The Great Gatsby (2013)

Το κλασικό αριστούργημα του Scott Fitzerald, ξανάρχεται στις οθόνες μας. Φανερές ομοιότητες στην τεχνοτροπία με την παλαιότερη ταινία του 1974 αλλά με πιο έντονα μιούζικαλ στοιχεία και μη ρεαλιστικά τοπία. Κάτι που συμβαίνει σε όλες τις ταινίες του Baz Luhramnn. Ωστόσο δεν θεωρείται και από τις πιο προσωπικές του. Το μυθιστόρημα μας αναφέρει τις επιρροές της Jazz και της φινετσάτης μόδας που επικρατούσαν εκείνη την εποχή. Παρόλα αυτά η νέα ταινία δεν έχει καμία σχέση με Jazz. Πιο πολύ RnB θα περιέγραφα όλο αυτό το συνονθύλευμα χορογραφιών και εικόνων. Αυτό βέβαια δικαιολογείται όταν βλέπουμε ότι executive producer είναι ο Jay Z.

Βασικά διαπραγματεύεται ένα μεγάλο έρωτα. Δηλαδή, το πως αυτός ο σπουδαίος και τρανός άντρας χάνει τα πάντα γιατί αποφασίζει να κυνηγήσει τον παλιό του έρωτα. Ακόμα δεν έχουμε πάρει το μάθημα μας. Κάτσε στα χρυσά αυγά σου βρε άνθρωπε.

Πολλά ψηφιακά εφέ που κανονικά θα έπρεπε να μας ξενίζουν. Αλλά ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι το 3D. Η ταινία θεωρείται μια από τις καλύτερες σε θέμα αισθητικής στην 3D μορφή της και δεν αξίζει να την δει κάποιος σε normal mode, διότι δε σκέφτηκαν καθόλου να ικανοποιήσουν και εμάς τους απλούς ανθρώπους.

Αν και δεν είναι αριστούργημα σαν ταινία, είναι αρκετά παρεξηγημένη. Τα πλάνα της είναι πολύ δουλεμένα και προσφέρουν έξυπνα πληροφορίες ακόμα και όταν δε γίνεται κάτι συναρπαστικό. Ξεκινάει με έντονο μοντάζ και μπουκωμένες εικόνες και καταλήγει σε άδεια μακρόσυρτα πλάνα. Αλλά πιστεύω ότι στα πολυπληθή πλάνα χάνεται λιγάκι ο ρεαλισμός αλλά και ό ρυθμός της ταινίας.