Διχασμός υπάρχει ανάμεσα στις ομάδες των επαναστατών κατά της αυτοκρατορίας. Ένας άνθρωπος όμως μπορεί να τους ενώσει. Είναι η Jyn Erso, η κόρη του Galen Erso αρχιτέκτονα του θρυλικού Death Star. Όταν μαθαίνουν πως το επικό όπλο έχει ένα σημαντικό ελάττωμα που κανείς δεν έχει προσέξει (δεν θέλω σχόλια εδώ) μαζί με τον Cassian Andor και τον απίστευτο K-2SO, θα προσπαθήσουν να κλέψουν τα σχέδια.
Jyn Erso: We have hope. Rebellions are built on hope!
TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ
Αυτή είναι η δεύτερη κριτική που γράφω για ταινία Star Wars και μπορώ να πω με ασφάλεια ότι ένιωσα για ακόμη μία φορά την ανατριχίλα που περίμενα στη σκοτεινή αίθουσα. Όμως εδώ έχουμε κάτι διαφορετικό.
Αρχικά μιλάμε για μία ταινία που δεν παίρνει μέρος σε τριλογία και δεν έχει να προσθέσει κάτι περαιτέρω στην βασική ιστορία, μετά το επιτυχημένο Star Wars The Force Awakens. Πρόκειται για ένα μεμονωμένο επεισόδιο που χρονολογικά τοποθετείται μετά τα γεγονότα της δεύτερης τριλογίας (Episode I, II, III) καθώς και της animation σειράς Star Wars Rebels (2014) και λίγο πριν το επικό Star Wars (1977). Οι φανατικοί αν δεν την έχετε δει ακόμη, μπορείτε να φανταστείτε πως περίπου τελειώνει η ταινία. Για τους υπόλοιπους, ντροπή!
Εδώ όμως μπαίνει η μαγεία της ταινίας. Έχοντας διαβάσει πως δεν θα υπάρξει sequel και έχοντας δει την πρώτη τριλογία πολλές φορές, ξέρεις πως περίπου θα τελειώσει, παρόλα αυτά η αγωνία είναι στα ύψη.
Η ταινία ξεκινάει και διαφοροποιείται από την αρχή. Δεν βλέπουμε το λογότυπο, δεν ακούμε το κλασικό άσμα ασμάτων, δεν έχουμε γράμματα που κυλάνε στην οθόνη μας. Αντιθέτως μπαίνουμε στο ζουμί και η πρώτη λέξη που μας έρχεται στον εγκέφαλο είναι “ωριμότητα”. Τα πλάνα, το color correction, το συναίσθημα, μας βάζουν σε ένα κλίμα δευτέρου παγκοσμίου (αλλά πολλά χρόνια αργότερα). Η Αυτοκρατορία προσφέρει απλόχερα “Ειρήνη” ενώ απλοί καθημερινοί άνθρωποι αντιστέκονται όπως μπορούν. Οι δόσεις χιούμορ είναι μετρημένες και δεν αποτελούνται από ατάκες που θα γελάσεις μέχρι δακρύων. Αντιθέτως είναι στοχευμένα και έξυπνα αστεία για να σπάσουν την μουντίλα του πολέμου.
Προσεγμένη ταινία, μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Παντρεύει πολύ όμορφα την 80s κουλτούρα με το σήμερα. Κάθε κουμπί, κάθε οθόνη, σκάφος, στολή και πολλά άλλα, αποτελούν περιουσία της ταινίας του 1977, που ταξίδεψαν στο χρόνο και μπήκαν στο 2016.
Αν είστε φανατικοί του Darth Vader (όπως εγώ) είμαι σίγουρος πως θα περιμένετε τις σκηνές του. Δυστυχώς είναι λίγες, όμως αξίζουν και επισκιάζουν την ταινία από τη μνήμη μας. Δεν θα σας κάνω Spoiler, απλά να θυμάστε πως και οι δύο σκηνές είναι ανατριχιαστικές!
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Προφανώς και θα ξεκινήσω με την επιστροφή του μέγιστου και τιτανοτεράστιου James Earl Jones που χαρίζει την επική φωνή του στον Darth Vader (ελπίζουμε όχι για τελευταία φορά). Δεν έχω να πω κάτι, είναι εκπληκτικός και μέσα στο ρόλο. Δεν μπορούμε να φανταστούμε άλλη φωνή πίσω από την επιβλητική μαύρη μάσκα.
