ΗΠΑ, 1959: Στο χαρούμενο Suburbicon, ένα ηλιόλουστο προάστιο με χαρούμενες οικογένειες, ακριβώς στην καρδιά της κεντρικής Αμερικής. Με τα οικονομικά σπίτια τους και το φροντισμένο γρασίδι στους κήπους τους, το Suburbicon είναι η απάντηση στο αμερικάνικο όνειρο του 1957. Αν και η οικογένεια Lodge είναι μία εκ των ακρογωνιαίων λίθων στη συγκεκριμένη κοινότητα, η ζωή τους ανατρέπεται ξαφνικά όταν μια επίθεση που δέχονται από αγνώστους μέσα στο σπίτι τους.
TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ
Μια φαινομενικά ήσυχη κοινότητα, με ανθρώπους χαμογελαστούς χωρίς προβλήματα είναι το Suburbicon, που υπόσχεται σε όσους το επισκεφθούν και αποφασίσουν να κατοικήσουν εκεί μια “ζωή χαρισάμενη”. Στα τέλη της δεκαετίας του ’50, λαμβάνει χώρα το περιστατικό που έμελλε να ανατρέψει την χαρούμενη και ήρεμη ζωή των κατοίκων του.
Όλη η υπόθεση αφορά την οικογένεια Lodge, που από μια επίθεση αγνώστων μέσα στο σπίτι ανατράπηκε η ζωή τους. Αρχικά αφήνει πολλά ερωτήματα που σε κάνουν έξαλλο, όμως μετά από λίγο πιάνεις το νόημα και πλέον έχει χαθεί η μαγεία, ενώ εσύ καρτερικά περιμένεις τις εξελίξεις. Μέσα σε όλο τον πανικό που ζει η οικογένεια, έρχεται στην γειτονία τους ένα ζευγάρι νέγρων. Οι κάτοικοι ξεσηκώνονται και ρίχνουν ευθύνες σ’ αυτούς για την εγκληματικότητα που υπέστη η κοινωνία τους.
Έξυπνο σεναριακό κόλπο για να ισορροπήσουν την παράνοια που ακολουθεί και να μας μεταφέρουν πως στις Η.Π.Α αυτό που κυριαρχεί είναι, ο ρατσισμός και η εγκληματικότητα. Πως οι άνθρωποι είναι παρωπιδιασμένοι και φανατισμένοι με αυτά τα προβλήματα. Ενώ στην πραγματικότητα κάποιοι που έχουν διαπράξει τα μεγαλύτερα εγκλήματα, δεν βρίσκουν την τιμωρία από τον κοινωνικό περίγυρο. Συνήθως τιμωρούνται άλλοι που δεν φταίνε καθόλου, αλλά η οργή του κόσμου ξεσπά επάνω τους επειδή έχουν διαφορετικό χρώμα στο δέρμα τους.
Η ταινία σαφώς και επεμβαίνει στο να υπάρξει ισορροπία και από μια σειρά εξωφρενικών καταστάσεων και γεγονότων, μας χαρίζει μια υπέροχη απόδοση δικαιοσύνης. Παροιμίες του τύπου “εκεί που ήσουν, ήμουνα και εδώ που είμαι θα’ ρθεις αλλά και “μάχαιραν έδωσες και μάχαιραν θα λάβεις”, παίρνουν σάρκα και οστά μπροστά στα μάτια μας, και μας αφήνουν την γεύση του τίποτα δεν μένει ατιμώρητο. Ο Θεός βλέπει και σου δίνει αυτό που αξίζεις. Μιας και η ταινία έχει αρκετές αναφορές στο θρήσκευμα που πιστεύει ο καθένας τους.
Αρκετά και περίεργα τα συναισθήματα τα οποία αρχίζουν σιγά σιγά να δυναμώνουν, κάνοντας σε στο τέλος να πατήσεις τις φωνές. Ξέρω δεν είναι αρκετά ξεκάθαρό αυτό που λέω, γι’ αυτό και θα εξηγήσω το τι ακριβώς έπαθα. Αρχικά είναι αρκετά αδιάφορη σαν ταινία σε σημείο που ήθελα να σταματήσω να την βλέπω. Είπα όμως να δώσω μια ευκαιρία και πιστέψτε με, άξιζε τον κόπο.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Καυστικός, δηλητηριώδης και διακριτικά απειλητικός ο σκηνοθέτης- σεναριογράφος – παραγωγός μας, George Clooney. Πήρε ένα παλιό σενάριο των αδελφών Coen, και αποφάσισε να το χρησιμοποιήσει δίνοντας του μια πικάντικη και εγκληματική υπόσταση. Έφτιαξε μια μαύρη κωμωδία, προσπαθώντας να κάνει ένα σενάριο με τον Grand Heslov, για τα αληθινά ρατσιστικά γεγονότα που έλαβαν χώρα στο Levittown της Pennsylvania, και ορίστε “γενηθήτω” το Suburbicon.
Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους θα συναντήσουμε τον Matt Demon ( Gardner Lodge) και την εκπληκτική Joulian Moore ( Rose / Margaret Lodge). Η Julian Moore, κρατάει διπλό ρόλο διότι είναι δίδυμη, υποδυόμενη την μαμά αλλά και την θεία του Nicky (Noah Jupe). Ο μικρός Nicky είναι αρκετά καλός στον ρόλο του, μεταφέροντας μας απόλυτα την αγωνία αλλά και τον φόβο του. Ο Matt Demon, μας παραμυθιάζει ως ένα σημείο, αλλά μετά μας κρατάει με τη συμπεριφορά του. Η Julian Moore, σαφώς και δεν μας απογοητεύει και δίνει την δόση παράνοιας που χρειάζεται. Μια ακόμα παρουσία που ξεχωρίζει είναι αυτή του Oscar Issac (Bud Cooper).
Η μουσική ήταν εκεί, αλλά να σας πω την αλήθεια δεν μου έμεινε καθόλου.
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ
Γιατί σου αρέσει το πρωταγωνιστικό δίδυμο Demon – Moore. Γιατί είδες ότι το σκηνοθέτησε ο George Clooney, που παρεμπιπτόντως έκανε αρκετά καλή δουλειά σε όλους τους τομείς της ταινίας. Για να περάσεις ένα ωραίο απόγευμα χαλαρά με την παρέα, ψάχνοντας να βρείτε το τι ακριβώς έγινε (δεν θα κουραστείτε και πολύ). Γιατί σου αρέσει να βλέπεις το έγκλημα να φoράει επάνω του την μαύρη κωμωδία.