Snowpiercer (2013)

Έχουμε μια ιδιαίτερη ταινία που βασίζεται στο graphic novel, Le Transperceneige. Με B-movie αισθητική και μια αρμάδα ιδιαίτερων και ψυχωτικών χαρακτήρων, η ταινία ή θα αρέσει πολύ ή θα ξενερώσει. Σε αυτό βοηθάει η ιδιαίτερη σκηνοθεσία του Joon-Ho Bong, ο οποίος συνεχίζει ακάθεκτος και στην Αμερική.

Όλος ο κόσμος βρίσκεται σε αυτό το τρένο που κάθε βαγόνι είναι και μια κοινωνία μόνο του. Κάθε βαγόνι διοικείται με διαφορετικό τρόπο και λαμβάνει διαφορετικές υπηρεσίες και αγαθά σε σχέση με τα άλλα. Δεν γνωρίζουμε όμως ποιο είναι το κριτήριο αυτού του διαχωρισμού. Ούτε και ο πρωταγωνιστής μας που μάχεται για ένα καλύτερο μέλλον των συνανθρώπων του.

Η ταινία μάλλον συμβολίζει την πραγματικότητα που ζούμε. Δηλαδή ο καθένας από την θέση του συντελεί στην ισορροπία της ζωής. Και έπειτα έρχεται η αναρχία για να καταστρέψει… ή μήπως για να δημιουργήσει κάτι πιο δίκαιο; Ερωτήματα που θέτει συνέχεια η ταινία και τα δένει με πολύ δράση και ωμή βία. Θα μπορούσε και πιο ωμή, κατά την άποψη μου, σαν γνήσιος Κορεάτης που είναι. Με την μικτή τεχνική αφήγησης που ακολούθησε (δυτική-ανατολική) έδεσε πολύ όμορφα όλες αυτές τις περίεργες και άρρωστες εικόνες που επικρατούν σε έναν τέτοιο κόσμο. Τα εφέ δεν είναι και ότι καλύτερο αλλά δε χαλάνε στο μάτι και δε σε βγάζουν από την όλη ατμόσφαιρα.

Υπάρχει πολύ μπλα-μπλα αλλά δε κάνει κοιλιά. Δε στα δίνει όλα στο πιάτο και φτιάχνει την όλη ιστορία σαν παζλ για να καλύψεις τα κενά μόνος σου ακόμα και στις τελευταίες σκηνές. Αυτό μου δείχνει ότι σέβεται τον θεατή.