Είπα να δώσω και τίτλο για να ξεκινήσω δυναμικά το δεύτερο κομμάτι του αφιερώματος μου. (Διαβάστε εδώ το πρώτο μέρος, τις “καλές”)
Εδώ συνεχίζουμε ακάθεκτοι, με ταινίες που έχουν σημαδέψει όχι μόνο την αθώα παιδική μας ηλικία, αλλά και την πιο ώριμη. Ταινίες που ακούς τον τίτλο και σε πιάνει ανατριχίλα, και μόλις πατήσεις το play σε πιάνουν τα γέλια και ψάχνεις τα φυλλάδια από τα σουβλατζίδικα για να παραγγείλεις κάτι και να την παλέψεις.
Σίγουρα θα με πείτε αυστηρό, σίγουρα κάποιοι θα με μισήσετε ενώ κάποιοι άλλοι θα κλάψετε στη γωνία γιατί καταλάβατε πόσο από τον πολύτιμο χρόνο σας αφιερώσατε ως παιδιά σε αυτές τις ταινίες ενώ θα μπορούσατε να είστε έξω και να παίζετε ποδόσφαιρο. Πιστέψτε με, στην τελευταία κατηγορία είμαι κι εγώ, και ο λόγος που δεν έχω βάλει τα κλάματα ακόμη είναι γιατί σιχαίνομαι το ποδόσφαιρο.
Πάμε λοιπόν, ταινίες με ξύλο που είναι πραγματικά κακές!
Οκ, εδώ καλά ξεκινάμε γιατί ακόμη και από τον τίτλο θα πρέπει να υποψιάζεστε ότι κάτι δεν πάει καλά. Αμερικάνος και Ninja μαζί στην τιμή του ενός; O μοναδικός που το πέτυχε αυτό ήταν ο Action Man (που αυτός και η Barbie είχαν εκατοντάδες ειδικότητες – True Story) και δεν είχε καν ταινία! (BTW το cartoon του 1995 το έβλεπα μανιωδώς και ήταν κλάσης ανώτερο από αυτό το έκτρωμα!).
Αμερικάνος ο πρωταγωνιστής (God Bless America) ο οποίος εκπαιδεύτηκε σε ένα έρημο νησί στην τέχνη του ninjutsu από έναν Κινέζο master. Μεγαλώνοντας μπήκε στον Αμερικανικό στρατό και από εκεί και πέρα ξεκινά η περιπέτεια.
Με σκηνές δράσεις που σε πιάνει νευρικό γέλιο, με ninja που έτσι και τους έβλεπαν οι πρόγονοι τους θα τους πετούσαν κατσικίσια γιαούρτια και με έναν πρωταγωνιστή (Michael Dudikoff) που αντικειμενικά ήταν ωραίο τυπάκι και με κορμάρα αλλά δεν μπορεί να πάρει τα πόδια του. Αν ήξερε να παίζει και όχι να κάθεται μπροστά στη κάμερα με υφάκι «είμαι ωραίος και το ξέρω» θα τον προτιμούσα στο Cocktail στο πλευρό του Tom Cruise.
Ποιον πρέπει να ευχαριστήσουμε; Τον κ Sam Firstenberg.(Δεν με ενδιαφέρει ποιος είναι!)
Την ταινία υποδέχτηκαν 4 sequels για κάποιο λόγο, στα οποία δεν εμφανίστηκε σε όλα ο Dudikoff. Θεωρώ πως λόγω των ταινιών αυτών θα έπρεπε να υπάρχει αρνητική βαθμολογία.
Πάτησε εδώ για να δεις το βίντεο
Εδώ μιλάμε ουσιαστικά για την πρώτη ταινία που πρωταγωνιστεί ο νεαρός και άσημος τότε Jean-Claude Van Damme. Δεν θα είμαι τόσο καυστικός εδώ και ο λόγος είναι ο εξής. Η ταινία δέχτηκε αλλεπάλληλα χτυπήματα της τύχης, ή μάλλον της ατυχίας.
Ο Jean-Claude Van Damme όχι μόνο έπρεπε να εκπαιδευτεί και να γυμναστεί για 3 μήνες πριν τα γυρίσματα για να έρθει στη σωστή φόρμα, αλλά ανέλαβε ο ίδιος την ευθύνη για την έκδοση της ταινίας. Χωρίς να έχουν πειστεί οι κριτικοί, καθώς οι εταιρίες διανομής και οι παραγωγοί ήταν έτοιμοι να μην την εκδώσουν ποτέ. Τότε ο Van Damme ανέλαβε να ξεκινήσει το montaz από την αρχή.
