Μία καλύβα στα χιονισμένα βουνά της άγριας δύσης, σταθμός ξεκούρασης για άλογα και ταξιδιώτες, γίνεται το μέρος συνεύρεσης 8 περίεργων τύπων. Ο άγριος χειμώνας αλλά και οι διπρόσωπες προσωπικότητες τους θα κάνουν την διαμονή τους πολύ ενδιαφέρουσα.
“Move a little strange and you’re gonna get a bullet. Not a warning, not a question… A bullet”
TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ
Η νέα ταινία του Quentin Tarantino έφτασε επιτέλους. Μετά από τόσο βομβαρδισμό από τα social media και μια παρεξήγηση με την διάρρευση του σεναρίου, είναι εδώ για να μας ανατριχιάσει, ακόμα μια φορά.
Το παιχνίδι παίχτηκε σωστά από τους promoters και βγάλαν πολλά λεφτά από το πουθενά, όπως το live screenplay reading. Και θα δείτε και που λόγω της δομής του θα το πουλήσουν και σαν θεατρικό.
Είναι ένας φόρος τιμής στον ίδιο τον σκηνοθέτη. Έχει πάρα πολλές ομοιότητες με την πρώτη του ταινία αλλά ταυτόχρονα μας δείχνει πόσο έχει εξελιχθεί η ευφυΐα του ανά τα χρόνια. Ένα βασικό εσωτερικό σκηνικό και κάποια εξωτερικά, 8 χαρακτήρες, πολύ μπλα μπλα και βία. Σας θυμίζει κάτι;
Έχει όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν μια ταινία tarantinική αλλά ξέφυγε εντελώς στο τομέα της φλυαρίας και της βίας. Αυτό δεν είναι κακό γιατί παραμένει στα κινηματογραφικά όρια. Το μπλα-μπλα δεν έχει σταματημό αλλά ακολουθείς όλες τις συζητήσεις χωρίς δυσκολία. Καταφέρνει να σε κάνει να θες να πούνε περισσότερα για να μάθεις περισσότερα και να σου φύγει η αγωνία, αλλά όλα είναι στο σωστό ρυθμό. Η βία χτυπά σαν κεραυνός, ξαφνικά και στιγμιαία και μπορεί να σε βρει απροετοίμαστο.
Φαίνεται ότι καλύπτει κάποιες πιο προσωπικές επιθυμίες του σκηνοθέτη αλλά από την άλλη, ποια ταινία του Tarantino δεν είναι προσωπική; Πιστεύω ότι η ταινία δουλεύτηκε πάρα πολύ στην κινηματογράφηση της αλλά όχι στη σεναριακή της δομή.
Γυρίστηκε με το ultra panavision 70mm. Ένα format που χρησιμοποιήθηκε σε πολύ λίγες ταινίες στο παρελθόν λόγω του κόστους του και λόγω της πληροφορίας που κάλυπτε. Είχανε και πρόβλημα με την προβολή του μιας και τέτοιες μηχανές προβολής δε φτιάχνονται πια.
Οι ηθοποιοί απλά αφέθηκαν και τους βλέπουμε να ευχαριστιούνται αυτό που κάνουν. Στέλνουν και σε μας αυτά τα δυνατά vibes και τους απολαμβάνουμε για όλα τα 187 λεπτά που διαρκεί.
