O Christian Wolff είναι μία μαθηματική διάνοια, με μία μορφή αυτισμού. Μιας και καταλαβαίνει καλύτερα τους αριθμούς από τους ανθρώπους, κρατάει τα λογιστικά βιβλία των πιο επικίνδυνων ανθρώπων στον κόσμο. Ένας ενδιαφέρον πελάτης όμως θα εμφανιστεί στο δρόμο του, χωρίς όμως να φαντάζεται την κατάληξη. Παράλληλα ο αρχηγός του οικονομικού εγκλήματος Ray King, προσπαθεί να ανακαλύψει την πραγματική ταυτότητα του λογιστή.
TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ
Όταν πρωτοείδα το trailer της ταινίας, ήταν από εκείνες τις στιγμές που είπα μέσα μου (θέλω να την δω τώρα!). Ευτυχώς δεν έπεσα έξω. Και η ταινία δεν με απογοήτευσε. Είχα καιρό να ξεκινήσω με τόσο θετικές λέξεις μία κριτική μου. Ωστόσο, υπήρξαν σημεία τα οποία δεν μου κούμπωσαν, αλλά δεν πειράζει.
Η ταινία ξεκινάει με ένα σημείο κλειδί στην υπόθεση, γεγονός του παρελθόντος. Δεν βλέπουμε πολλά πράματα, αλλά καταλαβαίνουμε για ποιον πρόκειται. Η παρουσίαση του χαρακτήρα γίνεται βλέποντας τον σε μικρή ηλικία, που παλεύει με την δύσκολη καθημερινότητα του. Οι γονείς του καταλαβαίνουν πως το παιδί τους πάσχει από μία μορφή αυτισμού, η οποία ενθυλακώνεται από την τελειομανία, την άριστη κατανόηση των αριθμών, αλλά και την δυσκολία στην ένταξη του ατόμου στην πραγματική ζωή. Απλά πράγματα όπως το φως, οι δυνατοί ήχοι και η ανθρώπινη επαφή, φαντάζουν ακατόρθωτα για τον χαρακτήρα.
Για να μπει όμως και η δράση στην ταινία (απλά και όμορφα), ο Λογιστής, δεν αναλαμβάνει μόνο τα βιβλία των τοπικών μικροεπιχειρήσεων, αλλά και των πιο επικίνδυνων ανθρώπων στον κόσμο. Κυκλοφορεί με ψευδώνυμα, και βρίσκεται στο νούμερο ένα στη λίστα των καταζητούμενων ανθρώπων στο τμήμα οικονομικού εγκλήματος.
Ο ρυθμός της ταινίας άρτιος, δεν βαρεθήκαμε λεπτό καθώς είχαμε πληθώρα σκηνών αποτελούμενες από ποικίλα συναισθήματα. Είτε είχαμε δράση, είτε χιούμορ, είτε την εξέλιξη της υπόθεσης.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Θα ξεκινήσω από τον νούμερο ένα άνθρωπο, που τα τελευταία χρόνια έχει δείξει επαγγελματισμό, ταλέντο και όρεξη. (Δεν μιλάω για τον Batman). Ο Ben Affleck, γνωστός κυρίως για τις δυνατότητες τόσο στην πένα όσο και πίσω από τις κάμερες, πάντα έχει αμφίρροπες κριτικές όταν εμφανίζεται στον φακό. Πλέον όμως φαίνεται πως λαμβάνει κάθε ρόλο με σοβαρότητα και το αποτέλεσμα τον δικαιώνει. (Ναι ακόμη και ο ρόλος του Batman, ήταν το καλύτερο αγαθό μέσα στο Batman V Superman).
Εδώ φάνηκε πως ανέλυσε πολύ προσεκτικά τις ιδιότητες ενός ατόμου με αυτισμό. Το ύφος, τις ψυχικές και σωματικές ιδιαιτερότητες, την μη κατανόηση του σαρκασμού και της κοινωνικής δικτύωσης. Παράλληλα όμως ο ρόλος είχε την απαίτηση να εκπαιδευτεί τόσο σε πολεμικές τέχνες, όσο και στη χρήση όπλων. Και εκεί έγκειται το μεγαλύτερο κατόρθωμα του. Από τη δράση, σε δευτερόλεπτα να κάνει το κοινό να γελά, καθώς καταλαβαίναμε πως στην πραγματικότητα είναι ένα παιδί, στο σώμα ενός εκπαιδευμένου άνδρα.
Στην σκηνοθετική καρέκλα, ο Gavin O’Connor (Warrior), ο άνθρωπος που κατάφερε να δώσει πραγματικό ενδιαφέρον σε ταινία με MMA. Τα πλάνα του πάρα πολύ καλά, από τις απλές σκηνές μέχρι τις σκηνές δράσης. Μας βάζει στο κλίμα από το πρώτο λεπτό, και μας παρουσιάζει την κατάσταση μέσα από τα μάτια του πρωταγωνιστή.
Την ταινία φώτισε το Seamus McGarvey (Avengers, Atonement, Godzilla) ήταν ότι η ταινία χρειαζόταν, χωρίς υπερβολές και ωραία μη έντονα χρώματα.
Ο J.K. Simmons (Whiplash), για μία ακόμη φορά δεν χρειάζεται ούτε συστάσεις ούτε πολλές σκηνές μέσα στην ταινία για να αποδείξει ποιος είναι. Το ίδιο πλέον μπορώ να πω και για τον Jon Bernthal (Daredevil), που από τη μία μας δείχνει ότι έχει το ύφος και το ταλέντο ενός δολοφόνου αλλά την ψυχή ενός παιδιού.
Μουσική από τον Mark Isham (Warrior) καλά συγχρονισμένη με το montaz, χωρίς όμως να επιβάλλεται στη σκηνή.
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ
Οι ταινίες με άτομα με ιδιαίτερες δυνατότητες πάντα με ενθουσίαζαν, πόσο μάλλον αν αποτελούν μέρος ενός συνολικού άριστου αποτελέσματος. Η ταινία αποτελεί ένα ευχάριστο δίωρο, με δράση, χιούμορ, συγκίνηση και έναν Ben Affleck στον (ίσως) καλύτερο ρόλο της καριέρας του συνδιάζοντας τον Sheldon Cooper με τον John Wick. (οκ υπερβολικό, μπορεί και όχι.)