Η Sharah αρχίζει να πιστεύει πως ο γιος της Miles κυριεύεται από υπερφυσικές ή ακόμα και σατανικές δυνάμεις. Ανησυχώντας για την ασφάλεια της οικογένειάς της, η Sharah καλείται να διαλέξει ανάμεσα στο μητρικό ένστικτο που την προτρέπει να προστατεύσει τον Miles και την απεγνωσμένη ανάγκη της να ανακαλύψει τι έχει φέρει στην επιφάνεια αυτή τη σκοτεινή του πλευρά. Η Sarah θα αναζητήσει τις απαντήσεις στο παρελθόν, σε μια άγρια διαδρομή όπου η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην αντίληψη και την πραγματικότητα θα γίνει τρομακτικά θολή.
TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ
Σε αυτή την ταινία έχουμε έναν “γάμο” μεταξύ παραφυσικού και τρόμου. Όμως η αλήθεια είναι ότι στο μυαλό των περισσότερων από εμάς αυτά τα δυο πάντα συνδυάζονται. Τώρα αν ο συνδυασμός ήταν πετυχημένος ή όχι, αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Θεματολογικά η ταινία χαϊδεύει το παραφυσικό, προσπαθώντας να αγγίξει καλύτερα τον τρόμο. Η αλήθεια είναι πως δεν τα καταφέρνει και πολύ καλά. Σκεπτόμουν να σας αναλύσω το τι μέλι γενέσθαι, αλλά δεν μπορώ να το κάνω εκ των πραγμάτων διότι θα προδώσω όλη την υπόθεση και κάτι τέτοιο δεν θα το ήθελε κανείς. Προσπαθώ επίσης να βρω λίγα λόγια για να καταλάβετε μερικά πράγματα και παρατηρώ πως δεν αξίζει ιδιαίτερα τον κόπο. Μια ταινία που όσοι έχετε γράψει χιλιόμετρα στην θέαση ταινιών του είδους, θα σας φανεί χλιαρή και άνοστη, αλλά δεν υπόσχομαι ότι δεν θα τρομάξει (σε μερικές σκηνές) όλους εσάς που δεν παρακολουθείτε στενά αυτό το είδος.
Πρέπει να προειδοποιήσω ότι μέσα υπάρχει σκηνή που αφορά τους ζωόφιλους και που δεν θα σας αρέσει καθόλου.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Με τον Nicolas McCarthy στην σκηνοθεσία είχαμε μια πιο ενδιαφέρουσα οπτική γωνία των γεγονότων και η αλήθεια είναι πως η αισθητική του ήταν αυτή που μερικές φορές μας έκανε να έχουμε λίγη περισσότερη αγωνία. Το σενάριο του Jeff Buhler (Pet Sematary) είχε ένα κάποιο ενδιαφέρον που θα μπορούσε να απογειωθεί και αυτό δεν επετεύχθη γιατί δεν βοήθησε το cast.
Το μελανό σημείο της ταινίας είναι η αδιάφορη (κατ ‘ εμέ) υποκριτική προσέγγιση των γονέων. Της Taylor Scilling (Sharah Bloom) και του πατέρα Peter Mooney ( John Blume). Πραγματικά ήταν τόσο κρύα η ερμηνεία τους, που όσο κι αν άναβε τα αίματα ο μικρός Jacskon Robert Scott (Miles Blume), η ατμόσφαιρα στην καλύτερη των περιπτώσεων γινόταν χλιαρή. Όλοι οι υπόλοιποι χαρακτήρες δεν μας απασχολούν και πολύ γιατί ο μικρός Miles ήταν το κυρίως θέμα.
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ
Για να δεις πως λειτουργεί στην πράξη το “Εκεί που ήσουν ήμουνα, κι εδώ που είμαι θα’ ρθεις” και γιατί σου αρέσουν οι ταινίες του είδους.