Στη νέα κινηματογραφική μεταφορά του ήρωα, θα γνωρίσουμε έναν ατίθασο νεαρό Αρθούρο, κυρίαρχο των δρόμων του Λοντόνιουμ με την συμμορία του, ο οποίος αγνοεί τον σκοπό για τον οποίο ήρθε στη ζωή, μέχρι τη στιγμή που παίρνει στα χέρια του το Εξκάλιμπερ και μαζί με αυτό το μέλλον του. Από την πρώτη στιγμή, το θρυλικό ξίφος θα τον προκαλέσει να πάρει δύσκολες αποφάσεις. Συντασσόμενος με την Αντίσταση και με μια μυστηριώδη γυναίκα, πρέπει να μάθει να τιθασεύει τη δύναμη του ξίφους, να αντιμετωπίζει τους δαίμονές του και να ενώσει τον λαό ενάντια στον τύραννο Βόρτιγκερν, ο οποίος έκλεψε το στέμμα του και δολοφόνησε τους γονείς του, και να γίνει Βασιλιάς.
TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ
O Guy Ritchie επιστρέφει στην μεγάλη οθόνη, δυο χρόνια μετά το “The Man from U.N.C.L.E.” και 6 χρόνια μετά το τελευταίο Sherlock, με μια μεταφορά του κλασικού θρύλου της Γηραιάς Αλβιώνας, αυτόν του Βασιλιά Αρθούρου και του μυθικού κάστρου του Camelot.
Ουκ ολίγες ταινίες έχουν προϋπάρξει, οι οποίες βασίστηκαν στον ίδιο μύθο. Πιο πρόσφατη μεταφορά, αυτή με τον Clive Owen και την Keira Knightley, που μετέφεραν τον μύθο στην εποχή της δύσης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Αν ανατρέξουμε μερικά χρόνια νωρίτερα, θα θυμηθούμε την 90’s, πιο ρομαντική εκδοχή με τους Sean Connery και Richard Gere. Και οι δυο παραπάνω ταινίες στέφθηκαν με απόλυτη καλλιτεχνική και εισπρακτική επιτυχία. Τι είναι λοιπόν αυτό που θα σε παρακινήσει να δεις στο σινεμά ακόμη μια μεταφορά;
Η απάντηση είναι απλή: ο ίδιος ο Guy Ritchie. Ο άνθρωπος που ανέστησε πριν 8 περίπου χρόνια τον ξεχασμένο μύθο του Sherlock Holmes, τον έφερε στην σύγχρονη κινηματογραφική εκδοχή, με την δική του ιδιαίτερη οπτική, και τον έκανε trend με αποτέλεσμα την δημιουργία τουλάχιστον μιας ακόμη ταινίας (δεν λέω για το Game of Shadows, αλλά για την ταινία με πρωταγωνιστή τον Ian McKellen) και δυο τηλεοπτικών σειρών (Sherlock, Elementary) βασισμένων στον ίδιο ήρωα.
Βασιζόμενος στην κλασική του κινηματογραφική συνταγή, με γρήγορο μοντάζ, καταιγιστικούς διαλόγους ενίοτε με χιουμοριστική χροιά, κάμερα στηριζόμενη στον ηθοποιό που τρέχει αλλά και ότι άλλο ωραίο έχουμε δει κατά καιρούς στις ταινίες του, ο Ritchie καταφέρνει στην συγκεκριμένη ταινία να τα μπολιάσει με αρκετό CGI, απαραίτητο λόγω της μυθικότητας της ιστορίας που μεταφέρει, παραδίδοντας μια ΕΠΙΚΟΥΡΑ από τις λίγες.