Η ταινία του Newt Arnold (assistant director σε πολλές ταινίες) δεν άρεσε στο κοινό, γιατί το σενάριο έμπαζε από παντού και οι σκηνές θεωρήθηκαν ψεύτικες. Δεν θα τους αδικήσω!
Βέβαια ο Van Damme έκτοτε έχει κάνει αρκετές πατάτες!
Πάτησε εδώ για να δεις το βίντεο
Του είπαν του λολού να «μπιπ» και αυτός πήγε και ξεπατώθηκε που λέει και η μάνα μου. Είναι γλυκιά η επιτυχία, η φήμη και τα λεφτά (φαντάζομαι) αλλά όταν το τραβάς από τα αυτιά τι περιμένεις;
Όπως τα SAW, Police Academy και τα Fast and Furious, που μας βομβάρδισαν με sequels, η ταινία ήταν η πέμπτη περιπέτεια με τον Ιταλό επιβήτορα και επιεικώς απαράδεκτη. Όχι ότι το προηγούμενο ήταν καλύτερο (Rocky IV 1985) αλλά τουλάχιστον εκείνο είχε ωραίες σκηνές και φοβερό soundtrack. Εδώ δεν έχουμε τίποτα.
Ο Rocky χάνει όλα τα λεφτά του (γιατί έτσι) και πηγαίνει στην παλιά γειτονιά του με την γυναίκα του, τον γιο του(Sage Stallone) και τον Paulie(έλεος) και το παίζει προπονητής σε έναν νέο τύπο (Tommy Morrison (1969–2013)).
Σενάριο χωρίς ενδιαφέρον, σκηνοθεσία απαίσια, μουσική ανύπαρκτη. Υπεύθυνος ο John G. Avildsen! Καλά διαβάσατε! Είπαμε αγόρι μου να έχεις άσχημη μέρα, αλλά άσχημη χρονιά παραπάει.
Πάτησε εδώ για να δεις το βίντεο
Σε αυτό το σημείο ψάχνω να βρω κίνητρο για να συνεχίσω το άρθρο τούτο και να μην τα παρατήσω.
Θυμάστε προφανώς όλοι ένα από τα καλύτερα fighting games που βγήκαν ποτέ και στην δεκαετία του 90 χαλάγαμε σωρηδόν τα πενηντάρικα στα arcade. Το 1994 κάποιος αποφάσισε να το κάνει ταινία, γιατί το θεώρησε καλή ιδέα. Ποιος; O Steven E. de Souza.
Ο εν λόγω άσχετος, έχει κάνει όσο και αν μας φαίνεται περίεργο πολύ καλές δουλειές ως σεναριογράφος στα Die Hard 1&2, Hudson Hawk, Judge Dredd κ.α. αλλά στην σκηνοθεσία δεν το χει.
Η ταινία δεν έχει καμία σχέση με το παιχνίδι, οι ηθοποιοί δεν μπαίνουν καν στον κόπο να παίξουν, εξ άλλου είναι τόσοι πολλοί που δεν υπάρχουν πρωταγωνιστές και κομπάρσοι. Το σενάριο αστείο, οι ελάχιστες σκηνές βίας γελοίες. Την ταινία θα την κατέβαζα, αλλά φοβήθηκα μήπως γίνω ο περίγελος του κοντινού ISP.
Στους πιο γελοίους ρόλους της καριέρας τους, ο Jean-Claude Van Damme και ο Raul Julia. Ενώ στον ρόλο του Ryu ο Byron Mann(Arrow) και στον ρόλο του Ken ο Damian Chapa. Και να μην ξεχάσω και την Kylie Minogue!
Πάτησε εδώ για να δεις το βίντεο
Ακόμη μία αποτυχημένη μεταφορά γνωστού fighting video game και για 2η φορά παρακαλώ. Η πρώτη φορά έγινε με το Mortal Kombat (1995) όπου εκεί είχαμε μία μέτρια ταινία, με αρκετές σκηνές μάχης και καλή σκηνοθεσία από τον Paul W.S. Anderson(Resident Evil: Retribution) αλλά σενάριο με μαύρες τρύπες.
Το καλύτερο όμως έγινε 2 χρόνια μετά. O John R. Leonetti είπε «φώτισα την πρώτη ταινία, ε πόσο δύσκολο είναι να σκηνοθετήσω την δεύτερη;». Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα λέγαμε στο χωριό μου.
