Το “Today” είναι μια ταινία μικρού μήκους, του 2022, δια χειρός Κώστα Γεωργοσόπουλου που πραγματεύεται την αποστασιοποίηση και τη μοναξιά. Μέσα από ασπρόμαυρες εικόνες περνάει την ατμόσφαιρα της αποστειρωμένης καθημερινότητας στη σύγχρονη κοινωνία. Είδαμε την ταινία και αποφασίσαμε να μιλήσουμε με το σκηνοθέτη μιας και η ιδέα του μας φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα. Αλλά τα υπόλοιπα θα μας τα πει ο ίδιος.
Στην ταινία είδαμε να αποτυπώνεις τη μοναξιά και τη δυσκολία της ύπαρξης. Είναι κάτι που σε απασχολεί στην ζωή σου;
Η αποστασιοποίηση και η μοναξιά που ήθελα να περάσω μέσα απ’ την ταινία προέρχεται όντως από εσωτερικές μου δυσκολίες και ανάγκες μου να τις εκφράσω. Τα γυρίσματα ξεκίνησαν αρχές του καλοκαιριού και η αλήθεια είναι ότι βρισκόμουν στον απολογισμό μιας πολύ δύσκολης σε προσωπικό επίπεδο χρονιάς. Αυτό σε συνδυασμό με υπαρξιακούς μου προβληματισμούς, όπως το πόσο πραγματικά κοντά νιώθουμε ο ένας με τον άλλον ακόμα και αν είμαστε στο ίδιο τραπέζι, στην ίδια παρέα, στην ίδια οικογένεια, με οδήγησαν στη δημιουργία αυτής της ταινίας.
Στο τελευταίο σου πλάνο κάποιος θα μπορούσε να σκεφτεί μια θετική κατάληξη τύπου “τουλάχιστον έχουμε ο ένας τον άλλον” αλλά πόσο πραγματικά τον έχουμε; Έχει θετική χροιά ή επέλεξες να καταδείξεις την κενότητα του σύγχρονου κόσμου όπως την αντιλαμβάνεσαι;
Θα επεκτείνω κάπως την παρένθεση στο εύστοχο ερώτημα σου “τουλάχιστον έχουμε ο ένας τον άλλον, αλλά πόσο πραγματικά τον έχουμε” και θα αφήσω αυτή την αντίφαση να την ερμηνεύσει ο καθένας όπως θέλει. Θα πω πάντως πως πιστεύω ότι μέσα σε όλη αυτή τη κενότητα πάντα υπάρχουν στοιχεία πληρότητας. Πώς αλλιώς θα αντέχαμε εξάλλου. Μάλλον αυτό έχει μια θετική χροιά.
Είσαι υπέρ του να πρέπει ένας καλλιτέχνης να εξηγήσει την θεματική που θίγει; Είναι ελιτιστικό ένα έργο τέχνης να μην απευθύνεται σε μαζικά κοινά;
Πιστεύω πως δεν υπάρχει απόλυτο. Εννοώντας πως υπάρχουν ταινίες και έργα τέχνης γενικότερα που μιλάνε στον θεατή είτε με ξεκάθαρα μηνύματα είτε με αφαιρετικούς συμβολισμούς ή και με τα δύο. Μέσα σε πλαίσια συζήτησης με άτομα πάνω στο “Today” για παράδειγμα άκουσα από μια φίλη ότι η πλειοψηφία των σκηνών θύμιζαν την καλοκαιρινή χαλάρωση και ηρεμία (Ενώ εγώ δημιουργώντας το ήθελα να εκτονώσω τον πόνο μου). Ποιος είμαι εγώ που θα πω στον οποιονδήποτε δηλαδή τι ερμηνεία και τι συμπέρασμα θα βγάλει.
Ποια είναι η ταινία που σου έδωσε ώθηση να ασχοληθείς με το μέσο και ποιος σκηνοθέτης σε εμπνέει με βάση πρώτον την πορεία του, δεύτερον τις θεματικές του και τρίτον την εικονογραφία του; Τι προσδίδει η καλή φωτογραφία σε μια ταινία;
Η πρώτη ταινία που μου έρχεται στο μυαλό είναι το Mirror του Tarkovsky, το οποίο είχα δει σε ηλικία 17 ετών και μαγεύτηκα. Έπειτα ήμουν απλά σίγουρος ότι θέλω να ασχοληθώ με τον κινηματογράφο. Οι σκηνοθέτες που με εμπνέουν είναι πάρα πολλοί και ο καθένας για τους δικούς του λόγους εννοείται. Θα έλεγα ότι ιδιαίτερο ενδιαφέρον μου προκαλεί η πορεία του wong kar-wai, με το αυτοσχεδιαστικό του θράσος όταν δημιουργούσε τα σενάρια των ταινιών του, συνδυασμένα με την μανία του για τον έρωτα. Η καλή φωτογραφία σε μια ταινία είναι πιστεύω ένα απαραίτητο κομμάτι του παζλ και πάλι θα αναφερθώ σε έναν συνεργάτη του wong kar-wai, τον Christopher Doyle, που είχε αναλάβει τη διεύθυνση φωτογραφίας στις περισσότερες ταινίες του. Τα μοναδικά αποτελέσματα τα βλέπουμε μπροστά μας και μας σοκάρουν και θα μας σοκάρουν για καιρό.
Στην Ελλάδα του 2022 υπάρχουν ευκαιρίες για νέους δημιουργούς;
Δεν έχω ξεκάθαρη απάντηση. Νομίζω ότι οι ευκαιρίες είναι περιορισμένες επειδή υπάρχει μια αλυσίδα αυξανόμενα δυσκολότερων συνθηκών. Όταν ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων δεν προλαβαίνει καν να δημιουργήσει και να ασχοληθεί επαρκώς με την τέχνη γιατί παλεύει να φέρει φαϊ στο τραπέζι και να μην του κοπεί το ρεύμα, είναι λογική συνέχεια να μη βλέπουμε τόσα ταλέντα να αναπτύσσονται και να κυνηγούν το όνειρο τους.
Τέλος, ποιες είναι οι βλέψεις σου για το μέλλον;
Με τη συγκεκριμένη ταινία έχω δηλώσει συμμετοχή στο photometria festival, στο διαγωνισμό photometria in motion. Επίσης ένα θέμα που με απασχολεί εδώ και καιρό είναι ο σεξισμός και η πατριαρχία, οπότε έχω ξεκινήσει να συνεργάζομαι με άτομα στη δημιουργία μιας ακόμα μικρού μήκους ταινία, η οποία θα πραγματεύεται αυτό. Λέγεται “Naked” και σκοπεύω να τη στείλω σε πολλά festival πριν κυκλοφορήσει δημόσια.