βιβλίο του Philipe Petit, του πρωταγωνιστή μας δηλαδή, “To Reach the Clouds.”. Θα το καταλαβαίνατε και χωρίς να το πω ότι είναι από βιβλίο γιατί υπάρχει μιας συνεχής και κουραστική αφήγηση πάνω από όλη σχεδόν την ταινία. Πιστεύω ότι απλά κάναν copy-paste τις ατάκες του βιβλίου και τις παρουσίασαν και καλά σαν τη μεταφορά του, στον κινηματογράφο.

Είναι μια αμερικάνικη ταινία, με Γάλλους, που ζουν στην Γαλλία αλλά μιλάνε αγγλικά. Μάλλον να το πω καλύτερα. Αμερικάνικα.

Πολύ κακοί οι διάλογοι και η προσπάθεια τους, να δικαιολογήσουν το ότι μιλάνε αγγλικά αντί για τη μητρική τους γλώσσα, είναι κουραστική και ενοχλητική. Φτηνά αμερικάνικα κόλπα.

Τα ψηφιακά εφέ ήταν πάρα πολλά. Και τι να κάνει άλλωστε, αφού οι δίδυμοι πύργοι δεν υπάρχουν πια. Εδώ εμπλέκεται και το 3D. Για αυτό έχουμε ένα συνεχόμενο έλα-φύγε με το σχοινί και η κάμερα αιωρείται γύρω του.

Και με αυτά και αυτά, φτάνουμε στο τελευταίο μισάωρο που σου λέει ότι αρκετά σε κούρασα. Πάρε να έχεις και κάτι καταπληκτικό από αυτή την ταινία. Είναι απίστευτο το πόσο ωραία σε έχει αγχώσει όχι μόνο για το πολυπόθητο περπάτημα αλλά και για το αν θα καταφέρει να φτάσει εκεί ψηλά. Και ξέρεις ότι θα φτάσει και ότι θα περπατήσει και ότι θα μείνει στην ιστορία. Αλλά αγχώνεσαι. Αυτός είναι ο Zemeckis που ξέρω και όχι τα πρώτα 90 λεπτά.