Λίγες ώρες μετά τα γεγονότα της πρώτης ταινίας ο Liu Kang προσπαθεί να γυρίσει πίσω στη γη. Οι σκηνές μάχης είναι γελοίες χωρίς συνοχή και απλά για να γεμίσουν την ταινία. Τα εφέ κάτι περισσότερο από ψεύτικα, με την green screen να βγάζει μάτι. Οι ηθοποιοί, δεν είναι καν ηθοποιοί. Το σενάριο δεν υπάρχει. Πραγματικά θεωρώ πως το έγραφαν εκείνη την ώρα. Οι κομπάρσοι έκαναν περισσότερες εναέριες τούμπες παρά ξύλο, και στο μοντάζ υπήρχε κενό μεταξύ της κίνησης και του χτυπήματος. Δείτε την για να το καταλάβετε τι εννοώ.
Βασικά άκυρο, μην τη δείτε!
Πάτησε εδώ για να δεις το βίντεο
Προφανώς δεν μπορεί να λείψει από την λίστα μας ο Jet li. Όχι γιατί έχει κάνει πολλές πατάτες, αλλά στατιστικά να το δεις, αν κάνεις συνέχεια ταινίες με ξύλο, θα σου βγουν και κάποιες τζούφιες.
Την επιτυχία που γνώρισε το καλοδουλεμένο Romeo Must Die (2000), προσπάθησε να ξαναζήσει ο σκηνοθέτης Andrzej Bartkowiak. Δυστυχώς όμως για όλους μας δεν του βγήκε.
Με σενάριο γραμμένο στο πόδι, τι περιμένεις να κάνεις; Μεγάλοι εγκληματίες, έχουν στην κατοχή τους μαύρα διαμάντια, τα οποία βγάζουν ένα πανίσχυρο και πολύ κακό laser, και μπορούν να κάνουν ακόμη μεγαλύτερο κακό!
Εκεί που περιμένεις να δεις τον Jet Li να ξυλοφορτώνει και μάλιστα πολλές φορές μέσα στην ταινία, εκεί βλέπουμε τον DMX(έλεος), και άλλους όπως Anthony Anderson, Tom Arnold να λένε το ένα κρύο αστείο μετά το άλλο. Τον ρόλο του κακού ο κατά τα άλλα πολύ καλός Mark Dacascos (που στο παρελθόν έχει κάνει το Κοράκι σε TV Series) είπε, «δεν χρειάζεται να παίξω, μόνο να περιμένω την στιγμή που θα τις ‘παίξω’ με τον Jet li»! Πάρτε μια γεύση, έτσι για την γεύση και μόνο!
Πάτησε εδώ για να δεις το βίντεο
Συνεχίζουμε στα video game adaptations. Θέλετε να δείτε όμορφες γυναίκες, με μαγιό και τέλειο μακιγιάζ να παίρνουν μέρος σε εναέριες χορογραφημένες μάχες; Ε τότε είστε στη σωστή ταινία.
Τι ωραία που περνούσαμε τον χρόνο μας παιδιά με αυτό το παιχνίδι (Γιώργο θυμάσαι;). Γιατί να μου καταστρέψετε την αθώα παιδική μου ηλικία;
Ο Corey Yuen, που έχει σκηνοθετήσει τις άπειρες ταινίες με ξύλο στο Hong Kong, είπε να δοκιμάσει και το Hollywood. Ναι οκ. Θα παραδεχτώ ένα πράγμα. Στην επιλογή των πρωταγωνιστριών είστε φοβεροί. Μόνο και μόνο που υπάρχει η Jaime Pressly και η Holly Valance μέσα στο κάδρο εμένα μου αρκεί! Αν δεν με πιστεύετε, πληκτρολογήστε τα ονόματά τους στο Google και πατήστε «εικόνες», οι άντρες θα με θυμηθείτε, ενώ οι περισσότερες γυναίκες θα πείτε «μμμ σιγά την ωραία»!
Δεν θέλω να επαναλαμβάνομαι, από σενάριο μέχρι ηθοποιία το επίπεδο γελοιότητας ξεφεύγει. Αλλά πάρτε να έχετε!
Πάτησε εδώ για να δεις το βίντεο
Το sequel της ταινίας Never Back Down (2008), (που αντικειμενικά η πρώτη δεν ήταν και τόσο άσχημη) έρχεται να μας τα ισοπεδώσει όλα!
Μία ταινία είπε ο Michael Jai White να σκηνοθετήσει, και ευχόμαστε να είναι και η τελευταία του. Ο άνθρωπος που έχει εμφανιστεί σε άπειρες ταινίες επιδεικνύοντας τις ικανότητες του στις πολεμικές τέχνες, αποφάσισε να μπει πίσω από τις κάμερες, αλλά να έχει και έναν ρόλο τύπου μέντορα.
