Το φιλμ «CODA» της Σίαν Χέντερ αναδείχθηκε στον μεγάλο νικητή της φετινής 94ης τελετής απονομής των βραβείων Όσκαρ, κερδίζοντας και στις τρεις κατηγορίες όπου ήταν υποψήφιο (Καλύτερη Ταινία, Διασκευασμένο Σενάριο, Β’ Ανδρικός Ρόλος για τον Τρόι Κότσερ).
Το αμερικάνικο ριμέικ της γαλλικής ταινίας «Οικογένεια Μπελιέ», που αφηγείται την ιστορία της Ρούμπι, της μοναδικής ομιλούσας σε μια οικογένεια κωφών, είναι η πρώτη ταινία της Apple TV+ που κερδίζει τέτοια διάκριση. Είναι, επίσης, η πρώτη ταινία με πλειοψηφία πρωταγωνιστών ανθρώπους με προβλήματα ακοής που κερδίζει Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας – πρωτοπόρος ήταν η Μάρλι Μάτλιν, που είχε κερδίσει το 1987 Όσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου για τα «Παιδιά Ενός Κατώτερου Θεού».
Πάντως η ταινία που έφυγε με τα περισσότερα βραβεία φέτος ήταν το «Dune» του Ντενί Βιλνέβ: απέσπασε συνολικά 6 Όσκαρ, καθώς, όπως αναμενόταν, κυριάρχησε στις τεχνικές κατηγορίες.
Κι ενώ στη φετινή τελετή δεν υπήρξαν ιδιαίτερες εκπλήξεις σε ό,τι αφορά τα φαβορί, η πιο αναπάντεχη στιγμή της βραδιάς ήρθε από τον Γουίλ Σμιθ, ο οποίος λίγο πριν παραλάβει το Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου για τη «Μέθοδο των Γουίλιαμς» ανέβηκε έξαλλος στη σκηνή και χαστούκισε τον Κρις Ροκ (που εκείνη την ώρα προλόγιζε το βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ) αφήνοντας αποσβολωμένη όλη την αίθουσα. Ο Κρις Ροκ μόλις είχε κάνει ένα αστείο για το ξυρισμένο κεφάλι της συζύγου του Σμιθ – η Τζέιντα Πίνκερ Σμιθ έχει αλωπεκίαση -, προκαλώντας το ξέσπασμα της οργής του πρωταγωνιστή.
«Θέλω να ζητήσω συγγνώμη από την Ακαδημία, η αγάπη σε εξωθεί να κάνεις τρελά πράγματα. Ελπίζω η Ακαδημία να με καλέσει ξανά σε τελετή της», είπε δακρυσμένος ο ηθοποιός παραλαμβάνοντας το βραβείο, προσπαθώντας να δικαιολογηθεί για την πράξη του.
Το Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου κέρδισε η Τζέσικα Τσαστέιν για την ερμηνεία της στην ταινία «The Eyes of Tammy Faye» (όπου ενσαρκώνει τον ρόλο της τηλεευαγγελίστριας Τάμι Φέι Μπέικερ), η οποία εκφώνησε έναν εξαιρετικό λόγο εναντίον της βίας και των διακρίσεων.
Η Τζέιν Κάμπιον κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας για την «Εξουσία του Σκύλου» και έγινε η τρίτη γυναίκα που κερδίζει βραβείο σε αυτή την κατηγορία στα 94 χρόνια του θεσμού (μετά την Κάθριν Μπίγκελοου το 2009 με το «Hurt Locker» και την περσινή νίκη της Κλόι Τζάο με το «Nomadland»). Η Κάμπιον ήταν η πρώτη γυναίκα υποψήφια για Όσκαρ Σκηνοθεσίας, δύο φορές (την πρώτη για τα «Μαθήματα Πιάνου» το 1994).
«Θα ήθελα να στείλω την τεράστια αγάπη μου στους υπόλοιπους σκηνοθέτες της κατηγορίας. Είστε όλοι τόσο εξωφρενικά ταλαντούχοι, που εδώ πάνω θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε άλλος. Αγαπώ πολύ τη σκηνοθεσία, γιατί μου επιτρέπει να σκάβω βαθιά στις ιστορίες των ανθρώπων. Αυτή η δουλειά, που απαιτεί να αναδεικνύεις έναν ολόκληρο κόσμο, μπορεί να σε πνίξει. Είναι όμως γλυκιά διαδικασία, γιατί δεν είσαι μόνος σου. Στην ‘Εξουσία του Σκύλου’ δούλεψα με ηθοποιούς που πλέον τους αποκαλώ φίλους… Σ’ ευχαριστώ Ακαδημία. Αυτή είναι η μεγαλύτερη τιμή της ζωής μου» ανέφερε μεταξύ άλλων στον ευχαριστήριο λόγο της.
Στον Kένεθ Μπράνα απονεμήθηκε Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου για το «Belfast», ενώ η Σίαν Χέντερ, ποθ κέρδισε το δεύτερο Όσκαρ για το «CODA», αυτό του Διασκευασμένου Σεναρίου, εξέφρασε την ευγνωμοσύνη της προς την κοινότητα των κωφών που της έδωσαν μαθήματα ζωής.
Ο Τρόι Κότσερ βραβεύτηκε με το Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στο «CODA» και έγινε ο πρώτος κωφός άνδρας ηθοποιός που κέρδισε ερμηνευτικό βραβείο (κι ο δεύτερος κωφός ηθοποιός, 36 χρόνια μετά την Μάρλι Μάτλιν). Στον ευχαριστήριο λόγο του, αποκάλυψε ότι ήθελε να μάθει βρισιές στη νοηματική στο επιτελείο του Λευκού Οίκου σε μια πρόσφατη επίσκεψη του καστ εκεί, ενώ αφιέρωσε το βραβείο στον πατέρα του και στην κοινότητα των κωφών και των ανθρώπων με αναπηρία.
