To πρόσημο για τη φετινή τελετή απονομής βραβείων Όσκαρ ήταν σίγουρα θετικό και θα μείνει στην ιστορία για την ήδη θρυλική γκάφα στο τέλος της. Από την άλλη, είχαμε ακόμα μα μετάδοση που ξεπέρασε τις 3.5 ώρες, αλλά σε γενικές γραμμές κατάφερε να μας κρατήσει το ενδιαφέρον.
Αφού τελειώσαμε με το κόκκινο χαλί, η τελετή ξεκίνησε με μια πολύ ενεργητική ερμηνεία του “Can’t Stop the Felling” από τον Justin Timberlake, σε ένα από το καλά “ανοίγματα” Όσκαρ των τελευταίων ετών. Το τραγούδι και η χορογραφία μπορεί να μην ήταν κάτι το ιδιαίτερο, αλλά ένας γεννημένος showman που έσταζε αυτοπεποίθηση κατάφερε να κάνει την ιδανική έναρξη για την 89η τελετή.
O Jimmy Kimmel
Ο οικοδεσπότης Jimmy Kimmel είχε το δύσκολο έργο να ακολουθήσει τον Timberlake και έκανε σπουδαία δουλειά. Όσοι έχουν δει την εκπομπή του γνωρίζουν τη σπιρτάδα και το χιούμορ του, αλλά νομίζω τα κατάφερε καλύτερα από ότι περιμέναμε. Στο μονόλογό του κάλεσε τους Αμερικανούς να είναι θαρραλέοι και ενωμένοι σε αυτούς τους διχασμένους καιρούς, παρότι με το πρώτο αστείο του σημείωσε ότι δεν είναι ο κατάλληλος να κάνει κάτι τέτοιο, καθώς υπάρχει μόνο ένας braveheart (Mel Gibson) σε αυτή τη βραδιά, οποίος όμως δεν θα ενώσει κανέναν. Στη συνέχεια “έχτισε” πολύ καλά τον φόρο τιμής του στην “υπερεκτιμημένη” Meryl Streep, με τη “μέτρια” καριέρα της με τις 20 υποψηφιότητες για Όσκαρ και τις “βαρετές” ερμηνείες της σε εμβληματικά φιλμ, κάτι που οδήγησε στην αποθέωσή της από το θέατρο.
Μοίρασε επίσης γλυκά στις διασημότητες του θεάτρου τα οποία έπεφταν από το ταβάνι, έδειξε βίντεο με #Oscar_Mean_Tweets, πέταγε μπηχτές και έστειλε ζωντανά tweets στον Donald Trump και ρίσκαρε με αρκετά αστεία του. H μόνη του “αποτυχία” στη βραδιά ήταν το sketch με την είσοδο τυχαίων (?) τουριστών στο θέατρο, το οποίο φάνηκε κάπως ξύλινο και νωθρό, όσο κι αν προσπάθησε να το σώσει βάζοντας τους ηθοποιούς στο παιχνίδι.
Οι καλύτερες στιγμές του Kimmel πάντως ήταν οι “μάχες” του με τον Matt Damon. Μια “αντιπαλότητα” που διαρκεί πάνω από 10 χρόνια και δε θα μπορούσε να λείπει από τα Όσκαρ. Ξεκίνησε ήρεμα με μια τρικλοποδιά του Damon στον Kimmel, ο οποίος με τη σειρά του χλεύασε τον Damon για την επιλογή του να μην παίξει στο Manchester by the Sea (όπου είναι παραγωγός) για να παίξει έναν τύπο με αλογοουρά στο The Great Wall. Η πιο αστεία στιγμή της βραδιάς προέκυψε κατά την παρουσίαση του βραβείου Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου. Ο Jimmy Kimmel είχε ετοιμάσει ένα βίντεο που δήλωνε πόσο τον έχει εμπνεύσει η ερμηνεία του Matt Damon στο “We Bought a Zoo”, πόσο σκληρά φαίνεται ότι δουλεύει παρά την παντελή έλλειψη ταλέντου και το πόσο αφύσικα του βγαίνει η υποκριτική. O κάτοχος δύο Όσκαρ Ben Affleck και ο “guest” ανέλαβαν την παρουσίαση του βραβείου παλεύοντας να μην γελάσουν, με την ορχήστρα να παίζει μουσική όποτε πήγαινε να μιλήσει ο Matt Damon.
Οι ομιλίες
Οι περισσότερες ομιλίες, πέρα από τις ευχαριστίες, κινήθηκαν σε θέματα τα οποία περιμέναμε. Η πολυπολιτισμικότητα ή η έλλειψή της, ο ρατσισμός, η ξενοφοβία και ο διχασμός σχολιάστηκαν από πολλούς, με τον Jimmy Kimmel να “ευχαριστεί” τον Donald Trump καθώς μέχρι πέρυσι ο κόσμος συζητούσε ότι τα Oscars είναι ρατσιστικά.