Η ιστορία της ταινίας έχει να κάνει με κάτι σχολιαρόπαιδα που παίρνουν μέρος σε ένα τουρνουά MMA. Οι μισοί από αυτούς δεν είναι καν ηθοποιοί, ενώ οι υπόλοιποι που είναι, άφησαν το ταλέντο σπίτι τους. Ανάμεσα τους ένας γίνεται ο κακός (γιατί… πλοκή) και ο καλός θα αναλάβει να τον ξυλοφορτώσει. Κανένα ενδιαφέρον, καμία ανησυχία. Οι σκηνές χάλια και η σκηνοθεσία, μικρού παιδιού.
Πάτησε εδώ για να δεις το βίντεο
Μετά από τόσες μεταφορές των πιο γνωστών fighting games στη μεγάλη οθόνη, ήταν θέμα χρόνου να εμφανιστεί και το Tekken.
Εδώ μπορώ να πω πως οι δημιουργοί το είδαν λίγο πιο σοβαρά το θέμα, και όταν είδα το trailer με το ωραίο κομμάτι των Sick Puppies One of us is going down, που παίζει και μέσα στην ταινία, είπα να την δω και να μην κρίνω βάναυσα.
Τελικά η ταινία με απογοήτευσε, όχι τόσο για την μουσική, την σκηνοθεσία ή τις σκηνές μάχης αλλά τον ρυθμό και την υπόθεση της.
Ο σκηνοθέτης Dwight H. Little (Bones, Arrow) ενώ έκανε καλή δουλειά με τα πλάνα του, δημιούργησε μία ταινία που βαριέσαι μόνο που τη βλέπεις. Δεν ανησύχησες ποτέ για τον πρωταγωνιστή, τον Jin Kazama, (που για τους φανατικούς του παιχνιδιού ο Jon Foo δεν του μοιάζει ούτε με πλαστική).
Οι υπόλοιποι γνωστοί χαρακτήρες του παιχνιδιού θα μπορούσαν να ήταν πολύ καλύτεροι και να απειλούσαν πραγματικά τον Jin.
Η μητέρα του Jin, ερχόταν σαν φλασιά στο πεισματάρικο κεφάλι του κάθε φορά που τα έβρισκε σκούρα και αμέσως έπαιρνε το κουράγιο και τους πλάκωνε όλους!
Το μοναδικό θετικό της ταινίας, ο stunt/fight chorographer ο κύριος Cyril Raffaelli, άντε και η εμφάνιση της Kelly Overton στο ρόλο της Christie Monteiro (ακόμη και αν το Fighting Style είναι Ba Gua και όχι capoeira όπως στο παιχνίδι!
Πάτησε εδώ για να δεις το βίντεο
Έτσι για να κάνω ωραίο φινάλε και με πολύ χολή, έβαλα αυτή την απίστευτη ταινία! Με original τίτλο «Lik Wong». Προφανώς, κινεζικής παραγωγής.
Το εντυπωσιακό με αυτή την ταινία είναι ότι δεν είναι ιδιαιτέρως παλιά, ώστε να δικαιολογεί την αθλιότητα της. Απλά οι δημιουργοί της δεν είχαν έμπνευση.
Ο Ricky είναι ένα αγόρι, άσσος των πολεμικών τεχνών αλλά με υπεράνθρωπη δύναμη και την ικανότητα να αυτοθεραπεύεται πολύ γρήγορα. Κάτι σαν τον Wolverine, αλλά στο κινέζικο!
Οι μάχες σώμα με σώμα, πάνε να θυμίσουν Bruce Lee, και την όλη κουλτούρα της ανατολής, αλλά με δόσεις υπερβολής και splatter! Σαν να βάλεις τον Machete να μάθει kung fu, και να παίζει ξύλο σε φυλακή της Κίνας.
Οι σκηνές βίας, διαθέτουν ξεκοιλιάσματα, ξεματιάσματα (όχι σαν αυτά που έκανε η γιαγιά μας, του άλλου είδους), καθώς και ξεντεριάσματα (ξεντέριασμα=ξηλώνω το έντερο του αντιπάλου μου και το χρησιμοποιώ προς όφελός μου) έτσι για να μην πάει ο νους σας στο κοκορέτσι!
Ngai Choi Lam στη σκηνοθεσία αυτού του σκουπιδιού για τα μάτια μας. Όχι ότι έχει κάποια σημασία, απλά το αναφέρω.
Για να πειστείτε και να αποφύγετε τον κόπο να δείτε την ταινία, σας προσφέρω απλόχερα τις ‘καλύτερες’ σκηνές.
Πάτησε εδώ για να δεις το βίντεο
Αυτές ήταν και οι ‘κακές’ ταινίες που καλό είναι να αποφεύγετε.
Συμφωνείτε με τη λίστα μας; Πείτε μας τη γνώμη σας!