Μια ηθοποιός αφηγείται σε μια δημοσιογράφο πώς από μια σειρά συμπτώσεων έφτασε να γίνει από call girl, σε πρωταγωνίστρια στο Broadway.
TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ
Μια κωμωδία (ο Θεός να την κάνει) ερωτικών καταστάσεων, μιας κοπέλας που εργάζεται ως callgirl και έχει όνειρο να γίνει ηθοποιός. Με όλους τους πρωταγωνιστές να έχουν κάποια σχέση μεταξύ τους, να γνωρίζονται στην πορεία και να γίνουν όλοι μαζί ένα ερωτικό “γαϊτανάκι”.
Η ταινία προσπαθεί να θυμίσει Woody Allen-ικές επιτυχίες, αλλά δεν το καταφέρνει. Με την σύγχυση να βασιλεύει, το μόνο που μπορείς να πεις είναι το “δεν γίνονται όλα αυτά με τίποτα, μέσα σε μια πόλη τόσων πολλών ατόμων να βρεθούν όλοι αυτοί μαζί και να τους συμβούν αυτές οι καταστάσεις”. Αν ήταν σε κατηγορία Sci-Fi ίσως, λέω ίσως, να την εκτιμούσαμε καλύτερα.
Το εμφανές είναι ότι πρόκειται για μια screwball κωμωδία, που αντί να προσφέρει καλό γέλιο με τις περίεργες και μπερδεμένες καταστάσεις της, τα κάνει “μαντάρα” και μας προκαλεί αμηχανία, κάνοντας μας να κοιταζόμαστε περίεργα και να… προσπαθούμε να γελάσουμε για να μην τους προσβάλλουμε. Θα περάσετε ευχάριστα με τα χαστούκια που πέφτουν βροχή. Αν θα μπορούσαμε να πούμε πως υπάρχει έστω και κάτι σαν “δίδαγμά” είναι ότι το παρελθόν πάντα σε κυνηγάει.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Υπεύθυνοι λοιπόν για όλο αυτόν τον πανικό είναι: η Imogen Poots στο ρόλο της Isabella, ο Owen Wilson στη θέση του σκηνοθέτη Arnold, η Jennifer Aniston στην ψυχολογικά διαταραγμένη ψυχολόγο, τον Rhys Ifans στον ερωτιάρη ηθοποιό και την Kathryn Hahn στον ρόλο της απατημένης Delta. Μια εξαιρετικά ευχάριστη έκπληξη ήταν η ολιγόλεπτη εμφάνιση του Quentin Tarantino στο τέλος της ταινίας. Στην σκηνοθετική γωνιά έχουμε τον Peter Bogdanovich, που προσπαθεί γενικά να κάνει κάτι (το ότι δεν το πέτυχε, είναι άλλο καπέλο).
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ
Ειλικρινά δεν ξέρω να σας πω το γιατί. Θα πω ότι μπορεί να την επιλέξει κάποιος για τους διάσημους ηθοποιούς που εμφανίζονται σε αυτή.