Ένας βετεράνος του Βιετνάμ, ο Larry Sheperd, 30 χρόνια μετά την θητεία του αναζητά δύο παλιούς φίλους του που υπηρέτησαν μαζί, με σκοπό να τον συνοδέψουν στην ταφή του γιου του, ο οποίος πέθανε σαν πεζοναύτης στην Βαγδάτη. Το ταξίδι αυτό θα τους θυμίσει πολλά γεγονότα που συνέβησαν κατά την θητεία τους και θα δείξει την επίδραση που είχε ο πόλεμος στον καθένα.
TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ
Η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Darryl Poniscan, ο οποίος συμμετείχε και στην συγγραφή του σεναρίου της ταινίας και αποτελεί ένα είδος sequel του επιτυχημένου βιβλίου του (που μεταφέρθηκε και εκείνο στην μεγάλη οθόνη) The Last Detail.
Μία ιδιαίτερη και διαφορετική περίπτωση ταινίας “road trip”, μία απλή και κάπως μονότονη “περιπέτεια”, περιτυλιγμένη από το δράμα και την μουντή αισθητική της υπόθεσης. O Richard Linklater για ακόμη μία φορά βασίζει την ταινία στους δυνατούς και περιεκτικούς διαλόγους και ντύνει τους ρόλους με την γνωστή του απάθεια προσπαθώντας να αποφύγει την υπερβολή. Η ταινία όπως εύκολα διακρίνουμε αγγίζει το ευαίσθητο ζήτημα των Αμερικανών πεζοναυτών, λίγο διαφορετικά όμως από τις συνηθισμένες ταινίες, αμερικανικής παραγωγής που ασχολούνται με το θέμα. Δημιουργεί χαρακτήρες που αντιπροσωπεύουν διαφορετικές ιδεολογίες και αυτό εξυπηρετεί στο να ακουστούν διαφορετικές απόψεις πάνω στο θέμα βέβαια με μία κοινή γραμμή, την απέχθεια προς τον πόλεμο.
Επιπλέον, παρακολουθούμε κατά την διάρκεια της ταινίας μία κριτική μέσω ενός από τους φίλους, του πιο άστατου-μηδενιστή, προς την θρησκεία με συνεχόμενα πειράγματα προς τον ιερέα της παρέας. Στο σημείο αυτό ξεπροβάλλει και ένα λίγο πιο εύθυμο στοιχείο στην ταινία που όμως βρίσκεται σε πολύ μικρό βαθμό. Αρνητικό της ταινίας είναι ότι “φλυαρεί”. Όπως προαναφέρθηκε ο Linklater είναι ένας δημιουργός που του αρέσει η πολυλογία και δίνει μεγάλη βάση στους διαλόγους, όμως σε αυτή την δουλειά του δεν αποδίδει καρπούς, καθώς ο θεατής βιώνει συνεχώς παρόμοιες συζητήσεις για τα ίδια θέματα που από ένα σημείο και μετά είναι κουραστικές, οι χαρακτήρες γίνονται γρήγορα γραφικοί και μπορείς να προβλέψεις εύκολα τις αντιδράσεις τους. Τέλος, ο τρόπος με τον οποίο τελειώνει η ταινία σε κάνει να αναρωτιέσαι αν εκείνη εξ αρχής κάνει κριτική ή απλά δίνει απαντήσεις σε κριτικές, με αποτέλεσμα να μπερδεύει.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθέτης και σεναριογράφος της ταινίας είναι, όπως λέχθηκε και νωρίτερα, ο Richard Linklater, ιδιαίτερα ταλαντούχος στην γραφή σεναρίων και στην σκηνοθεσία, έχοντας στο βιογραφικό του πολλές επιτυχημένες ταινίες όπως το Before Sunrise,το School of Rock, το Boyhood κ.ά. Στο Last Flying Flag ακολουθεί μία σταθερή, αργή ροή , καταγράφοντας τους πρωταγωνιστές στατικά, κυρίως μέσα σε κλειστούς χώρους.
Στο σενάριο όπως είπαμε ο Linklater συνεργάστηκε με τον συγγραφέα του βιβλίου Darryl Poniscan. Το αποτέλεσμα ήταν κάπως ανεπαρκές, καθώς επικρατεί μία σύγχυση εννοιών και απόψεων μέσα στην ταινία αλλά και συνεχόμενες συζητήσεις με την ίδια θεματολογία που προκαλούν κορεσμό στον θεατή και τον ‘’καταπονούν’’ από ένα σημείο και μετά. Όσον αφορά τις ερμηνείες, όλες τους είναι πολύ καλές ειδικά των τριών βετεράνων Steve Carell,Laurence Fishbourne και Bryan Cranston, με τον τελευταίο να ξεχωρίζει αισθητά από τους υπόλοιπους και να είναι πραγματικά απολαυστικός.
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ
Συνοπτικά, το Last Flying Flag είναι μία ταινία που διαθέτει εξαιρετικές ερμηνείες, δίνει στον θεατή αρκετή τροφή για σκέψη, έχει τις στιγμές της, αλλά φλυαρεί υπερβολικά, κάνοντας στατική την ροή και αδρανοποιώντας το ενδιαφέρον του θεατή. Ακόμη και εκείνοι που εκτιμούν σε μεγάλο βαθμό το έργο του Linklater πιθανότατα θα κουραστούν στην θέαση αυτής του της προσπάθειας, με μόνο σωσίβιο σωτηρίας τον Bryan Cranston που σπάει την μονοτονία με την ερμηνεία του και ίσως πείσει μερικούς θεατές μετά το τέλος της ταινίας ότι δεν έχασαν την ώρα τους βλέποντας την.