The Founder (2016)

Για χάριν της ιστορίας, ο Raymond Albert Kroc (1902 – 1984) ήταν ο γνωστός και μη εξαιρετέος επιχειρηματίας που ανέλαβε το τότε ένα και μοναδικό πρώτο fast food restaurant με την επωνυμία “McDonalds” και το ανέβασε στα ύψη. Μέχρι τον θάνατο του, είχε δημιουργήσει περίπου 7,500 παραρτήματα στις ΗΠΑ και 31 σε άλλες χώρες, των οποίων η αξία ανερχόταν στα 8 δις δολάρια το 1983. Το περιοδικό ΤΙΜΕ, τον έβαλε στη λίστα των 100 πιο σημαντικών ανθρώπων του αιώνα, στο τεύχος του 1999.

Βέβαια όλα τα παραπάνω ακούγονται εκπληκτικά και όμορφα. Αλλά στον επιχειρηματικό κόσμο, ο έχων τον σταυρό στο χέρι τερματίζει τελευταίος και τις περισσότερες φορές στην ψάθα. Αλλά για να μην πέσουμε, ας σχολιάσω την ταινία.

Η ταινία μας δείχνει με μη όμορφο τρόπο, την δυσκολία του να επιλέγεις έναν καλό και έμπιστο συνεργάτη, όταν μάλιστα η ιδέα είναι δική σου. Ο Ray Kroc, έπεσε τυχαία πάνω στο φαινόμενο McDonalds που δύο αδέρφια μετά από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες, δημιούργησαν από την αρχή με στόχο το κάτι διαφορετικό. Έσπασαν το κατεστημένο βγαίνοντας από την επιχειρηματική περπατημένη, όμως τα βήματα τους είχαν μία σταθερότητα και σιγουριά. Εκεί μπήκε ο Ray Kroc.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της, η οπτική πλευρά ανήκει στον Kroc. Κάθε του κίνηση γίνεται για να ικανοποιήσει το φαντασμένο του “εγώ” και τις φιλοδοξίες που ποτέ δεν κατάφερε να πραγματοποιήσει. Δεν βαρεθήκαμε στιγμή, καθώς πάντα υπήρχε μια δυσκολία που έπρεπε να ξεπεραστεί. Από ένα σημείο και έπειτα οι βιογραφίες επιτυχημένων ανδρών ξέρουμε που καταλήγουν, μιας και το αμερικανικό όνειρο έχει πάντα το τίμημα του. Ποιο ήταν το μυστικό της επιτυχίας της αλυσίδας, σύμφωνα πάντα με τον Kroc; Το όνομα McDonalds.

Ο κεντρικός χαρακτήρας χτίζεται πολύ όμορφα καταφέρνοντας να φέρει το κοινό σε συναισθηματικό αδιέξοδο, μιας και αλλάζει η άποψη του από την αρχή μέχρι το τέλος της ταινίας. Με στιβαρό σενάριο και όμορφους διαλόγους που σου προκαλούν από θαυμασμό, θυμό, αγανάκτηση μέχρι και ένα ελαφρύ χαμόγελο, φτάνουμε στο τέλος που κάτι λείπει. Ψάχνεις το κάτι παραπάνω, αυτό που θα κάνει τη διαφορά του ντοκιμαντέρ και της κινηματογραφικής μεταφοράς.