H Αριάνα ΝτεΜπόουζ κέρδισε το Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου και έγινε η δεύτερη λατίνα που κερδίζει στην κατηγορία: η πρώτη ήταν η Ρίτα Μορένο για τον ίδιο ρόλο στο «West Side Story» του 1961. «Σου είμαι τόσο ευγνώμων, η Ανίτα σου άνοιξε τον δρόμο σε χιλιάδες Ανίτες όπως εγώ», είπε η Αριάνα ΝτεΜπόουζ στην 90χρονη Μορένο, που την επευφημούσε μαζί με το υπόλοιπο κοινό στην αίθουσα.
Το «Drive my Car» του Ριουσούκε Χαμαγκούτσι κέρδισε το Όσκαρ Διεθνούς Ταινίας (είναι η πρώτη ιαπωνική ταινία που το καταφέρνει), το «Summer of Soul» πήρε το βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ, και το «Εncanto» το βραβείο καλύτερου animation. Το «Army of the Dead» του Ζακ Σνάιντερ ψηφίστηκε ως η πιο δημοφιλής ταινία της χρονιάς από τα social media κερδίζοντας το «Όσκαρ Δημοφιλίας». Πρόκειται για νέα κατηγορία, που εγκαινίασε η Ακαδημία σε μια προσπάθεια να προσελκύσει το νεότερο κοινό.
Από τις πιο δυνατές στιγμές της βραδιάς ήταν η εμφάνιση των Φράνσις Φορντ Κόπολα, Ρόμπερτ Ντε Νίρο και Αλ Πατσίνο για τα 50 χρόνια από την δημιουργία του πρώτου «Νονού», ο χορός των Τζον Τραβόλτα, Ούμα Θέρμαν και Σάμιουελ Τζάκσον για τα 28 χρόνια του «Pulp Fiction», η κοινή εμφάνιση που έκαναν η Lady Gaga και η Λάιζα Μινέλι στη σκηνή και το ένα λεπτό σιγής που ζήτησε από την αίθουσα η Μίλα Κούνις προς τιμή του λαού της Ουκρανίας.
Τα πρώτα 8 Όσκαρ δόθηκαν πριν από την έναρξη της τελετής, αφού η Ακαδημία προχώρησε τελικά στην -αμφιλεγόμενη- απονομή τους παρά τις επικρίσεις από δημιουργούς και σωματεία. Το «Dune» του Ντενί Βιλνέβ έκανε… καλό ποδαρικό κερδίζοντας 4 βραβεία: Όσκαρ Μουσικής, Σκηνογραφίας, Μοντάζ και Ήχου. Το «The Eyes of Tammy Faye» απέσπασε Όσκαρ Μακιγιάζ/Κομμώσεων για την μεταμόρφωση της Τζέσικα Τσαστέιν, ενώ στις κατηγορίες μικρού μήκους αναδείχθηκαν τα «The Long Goodbye» (Καλύτερη Ταινία Μικρού Μήκους), «The Windshield Wiper» (Καλύτερη Ταινία Κινουμένων Σχεδίων Μικρού Μήκους) και «The Queen of Basketball» (Καλύτερο Ντοκιμαντέρ Μικρού Μήκους).
Αναλυτικά τα βραβεία:
Καλύτερη Ταινία: «CODA» της Σίαν Χέντερ
Σκηνοθεσία: Τζέιν Κάμπιον, «Η εξουσία του Σκύλου»
Α’ Ανδρικός Ρόλος: Γουιλ Σμιθ για το «Η Μέθοδος των Γουίλιαμς»
Α’ Γυναικείος Ρόλος: Τζέσικα Τσαστέιν για το «The Eyes of Tammy Faye»
Διασκευασμένο Σενάριο: Σίαν Χέντερ για το «CODA»
Πρωτότυπο Σενάριο: Κένεθ Μπράνα για το «Belfast»
B’ Γυναικείος Ρόλος: Αριάνα ΝτεΜπόουζ για το «West Side Story»
Β’ Ανδρικός Ρόλος: Τρόι Κότσερ για το «Coda»
Μουσική: Χανς Τσίμερ για το «Dune»
Κοστούμια: Κρουέλα
Φωτογραφία: Γκρεγκ Φρέιζερ για το «Dune»
Μοντάζ: Τζο Γουόκερ για το «Dune»
Καλύτερο Τραγούδι: «No Time to Die» από την ομώνυμη ταινία.
Σκηνικά: Dune
Διεθνής Ταινία: Drive My Car του Ριουσούκε Χαμαγκούτσι (Ιαπωνία)
Καλύτερη ταινία Κινουμένων Σχεδίων: «Ενκάντο, Ένας Κόσμος Μαγικός»
Ντοκιμαντέρ – Μεγάλου Μήκους: Summer of Soul (…Or, When The Revolution Could Not Be Televised) του Questlove
Ντοκιμαντέρ – Μικρού Μήκους: The Queen of Basketball
Οπτικά Εφέ: Dune
Ήχος: Dune
Κομμώσεις/Μακιγιάζ: Λίντα Ντόουντς, Στέφανι Ινγκραμ και Τζάστιν Ράλι για το «The Eyes of Tammy Faye»
Μικρού Μήκους Ταινία Animation: The Windshield Wiper
Μικρού Μήκους Ταινία – Live Action: The Long Goodbye του Ανέιλ Καρία
Πηγή άρθρου: ΑΠΕ-ΜΠΕ