The Signal (2014)

Sci-fi και ξερό ψωμί. Πολύ διαφορετική προσέγγιση του είδους από ότι μας έχουν συνηθίσει οι Αμερικανοί. Θα έλεγα ότι ακολουθεί πιο Κορεάτικους-Ιαπωνικούς άξονες σκηνοθεσίας.
Βλέπουμε την αναζήτηση τριών φίλων Στην αρχή ψάχνουν έναν hacker, έπειτα ψάχνουν εξηγήσεις και τέλος ψάχνουν την σωτηρία.
Σε όλο αυτό το πνεύμα αναζήτησης μπαίνει και ο θεατής ψάχνοντας εξηγήσεις για αφηρημένες δράσεις που συμβαίνουν και δεν εξηγούνται, μάλλον ποτέ. Οι διάλογοι δεν βοηθάν και πολύ γιατί νομίζω ότι περισσότερο αποπροσανατολίζουν παρά επεξηγούν. Στην δημιουργία αυτής της ατμόσφαιρας βοηθάει και η μουσική, η οποία είναι πολύ ιδιαίτερη και είτε θα την λατρέψετε, είτε θα την μισήσετε. Δείτε την ψήφο μου για να καταλάβετε σε ποιους ανήκω εγώ.
Σε διάφορα σημεία θυμίζει αρκετά σε παλιότερες ταινίες επιστημονικής φαντασίας αλλά θα τις αναφέρω στα σχόλια, κάποια στιγμή, για να μην κάνω spoil.
Η σκηνοθεσία δεν έχει συνοχή. Μπορεί να φταίει και το σενάριο που είναι αρκετά αφηρημένο. Έχει πάρα πολύ όμορφα πλάνα και όμορφα συνδυασμένα με τις δράσεις αλλά χάνει στην συνοχή. Κάποιος λάτρης της εικόνας θα μπορούσε να δει την ταινία χωρίς ήχο. Αυτό εξηγείται, επειδή ο σκηνοθέτης έχει καλή προϋπηρεσία ως διευθυντής φωτογραφίας και “το έχει” σε αυτόν τον τομέα. Πιστεύω πως τα πλάνα και το μοντάζ ταιριάζουν περισσότερο σε music video παρά σε ταινία.