The Purge: Anarchy (2014)

Η συνταγή πέτυχε. Οι παραγωγοί βάλανε το χέρι στην τσέπη και γύρισαν την δεύτερη ταινία. Αυτή τη φορά παρακολουθούμε κάποιους ανθρώπους που οι περιστάσεις τους φέραν έξω στους δρόμους και προσπαθούν να επιβιώσουν.
Δεν θα πω κλισέ φράσεις για sequel όπως “..και σαν όλα τα sequel έτσι και αυτό…” ή “…είναι από τα λίγα sequel που…”. Όχι. Ο σκηνοθέτης έκανε αυτό που έπρεπε. Η δεύτερη ταινία είναι μια φυσική εξέλιξη της πρώτης. Δηλαδή, περισσότερη δράση (δε ξέρω αν προσέξατε τη λέξη action που προστέθηκε στο πεδίο του είδους ταινίας), ένα δήθεν πολιτικό υπόβαθρο στην όλη φάση και περισσότεροι ηθοποιοί και μέρη.
Βλέπεται ευχάριστα. Δυστυχώς δεν έχει το κλίμα φόβου που είχε η προηγούμενη αλλά το αντικατέστησαν με σασπένς, οπότε μένεις στην θέση σου και πας για κατούρημα μετά το τέλος της ταινίας.
Η όλη ιδέα αυτού του θεσμού σε ανατριχιάζει χωρίς να προσπαθήσει πολύ. Οι σκηνές βίας όμως δεν είναι τόσο άγριες. Έχει περισσότερη ποζεριά παρά βία και είναι λίγο ενοχλητικό αυτό. Σκεφτείτε πόσο ωραία θα δούλευε ένα τέτοιο θέμα ένας Ιάπωνας σκηνοθέτης… Ωχ, ανατσουτσούριασα τώρα.