“Δεν επέλεξα το μπαλέτο. Απλώς αυτό είμαι.” – Sergei Polunin.
“Ο νέος Νουρέγιεφ”, “Το enfant terrible της χορευτικής σκηνής”, “Ο James Dean του μπαλέτου”. Αυτοί είναι μόνο λίγοι από τους χαρακτηρισμούς που έχει χρησιμοποιήσει ο διεθνής Τύπος για τον Sergei Polunin.
Γεννημένος στην Χερσώνα της Ουκρανίας, ο Polunin έγινε ο νεαρότερος πρώτος χορευτής του Βασιλικού Μπαλέτου του Λονδίνου σε ηλικία μόλις 19 ετών, ενώ παράλληλα τα μέλη της οικογένειάς του σκόρπισαν σε χώρες τις Ευρώπης για να βρουν εργασία και να μπορέσουν να εξασφαλίσουν τα χρήματα για τις σπουδές του. Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, προκάλεσε το ενδιαφέρον του Τύπου, τόσο για το εξαιρετικό ταλέντο του, όσο και για τον αντισυμβατικό και συχνά προκλητικό τρόπο ζωής του εκτός σκηνής. Στα 22 του χρόνια παραιτήθηκε από το Βασιλικό Μπαλέτο και έφυγε για τη Ρωσία.
To 2015, έχοντας αποφασίσει να εγκαταλείψει για πάντα το χορό, ο Polunin κατάφερε να κάνει το μπαλέτο…viral, εκτελώντας τη χορογραφία του Jade Hale – Christofi στο τραγούδι του Hozier “Take me to Church”, σε βίντεο που σκηνοθέτησε ο David LaChapelle. Το βίντεο απέκτησε αμέτρητα views σε λίγα μόνο λεπτά και το πιο πιθανό είναι ότι και εσείς το πετύχατε κάποια στιγμή σε κάποια “περιήγησή” σας στο διαδίκτυο.
Φυσικά, το εν λόγω βίντεο δεν πραγματοποιήθηκε χωρίς απώτερο σκοπό. Ήταν προγραμματισμένο να εμφανιστεί στο ντοκιμαντέρ που ετοίμαζε τότε ο Steven Cantor με τίτλο “Dancer” (“Ο Χορευτής” στα ελληνικά). Εμπλουτισμένο με υλικό που παρείχαν στον Cantor η οικογένεια και οι φίλοι του Polunin, το ντοκιμαντέρ μας γνωρίζει το σκληρό πρόσωπο του κλασικού μπαλέτου. Πίσω από τα λαμπερά κοστούμια και τις εντυπωσιακές φιγούρες, κρύβεται ένας κόσμος με απίστευτες απαιτήσεις, περισσότερο καταπιεστικός παρά δημιουργικός. Ταυτόχρονα, ο θεατής παρακολουθεί πώς η επιτυχία και η δόξα μπορούν γρήγορα να μετατραπούν σε κατάρα και να οδηγήσουν έναν άνθρωπο στην αυτοκαταστροφή.
“Ο Χορευτής” καταφέρνει να συγκινήσει εστιάζοντας περισσότερο στον άνθρωπο παρά στον σταρ. Παρουσιάζει την ιστορία ενός απίστευτα ταλαντούχου νέου που αναγκάστηκε να θυσιάσει τη νεότητά του στο βωμό της αφόρητα μεγάλης επιτυχίας και παράλληλα επωμίστηκε το βάρος μιας διαλυμένης οικογένειας. Χωρίς να γίνεται μελοδραματικό και με σεβασμό στην προσωπική ζωή του Polunin, το ντοκιμαντέρ μας θυμίζει ότι η πολυπόθητη διασημότητα είναι στην πραγματικότητα μια φυλακή που αδιαφορεί για τον άνθρωπο και θέλει μόνο το προϊόν, το πρωτοσέλιδο.
Ο ίδιος ο Polunin είπε στην πρεμιέρα του ντοκιμαντέρ στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας “Νύχτες Πρεμιέρας” ότι το έχει δει μόνο μια φορά και δεν θα άντεχε να το ξαναδεί. Απόλυτα κατανοητό και σεβαστό αφού σίγουρα απαιτείται τεράστιο θάρρος για να μοιραστείς τις πιο σκοτεινές στιγμές της ζωής σου με όλο τον κόσμο.
“Ο Χορευτής” είναι ένα ντοκιμαντέρ που σίγουρα πρέπει να δει κάθε λάτρης του χορού και κάθε επίδοξος χορευτής/χορεύτρια. Παρόλα αυτά, απευθύνεται εξίσου και σε οποιονδήποτε ενδιαφέρεται να δει μια ιστορία τόσο ανθρώπινη και συγχρόνως τόσο εξωφρενική που σίγουρα θα προξενήσει εντύπωση.
Προβάλλεται από την Πέμπτη 24 Νοεμβρίου σε επιλεγμένους κινηματογράφους: Έλλη, Δαναός, Διάνα, Ατλαντίς και Αθήναιον Cinepolis στην Αθήνα και Μακεδονικόν στη Θεσσαλονίκη.