Θα συνεχίσω με την ανάσταση του Grand Moff Tarkin (και φανατικοί να μην είστε θα τον καταλάβετε). Ο χαρακτήρας ήταν μέρος της ταινίας του 1977 και τον υποδυόταν ο Peter Cushing ο οποίος απεβίωσε το 1994. Με την βοήθεια του CGi όμως, τον είδαμε ολοζώντανο μπροστά μας. Πίσω από τον χαρακτήρα ήταν ο Guy Henry.
Πίσω από κάθε ενοχλητικά κακό ρόλο έρχεται ο Ben Mendelsohn (The Dark Knight Rises). Ενώ πίσω από τον ρόλο του ηγέτη ο Forest Whitaker (The Butler), στο ρόλο του Saw Gerrera.
Από τη μεριά των καλών, κόσμος και κοσμάκης. Ο εκπληκτικός Mads Mikkelsen (Doctor Strange) στο ρόλο του Galen Erso, ο Ισπανός Diego Luna (The Terminal) στο ρόλο του Cassian Andor, η Felicity Jones (Inferno) στο ρόλο της Jyn Erso και άλλοι, μέχρι και ο Donnie Yen (IP MAN 3). Κανείς όμως δεν σου μένει στον εγκέφαλο από την καθηλωτική ερμηνεία τους. Θα θυμάσαι όμως σίγουρα τον Alan Tudyk (I Robot) στο ρόλο του K-2SO. Γιατί μας παρουσιάζει έναν χαρακτήρα που δεν έχουμε ξαναδεί. Δεν είναι ούτε γλυκό android, ούτε αγαθό. Είναι έξυπνος, εριστικός, ειλικρινής και εμπιστεύεται δύσκολα. Προφανώς οι ατάκες ανήκουν σε αυτόν.
Αξίζει να αναφέρουμε πως η ταινία είναι η πρώτη από το Star Wars franchise που δεν έχει στην μουσική επένδυση τον John Williams, αλλά τον Michael Giacchino. Μας χάλασε; Καθόλου, διότι διαφοροποιήθηκε χωρίς να χάσει την απαραίτητη χροιά. Και αν δει κανείς το βιογραφικό του, θα καταλάβει ότι έγινε σοφά η επιλογή.
Ως DP ο κύριος Greig Fraser (Zero Dark Thirty), ο άνθρωπος που έδωσε την σκοτεινή γεύση ρεαλισμού στην ταινία.
Τέλος στην καρέκλα του σκηνοθέτη ο Gareth Edwards (Godzilla). Ο άνθρωπος που γύρισε από τα Visual Effects στη σκηνοθεσία και η γνώμη μας είναι η καλύτερη. Αν και η ταινία που τον ανέβασε δεν με είχε τρελάνει, μπορώ να πω πως τα πλάνα του είναι ένα και ένα. Άριστη δουλειά, τόσο στα landscapes όσο και στα κοντινά. Η ταινία γυρίστηκε με τις Arri Alexa 65mm cameras χρησιμοποιώντας Ultra Panavision 70mm lenses. Όσο για την πρώτη σκηνή με τον Darth Vader, εκεί παίρνει 10 με τόνο και θα καταλάβετε γιατί μόλις τη δείτε!
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ
Τα αρνητικά σχόλια πήγαν και ήρθαν μέσα σε 2 μέρες προβολής, τόσο στο εξωτερικό όσο και στην Ελλάδα. Δεν μπορώ να ξέρω τις προσδοκίες σας, αλλά μπορώ να σας συμβουλεύω ως εξής. Πριν μπείτε στην αίθουσα ενημερωθείτε για να μην παραπονιέστε αργότερα. Η ταινία θεωρείται ένα μεμονωμένο επεισόδιο που ξέρεις τη συνέχεια του από το 1977. Με αυτό στο μυαλό, απολαύστε ένα δίωρο με άριστη σκηνοθεσία, σασπένς, ρεαλιστικά εφέ, όμορφη μουσική και το συναίσθημα της αντίστασης στην επιβλητική Αυτοκρατορία.
May the Force be with you!
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ
ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ
Rogue One: A Star Wars Story
ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΒΟΛΗ
14 Δεκεμβρίου 2016
ΔΙΑΡΚΕΙΑ
133 λεπτά
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
ΓΛΩΣΣΑ
ΧΩΡΑ
BUDGET
$200.000.000