Μέσα από μια σειρά παράτολμες περιπέτειες σε έναν σκοτεινό και επικίνδυνο εγκληματικό υπόκοσμο, ο Han Solo γίνεται φίλος με τον πελώριο μελλοντικό του συνεταίρο στο έγκλημα, τον Chewbacca και συναντά τον περιβόητο τζογαδόρο Lando Calrissian, σε ένα ταξίδι που θα καθορίσει την πορεία ενός από τους πιο αναπάντεχους ήρωες του σύμπαντος που λέγεται Star Wars.
TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ
Εδώ έχουμε την ετήσια ταινία Star Wars, όπως άλλωστε μας έχει συνηθίσει η “αγαπητή” Disney, από τότε που εξαγόρασε έναντι ενός αστρονομικού ποσού από τον George Lucas τα δικαιώματα του εν λόγω σύμπαντος. Αυτή τη φορά κεντρικό μας θέμα είναι ένας εκ των κεντρικών πρωταγωνιστών της πρώτης τριλογίας (πρώτης χρονολογικά, δεύτερης δραματολογικά ή μάλλον όχι… ουφ δεν ξέρω, μπερδεύτηκα!), του Han Solo, του οποίου τα origins παρακολουθούμε καθόλη την διάρκεια της ταινίας.
Αυτό λοιπόν αποτελεί ταυτόχρονα το πλεονέκτημα και το μειονέκτημα της ταινίας. Πλεονέκτημα, γιατί ποιος fan του Star Wars δεν θα ήθελε να παρακολουθήσει το πως γνωρίστηκε ο Han με τον Chewie, πως έφτασε στα χέρια του το Millennium Falcon, πως γνωρίστηκε αρχικά με τον Lando Calrissian (χαρακτήρας που επίσης εμφανίζεται στην πρώτη τριλογία), πως κατέληξε να είναι ένας διαστημικός πειρατής με συνείδηση κτλ.
Το Fan-Harvesting, η νέα τάση που έχει κατακλύσει τα κινηματογραφικά studios την τελευταία δεκαετία, με άπειρά remakes, re-boots παλιών κινηματογραφικών ταινιών που όμως έχουν άπειρους fans, οι οποίοι σπεύδουν να τις παρακολουθήσουν και φυσικά να προμηθευτούν και με το απαραίτητο merchandise, καλά κρατεί!
Μέχρις εδώ, όλα καλά και θεμιτά. Το πλεονέκτημα όμως της ταινίας, είναι ταυτόχρονα και το μειονέκτημα της, καθότι είναι τόσο προβλέψιμη η πλοκή της ταινίας που το συνολικό αποτέλεσμα καταντάει βαρετό και ανιαρό, ιδιαίτερα από την μέση της ταινίας και μετά, όπου απλά χασμουριέσαι και περιμένεις να περάσει η ώρα.
Μοναδική εξαίρεση στην γενική μετριότητα της ταινίας, η αρχική σεκάνς με το hi-jacking της τρενοπομπής, η οποία και καλογυρισμένη ήταν, και αρκετή ένταση έδωσε στο ξεκίνημα της ταινίας, και μας έδωσε υποσχέσεις για την συνέχεια της ταινίας, τις οποίες όμως δυστυχώς δεν δικαίωσε.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μιας και παραπάνω μιλήσαμε για μετριότητα, ποιος άλλος θα μπορούσε να είχε σκηνοθετήσει την συγκεκριμένη ταινία, παρά ο μετρ των μέτριων, πλην άψογων τεχνικά, ταινιών, Ron Howard, ο οποίος κατάφερε να μας κάνει να βαρεθούμε ακόμη και σε μια fun και action movie.
Δεν τον βοήθησε καθόλου και το σενάριο από τους Jonathan και Lawrence Kasdan, οι οποίοι λειτούργησαν με τον αυτόματο πιλότο και με την λογική “έλα μωρέ που μου θέλετε και στιβαρό σενάριο, για Star Wars μιλάμε, αφού δεν καταστρέφουμε Death Star στο τέλος της ταινίας, πάλι καλά να λέτε…”.
Στον ομώνυμο ρόλο ο Alden Ehrenreich ο οποίος τα πάει περίφημα στην αποτύπωση του νεαρού Solo, η Emilia Clarke, της οποίας η βρετανίλα δύσκολα φεύγει με αποτέλεσμα σε όποια ταινία και να συμμετέχει να παίζει διαρκώς τον ίδιο ρόλο (λέγε με και GoT effect), o φλεγματικός Paul Bettany στον ρόλο του γραφικού κακού, η κλασάτη Thandie Newton (είμαστε αθεράπευτοι fans, να μας συγχωρείτε) και φυσικά η υπέρτατη κινηματογραφική τυπάρα, ο Woody Harrelson, ο οποίος δίνει το απαραίτητο cool-ness εκεί που η ταινία το απαιτεί.
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ
Fan-Harvesting. Fan-Harvesting. Fan-Harvesting. Fan-Harvesting. Fan-Harvesting. Fan-Harvesting. Fan-Harvesting. Fan-Harvesting. Fan-Harvesting. Fan-Harvesting. Fan-Harvesting. Fan-Harvesting. Καταλάβατε ή να κάνω και κακά?