Ο Marhershala Ali έκανε την εκκίνηση με έναν απλό, αριστοκρατικό και συγκινητικό ευχαριστήριο λόγο, με την Viola Davis ίσως να το παρακάνει με τον συναισθηματικά υπερφορτισμένο λόγο της. Άξιος αναφοράς ο λόγος που έστειλε ο απών Asghar Farhadi καταδικάζοντας το Muslim Ban του Τrump και την τρομολαγνεία που δημιουργείται με τον διαχωρισμό των ανθρώπων.
Τα τραγούδια
Η αρχή έγινε όπως είπαμε με το “Can‘t Stop the Feeling” (Trolls) που τραγούδησε ο Justine Timberlake κερδίζοντας το κοινό του θεάτρου με την αυτοπεποίθησή του και αναγκάζοντας τον Jimmy Kimmel να παραδεχτεί ότι οι NSYNC ίσως τον δεχτούν πίσω.
Ακολούθησε το medley των “City of Stars” και “Audition” (La La Land) από τον John Legend. Η μίξη των τραγουδιών ήταν καλή ιδέα, αλλά μάλλον έπρεπε να επιλέξουν την Emma Stone με τον Ryan Gosling, καθώς τα τραγούδια είναι -καλώς ή κακώς- συνδεδεμένα με τις φωνές τους.
Ο τρομερός Lin–Manuel Miranda έκανε την εισαγωγή για την 16χρονη Auli’i Cravalho και το “How Far I‘ll Go” (Moana) και κλείσαμε με το “The Empty Chair” από τον Sting, ο οποίος ήταν αναμενόμενα βαρετός (το ξέρω, το ξέρω, γίνομαι κακός).
Τα βραβεία
Ας περάσουμε στα βραβεία· το λόγο για τον οποίο γίνεται η τελετή. Το “La La Land“ πήρε τελικά 6 από τα 14 βραβεία που διεκδικούσε, με το “Moonlight“ όμως να φεύγει με το άγιο δισκοπότηρο, κερδίζοντας συνολικά 3 Όσκαρ. Η αναλυτική λίστα με όλα τα βραβεία έχει αναρτηθεί στο site μας, οπότε θα κάνουμε ένα μικρό σχολιασμό κάποιων από αυτά.
Ξεκινάμε με τον Marhershala Ali που αποθεώθηκε και έγινε ο πρώτος Μουσουλμάνος στην ιστορία των βραβείων που κερδίζει Όσκαρ για την ερμηνεία του στο Moonlight. Ο Casey Affleck πήρε επάξια το βραβείο Α’ Ανδρικού Ρόλο υπό το ενοχλημένο βλέμμα του Denzel Washington, ενώ το Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου κατέληξε -ίσως άδικα (για την Isabelle Huppert)- στην Emma Stone. O Damien Chazelle έγινε ο νεότερος σκηνοθέτης στην ιστορία των βραβείων που κέρδισε Όσκαρ, με τα βραβεία Σεναρίου να πηγαίνουν εκεί που πρέπει· στο Manchester by the Sea (πρωτότυπο) και στο Moonlight (διασκευασμένο).
Φυσικά θα κλείσουμε με το χαμό που έγινε στο Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας με την τα μέλη της εταιρείας που είναι υπεύθυνη για τους φακέλους να αναλαμβάνουν ευθύνη του λάθους. Την παρουσίαση του βραβείου ανέλαβαν οι Warren Beatty και Faye Dunaway με αφορμή την 50η επέτειο του Bonnie & Clyde. Όταν ο Beatty δίστασε να ανακοινώσει τη νικήτρια ταινία, υποθέσαμε ότι το έκανε για να ανεβάσει το σασπένς και να παίξει με το κοινό. Τελικά μάλλον κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και έβαλε την Dunaway να ανακοινώσει την ταινία, ή οποία με τη σειρά πάντως είχε φύγει με ελαφρά πηδηματάκια όταν κατάλαβε το λάθος που είχε γίνει. Ως αρχικός νικητής λοιπόν, ανακοινώθηκε το “La La Land“ με τους συντελεστές του να ανεβαίνουν στη σκηνή και να δίνουν τους ευχαριστήριους λόγους τους, προτού ο Jordan Horowitz, παραγωγός της ταινίας, ανακοινώσει ότι ο πραγματικός νικητής ήταν τελικά το “Moonlight“ παρουσιάζοντας και τον φάκελο στην κάμερα. Ο Warren Beatty εξήγησε ότι του είχε δοθεί λάθος φάκελος (του Α’ Γυναικείου Ρόλου).
Το θέατρο “πάγωσε” και τελικά οι μπερδεμένοι και έκπληκτοι συντελεστές του “Moonlight” ανέβηκαν στη σκηνή για να παραλάβουν το βραβείο Καλύτερης Ταινίας, κλείνοντας με επεισοδιακό τρόπο μια τελετή που θα θυμόμαστε για αρκετά χρόνια.
Άντε και του χρόνου!