Μια μυστική υπηρεσία κατασκόπων θέλει να καλύψει το κενό του πρόσφατα αποθανόντος υπαλλήλου τους. Ένας από τους προτεινόμενους νεοσύλλεκτους είναι και ο “Eggsy”. Ο πατέρας του ήταν σε αυτή την υπηρεσία και πέθανε την ώρα του καθήκοντος. Ο Harry Hart ήταν φίλος του και πιστεύει ότι ο γιος του είναι φτιαγμένος για αυτή τη θέση. Πως θα τα πάνε όμως μπροστά σε ένα παγκόσμιο κίνδυνο που απειλεί να αφανίσει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού του πλανήτη;
“It’s not that kind of a movie. “
TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ
Η ταινία είναι παρμένη, ακόμα μια φορά, από comic. Όπως ήταν και το kick-ass του ίδιου σκηνοθέτη. Από τη στιγμή που μιλάμε για κατασκόπους και “κακούς” που απειλούν να καταστρέψουν τον πλανήτη, τότε περιμένουμε και πολλά κλισέ τέτοιων ταινιών. Και υπάρχουν τόσο πολύ που νομίζω ότι βαδίζει στα όρια της παρωδίας.
Γρήγορες και έξυπνες ατάκες εκσφενδονίζονται όλη την ώρα και έτσι είναι και το μοντάζ. Η ιστορία τρέχει και οι δράσεις εξελίσσονται και αυτές ταχύτατα. Είναι μια γρήγορη ταινία που δεν κάνει κοιλιά και ίσως μερικοί να την βλέπανε και δεύτερη φορά. Εγώ την είδα.
Είναι μια ταινία που κάποιοι θα την λατρέψουν και άλλοι θα τη μισήσουν. Όχι για το σενάριο της όμως, το οποίο αν και έχει πάρα πολλές τρύπες, γίνεται δεκτό και συμβιβαζόμαστε. Η σκηνοθεσία είναι αυτή που προκαλεί.
Αγνή αγγλική σκηνοθεσία, όπως μας έχει συνηθίσει ο Matthew Vaughn και ωμή βία. Πάρα πολύ ωμή βία. Νομίζω ότι η ωμότητα αυτή μπαίνει σε τόσο μεγάλο βαθμό που ξεπερνάει τα όρια του στιλιζαρίσματος και της κινηματογραφικής έκφρασης. Στο παρελθόν ο Tarantino, ο De Palma και κάποιοι άλλοι είχαν κατηγορηθεί για την “αλόγιστη” βία που βάζαν στις ταινίες τους. Αλλά και οι ίδιοι κρατούσαν τις αποστάσεις τους και παρέμεναν κινηματογραφικοί. Για αυτό που μας δίνει ο Vaughn δε ξέρω τι θα λέγανε τότε.
(spoiler alert)
Αν και ξεκινάει με μια σκηνή στο μπαρ που έχει φοβερή κινηματογράφηση και πολύ όμορφη χορογραφία (και θυμίζει και πολύ το στυλ του Guy Ritchie), καταλήγει σε σκηνές που η βία έχει φτάσει σε κορεσμό και δεν βρίσκω το νόημα σε αυτή την επιλογή. Ήθελε να μας δείξει πόσο σκληρό θα ήταν αν συνέβαινε αυτή η αφάνισή του πληθυσμού στην πραγματικότητα; Ήθελε να μας μεταφέρει συναισθήματα αηδίας, απόγνωσης, αποστροφής (και αυτά είναι μόνο στο “Α”); Για μένα δε το κατάφερε. Και αφού μας έχει προσφέρει τέτοια ωμότητα, στο τέλος μας φτιάχνει μια σκηνή που ανατινάζονται τα κεφάλια (των πλούσιων που δέχτηκαν να χρηματοδοτήσουν τον κακό Valentine) με πολύχρωμα πυροτεχνήματα και καπνούς και χαρούμενη μουσική υπόκρουση…
Εντάξει είναι ένας ωραίος τρόπος να καλύψεις μια σκηνή που κανονικά θα ήταν splatter αλλά αφού μας έχεις δείξει τόσα και τόσα, γιατί αυτό στο τέλος; Νομίζω ότι μια λέξη που χρησιμοποίησα παραπάνω θα τα συγκάλυπτε όλα αυτά. Παρωδία.
(end of spoiler)
Παρόλα αυτά, είναι μια ταινία που διαφοροποιεί τον εαυτό της από τις συνήθεις Αμερικάνικες ταινίες δράσεις που έχουν τον ποζερά πρωταγωνιστή που κινείται σε αργή κίνηση για να νιώσουμε την “Τελειότητα” του.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Ο Matthew Vaughn δίνει ένα φόρο τιμής στις κατασκοπευτικές ταινίες και σειρές με τις οποίες μεγάλωσε. Βλέπω πολύ James Bond, λίγο από Τhe Ipcress file και In like Flint και φαντάζομαι έχει και πολλές άλλες επιρροές. Δε ξέρω πόσο φίλοι είναι με τον Guy Ritchie γιατί και αυτός προχωράει σε κατασκοπική ταινία για το 2015 με το Man from U.N.C.L.E.
Ο Samuel Jackson και ο Colin Firth είναι αυτοί που κυριαρχούν και αναμένουμε με αγωνία την κάθε τους συνάντηση μέσα στην ταινία.
Ο Michael Caine, o Taron Egerton, o Mark Strong και η Sofia Boutella είναι οι υπόλοιποι που γεμίζουν την οθόνη μας.
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ
Επειδή είσαι φαν του Matthew Vaughn. Επειδή είσαι φαν των κατασκοπευτικών ταινιών. Είναι μια ταινία που αξίζει να την δεις στο σινεμά ή με παρέα. Θα ακουστούν πολλά αλλά δεν έχει να μας αφήσει κάτι για σκέψη, εκτός από την ατάκα που λέει μια Σουηδέζα πριγκίπισσα στον Eggsy λίγο πριν σώσει τον κόσμο.