Βρισκόμαστε σε μια ήσυχη, σχεδόν βουβή πόλη του Σέντερβιλ στην Αμερική, όμως κάτι δεν πάει καθόλου καλά. Το φεγγάρι τις τελευταίες μέρες φέγγει πολύ έντονα και έχει κατέβει ανεξήγητα χαμηλά. Οι ώρες της ημέρας μπερδεύονται, το φως του ήλιου χάνεται, ενώ τα ζώα συμπεριφέρονται παράξενα. Οι δημοσιογραφικές ανταποκρίσεις είναι ανησυχητικές και οι επιστήμονες απορούν. Κανείς όμως δεν μπορεί να προβλέψει την κατάρα που θα έρθει να σκεπάσει σύντομα αυτήν τη μικρή πόλη. Οι νεκροί δεν πεθαίνουν. Γίνονται αιμοδιψή ζόμπι και σηκώνονται απ’ τους τάφους τους για να κάνουν άγριες επιθέσεις στους ζωντανούς και να τους φάνε. Οι κάτοικοι της επαρχιακής πόλης πρέπει να παλέψουν για την επιβίωσή τους.
TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ
Υπάρχουν δύο τρόποι να σχολιάσει κανείς το “The Dead Don’t Die”. Ο πρώτος είναι να το εκλάβει ως παρωδία, είδος ιδιαίτερα αχρείαστο κριτικής και ανάπτυξης σκέψης, ενώ ο δεύτερος να το σχολιάσει ως μια ειλικρινή προσπάθεια ταινίας τρόμου με ζόμπι. Όποια επιλογή κι αν διαλέξεις, η νέα ταινία του Jim Jarmusch θα σε απογοητεύσει σε σημείο εκνευρισμού.
Η περίπτωση λίγο πολύ γνωστή, το τέλος του κόσμου έφτασε, οι νεκροί ανασταίνονται και βγαίνουν στην γύρα για… ζωντανή ανθρώπινη σάρκα. Η ιστορία μας τοποθετεί σε μια μικρή και ήσυχη πόλη, όπου η αντίδραση των κατοίκων της στο ακραίο και εφιαλτικό γεγονός, είναι το ίδιο βαρετή με την ζωή τους πριν από αυτό. Κατά την διάρκεια του φιλμ γίνονται ατυχέστατες προσπάθειες αυτοσαρκασμού αυτής της σεναριακής ιδέας ελλειμματικής πρωτοτυπίας, τόσο των αδιάφορων και ανέκφραστων χαρακτήρων όσο και της βαρεμάρας του ίδιου του “δημιουργού” να προσφέρει κάποιου είδους “δημιουργικότητα”.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Το δυνατό χαρτί του φιλμ προφανώς και είναι το εξαιρετικό του cast, δεδομένου ειδικά του κοινού που αποσκοπεί να προσελκύσει, με τους Bill Murray (Lost in Translation, Groundhog Day, Ghostbusters) και Adam Driver (Star Wars, BlacKkKlansman) να πρωταγωνιστούν ως μειλίχιοι αστυνομικοί που δεν ξέρουν πως να αντιδράσουν την στιγμή της Αποκάλυψης. Σε δεύτερους (ασήμαντους δυστυχώς) ρόλους βρίσκουμε τον Tom Waits (Seven Psychopaths), τον Danny Glover (Lethal Weapon), τον Steve Buscemi (Fargo), την Tilda Swinton (Suspiria) και όποιον άλλο φίλο/γνωστό του Jarmush είχε την διάθεση να βάλει το όνομα του στην “λεζάντα”.
Κανείς τους δεν μπορεί να κριθεί υποκριτικά με καθαρά αντικειμενικά κριτήρια, καθώς ακολούθησαν πιστά το σενάριο του απόλυτου τίποτα, ενσαρκώνοντας χαρακτήρες χωρίς υπόβαθρο και ανάπτυξη στην ροή της πλοκής, ενώ βρέθηκαν εξεπίτηδες στην κάμερα απλά με διεκπεραιωτικό χαρακτήρα (ως μια μορφή φάρσας).
Η κινηματογραφική τραγωδία του “The Dead Don’t Die” έχει ονοματεπώνυμο και αυτό είναι του Jim Jarmusch. Ο ιδιόρρυθμος Αμερικανός δημιουργός προσπάθησε να δημιουργήσει κάτι σαν spoof (διακωμώδηση) του zombie genre με σκοπό να σατιρίσει τους συναδέλφους του που ασχολούνται με τις ταινίες αποκάλυψης/splatter, όπως και καθεαυτό το συγκεκριμένο είδος ταινιών. Η προσπάθεια του για μια επιτηδευμένα “κακή” ταινία (ή παρωδίας αν προτιμάτε) φέρνει στα μάτια του τελικού θεατή μια ξεδιάντροπη προχειροδουλειά που δεν θα αρέσει ακόμα και στους φανατικότερους οπαδούς του εκκεντρικού σινεμά.
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ
Αν είσαι από εκείνους που τους αρέσει κάτι το εκκεντρικό, αν ανήκεις σε κλαμπ που λατρεύει οτιδήποτε δεν μπορεί να καταλάβει η “πλέμπα” (ακόμα κι όταν δεν υπάρχει κάτι για κατανόηση) κι αν η αίσθηση του χιούμορ σου είναι η “παντελής έλλειψη χιούμορ”, τότε ίσως θεωρήσεις το φιλμ υποφερτό. Σε διαφορετική περίπτωση μπορείς να παραβλέψεις τα ονόματα της αφίσας ή εκείνους που σου μιλούν για κάτι “προχωρημένο” και να παρακολουθήσεις κάτι άλλο (οτιδήποτε) χωρίς να χρειάζεται να φανταστείς έστω για λίγο τον εαυτό σου, ως μέλος της προηγούμενης κάστας.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ
ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ
Οι Νεκροί δεν Πεθαίνουν
ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΒΟΛΗ
15 Μαΐου 2019
ΔΙΑΡΚΕΙΑ
105 λεπτά