The Babadook (2014)

Καθώς έγραφα την παραπάνω περιγραφή της πλοκής, με εξέπληξε το πόσο συνηθισμένος ακούγεται στα χαρτιά ο πρόλογος της ταινίας. Οι συντελεστές της ταινίας όμως κατάφεραν να δώσουν νέα πνοή σε ήδη περπατημένο έδαφος. Ακολουθούμε μια μητέρα η οποία βρίσκεται σε αξιολύπητη κατάσταση: ο γιος της είναι μια διασταύρωση του Joffrey και του Ντένις του Τρομερού, και αδυνατεί να τον βάλει σε τάξη. Αν δεν ανέχεστε χαρακτήρες που φέρονται εκνευριστικά, ακόμη κι αν είναι σκόπιμο, πιθανότατα το «Babadook» θα σας αποξενώσει από τα πρώτα κιόλας λεπτά. Η Amelia περνά από βάσανα, γνωστά σε όσες μητέρες δεν έχουν στήριξη στην ανατροφή των παιδιών τους, και η ταινία κινείται αρκετά γύρω από το θέμα. Ίσως μάλιστα αποτελεί το κύριο θέμα της ταινίας. Είναι καλό γενικά όταν μια ταινία τρόμου μπορεί και προσφέρει κάτι παραπάνω από μερικά «μπου». Δεν είναι συχνό θέαμα.

Και μιλώντας για θέαμα, το «Babadook» είναι καλογυρισμένο. Θα έφτανα κιόλας στο σημείο να τo χαρακτηρίσω ως «ταινία τρόμου για σινεφίλ». Γίνεται συνειδητή προσπάθεια για να μη καταλήξει σαν μια από τις αναρίθμητες horror-αρπαχτές με σενάριο για κλάματα και φθηνιάρικα jump-scares (ξέρετε σε τι αναφέρομαι: επικρατεί ησυχία, ένας δυνατός ήχος μας τρομάζει, ο πρωταγωνιστής γυρίζει απότομα αλλά τελικά δεν ήταν τίποτα). Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο στο «Babadook». Το αίσθημα του τρόμου χτίζεται σταδιακά, όσο ξέρεις ότι ο κίνδυνος παραμονεύει, και κάνει την εμφάνισή του την κατάλληλη στιγμή. Η σχεδόν πλήρης απουσία μουσικής βοηθάει στο να βυθιστείς πιο εύκολα στην ατμόσφαιρα που δημιουργούν τα πλάνα. Κατά την άποψή μου η προσθήκη μουσικής δε θα εξυπηρετούσε τον στόχο της ταινίας, οπότε θεωρώ τη συγκεκριμένη επιλογή σκόπιμη και απαραίτητη.

Παρότι ανώτερο από την πλειοψηφία των ταινιών τρόμου των τελευταίων ετών, δεν παύει να πέφτει θύμα αρκετών κλισέ. Δεν αναφέρω προφανώς ποια είναι, μιας που τα περισσότερα δεν είναι εύκολο να εντοπιστούν, και σε καμία περίπτωση δε θέλω να αποθαρρύνω κάποιον από το να δει αυτή την ταινία. Όσοι βλέπουν πολλές ταινίες τρόμου θα εκπλαγούν από το δραματικό κομμάτι της ταινίας και πιθανότατα δε θα δώσουν ιδιαίτερη σημασία. Έτσι κι αλλιώς, υπάρχει κορεσμός στο είδος και ταινίες όπως το «Babadook» που τουλάχιστον προσφέρουν κάτι πιο καλοφτιαγμένο είναι ευπρόσδεκτες.