Kingsman: The Golden Circle (2017)

Το Kingsman: The Golden Circle ήταν έτοιμο πριν την κυκλοφορία του πρώτου μέρους και σε περίπτωση εισπρακτικής επιτυχίας θα έβγαινε και αυτό στις αίθουσες. Πράγμα που έγινε, καθώς το πρώτο μέρος εκτός από μεγάλα έσοδα που αποκόμισε από τα εισιτήρια απέσπασε και καλές κριτικές.

Η ταινία από το ξεκίνημά της κιόλας «τιμά» το είδος της, καθώς προσφέρει με το «Καλημέρα» μία σκηνή δράσης πολύ έντονη και προετοιμάζει τον θεατή για το τι θα ακολουθήσει. Οι καλογυρισμένες σκηνές δράσης είναι σήμα κατατεθέν του franchise και χαρακτηριστικό τους είναι ο «κομικίστικος» χαρακτήρας που δίνει στην βία ο Matthew Vaughn, όπως ακριβώς έκανε και στο Kick Ass. Οι συνδέσεις με την πρώτη ταινία είναι πολλές και το exposition για όσους δεν έχουν δει το πρώτο μέρος, αλλά και για όσους την έχουν δει αλλά χρειάζονται ένα φρεσκάρισμα στην μνήμη τους, είναι επιτυχημένο και δεν αφήνει ερωτήματα.

Το μεγαλύτερο θετικό της ταινίας είναι οι συνδέσεις που κάνει ο δημιουργός μέσα από τους διαλόγους, δηλαδή μέσα απο ατάκες που οι πρωταγωνιστές είχαν αναφέρει στην πρώτη ταινία και στο σίκουελ αλλάζουν στόματα και δέκτες, δείχνοντας την πραγματική εξέλιξη των χαρακτήρων μέσα στο κενό χρονικό διάστημα ανάμεσα στις δύο ταινίες αλλά και την αναλώσιμη μορφή των συμβουλών κατά τα θέλω του καθενός. Θετικό επίσης, είναι το γεγονός ότι η ταινία έχει προσεγμένη δομή και δεν αφήνει κάποιον αδύναμο κρίκο στα μέρη που την αποτελούν, διότι επιτυγχάνει να προκαλέσει μπόλικο συναίσθημα, περιέχει το ιδιαίτερο και μερικές φορές ακατάλληλο για τις μικρές ηλικίες χιούμορ του Vaughn με το οποίο θα πιάσεις τον εαυτό σου αρκετές φορές να γελάει αλλά και προσφέρει όμορφες σκηνές δράσης και αγωνίας γυρισμένες με κομψότητα, με πολλά γκάτζετ (πιο σύγχρονα από την πρώτη ταινία) που θα ικανοποιήσουν τους λάτρεις το είδους και όχι μόνο.

Αρνητικά της ταινίας μπορούν να θεωρηθούν αρχικά, η γνωστή αδυναμία στις ταινίες του είδους για κάτι ιδιαίτερο και διαφορετικό όσον αφορά το τέλος τους, τα αρκετά τετριμμένα τα οποία ακολουθεί ο Vaughn, τα οποία και αυτά δεν λείπουν σχεδόν σε καμία ταινία δράσης και ίσως τα πολλά κοινά στην δομή της εξέλιξης της υπόθεσης που είχε το σίκουελ συγκριτικά με το πρώτο μέρος, δοσμένα βέβαια με αρκετές διαφορές.