Η ταινία σέβεται το είδος που εκπροσωπεί αλλά δε μένει κολλημένη σε αυτό και αποφεύγει τα αναμενόμενα κλισέ. Το είδος του μυστηρίου επικαλύπτει όλα τα άλλα, αλλά το χιούμορ είναι αυτό που μας κερδίζει.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Ας αρχίσουμε από τους ηθοποιούς. Έχουμε τον Kurt Russell στο ρόλο του Yosemite Sam. Την Jennifer Jason Leigh στο ρόλο της εριστικής και ατρόμητης μελλοθάνατης. Τον Samuel Jackson να φέρνει άλλο ένα ρόλο στα μέτρα του και άριστα εκτελεσμένο. Τον Walton Goggins στον πιο απολαυστικό ρόλο της καριέρας του. Θα τον ήθελα και προτεινόμενο για oscar. Τον Tim Roth στο ρόλο του Christoph Waltz. Tον Bruce Dern να πείθει σαν ρατσιστής και πρώην στρατηγός των Νοτίων. Τον Demian Bichir στο ρόλο ενός Μεξικανού καρικατούρα. Τον Michael Madsen να παίζει τον αργοκίνητο τύπο. Κινείται αργά, μιλάει αργά και γενικά δε ξέρω που θα είχε φτάσει σαν ηθοποιός αν δεν ικανοποιούσε τις ανάγκες του Tarantino. [spoiler]Δεν απορώ που δε προλαβαίνει να πυροβολήσει κανέναν[end of spoiler]. Και πως θα μπορούσα να ξεχάσω τον απίστευτο Channing Tatum, ο οποίος δε μπορεί να αρθρώσει σωστά μια λέξη και στις τρεις γλώσσες που προσπαθεί να μιλήσει στην ταινία. Βρίσκεται έξω από το όλο κλίμα διαρκώς. Το μόνο που είδα ήταν κάτι χτενισμένες τρίχες που κουνιούνται πέρα δώθε. Μάλλον έχει καλό ατζέντη.
Καταπληκτική δουλειά από τον διευθυντή φωτογραφίας Robert Richardson που χρησιμοποίησε σωστά το δύσκολο αυτό φιλμ και μας έδωσε μοναδικές σκηνές. Πολύ καλή δουλειά και στο μοντάζ. Μπορεί να υπήρχαν λάθη σε κάποια σημεία (και στο μοντάζ και στην φωτογραφία), αλλά ακολουθούν το όραμα του σκηνοθέτη που δεν είναι αψεγάδιαστος και επιτρέπει τις παρεκτροπές για χάρη του συνόλου.
Τι να πρώτο-πούμε για τον Quentin Tarantino; Ένα σκηνοθέτη rock star, που μας κάνει να περιμένουμε με ανυπομονησία την κάθε του κίνηση. Μας δείχνει ότι δε χρειάζεται μια παραγωγή να είναι “Ωνάσειων διαστάσεων” για να είναι καλή. Χρησιμοποίησε πολύ σωστά της δυνατότητες του ultra panavision 70mm και έφτιαξε τα κάδρα του έτσι ώστε να μπορεί ο θεατής να στρέφει το βλέμμα του σε όποια δράση θέλει από τις πολλές που διαδραματίζονται ταυτόχρονα. Μπορεί να μας συνεπαίρνει με το ρυθμό της αλλά δε μας αφήνει αυτήν την γεύση που μας άφησαν προηγούμενες ταινίες του, όπως το “Inglourious Basterds”. Κάτι λείπει. Είναι λίγο, αλλά λείπει.
Τέλος άφησα τον θρύλο Ennio Morricone. Όταν άκουσα κάποια θέματα πριν δω την ταινία, απογοητεύτηκα κάπως γιατί δε θύμιζαν western. Όταν όμως είδα την ταινία αντιλήφθηκα το πόσο ακριβής είναι η μουσική πάνω της. Είναι απίστευτο το πως μπορεί και βγάζει αυτό τον παλμό της ταινίας μέσα από την μουσική του. Για μια ακόμη φορά του βγάζω το καπέλο.
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ
Επειδή το 2016 πρέπει να μπει καλά. Επειδή είναι η όγδοη ταινία του Tarantino. Επειδή τώρα με τα κρύα είναι η μόνη ταινία που αξίζει να βγεις από το σπίτι σου για να δεις. Επειδή σε αντίθεση με άλλους σκηνοθέτες, ακόμα εμπνέει δημιουργικότητα με την κάθε του κίνηση.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ
ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ
Οι μισητοί οκτώ
ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΒΟΛΗ
25 Δεκεμβρίου 2015
ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΒΟΛΗ (GR)
07 Ιανουαρίου 2016
ΔΙΑΡΚΕΙΑ
182 λεπτά
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
ΓΛΩΣΣΑ
ΧΩΡΑ
BUDGET
$44.000.000