Ευθύς εξαρχής, την εμφάνιση τους κάνουν γιγάντια τέρατα, καθοδηγούμενα από σκοτεινούς μάγους, σε μια μάχη κατά την οποία το epicness radar χτυπάει κόκκινο. Μαγικές δυνάμεις αλά Exalted για όσους γνωρίζουν: κάστρα γκρεμίζονται, στρατοί κατατροπώνονται, πτώματα καίγονται στην πυρά, μαγικά υπερόπλα ικανά να αλλάξουν την πορεία μιας μάχης (λέγε με και Excalibur) και φυσικά μαύρη και λευκή μαγεία, όλα δοσμένα με ένα καταπληκτικό μουσικό background και υπό το σκοτεινό-γοτθικό πρίσμα του Guy Ritchie.
Μερικές μικρές ατέλειες, όπως το σχετικά ατάλαντο-ανέκφραστο πρωταγωνιστικό δίδυμο ή κάποια αποτυχημένα CGI frames δεν αμαυρώνουν την συνολική εικόνα της ταινίας, με αποτέλεσμα να φεύγεις από το σινεμά με ένταση και ικανοποίηση για αυτό που μόλις παρακολούθησες. Typical Ritchie…
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Στην σκηνοθεσία, όπως πιθανότατα έχει προαναφερθεί αρκετές φορές, ο Guy Ritchie, ένας καλλιτέχνης της σκηνοθεσίας, ικανός να δώσει κινηματογραφική υπόσταση ακόμα και στον πιο αδιάφορο χαρακτήρα και να κάνει να φαίνεται cool ακόμη και ο πιο ξενέρωτος-ανέκφραστος ηθοποιός. Υποκλίνομαι προσωπικά στο μεγαλείο του και τις δυνατότητες του.
Το σενάριο υπογράφει ο ίδιος ο Ritchie, παρέα με τον παραγωγό του Edge of Tomorrow, Joby Harold. Σίγουρα θα μπορούσε να έχει εμβαθύνει περισσότερο σε κάποιους χαρακτήρες (όπως πχ. την Μάγισσα) αλλά σε γενικές γραμμές δίνει αυτά που πρέπει, εκεί που πρέπει. Extra credits και στο soundtrack της ταινίας, ιδιαίτερα στο κομμάτι “The Devil and The Huntsman” από τους Sam Lee και Daniel Pemberton, που δίνει αυτή την γότθικη-κέλτικη νότα σε ένα πολύ σημαντικό σημείο της ταινίας.
Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους έχουμε τον Charlie Hunnam (Sons of Anarchy) και την Astrid Bergès-Frisbey (Pirates of the Carribean), ως Arthur και The Mage αντίστοιχα, δυο πολύ όμορφοι νεαροί ηθοποιοί με αξιοπρεπείς ερμηνείες στην συγκεκριμένη ταινία (ακολουθούν πιστά την γραμμή του σκηνοθέτη δηλαδή), οι οποίοι όμως έχουν ένα θεματάκι στο να σπάσουν το προσωπάκι τους λιγάκι παραπάνω προκειμένου να υποδυθούν καλύτερα τον ρόλο τους (ειδικά ο Hunnam).
Μεγάλη εμφάνιση έχουμε από τον τυπάρα Jude Law στον ρόλο του Vortigern, ίσως ο ηθοποιός πάνω στον οποία στηρίχτηκε ερμηνευτικά η ταινία, ο οποίος απέδωσε επιτυχημένα έναν “κακό” ο οποίος γίνεται κακός υποκύπτοντας στις αδυναμίες του χαρακτήρα του, καταστρέφοντας τους οικείους του. Μικρή αλλά σημαντική εμφάνιση και από τον Eric Bana, τον ηθοποιό με το πιο ζεστό βλέμμα ever. Σε δεύτερους ρόλους βλέπουμε τους decent καρατερίστες Djimon Hounsou (Amistad), Aidan Gillen (Game of Thrones) και Annabelle Wallis (Peaky Blinders).
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ
Γιατί, όπως κι εγώ, είσαι fan του Guy Ritchie. Γιατί αξίζει να το δεις στο σινεμά. Γιατί δεν θέλεις να το χάσεις. Μην με ζαλίζεις βρε παιδί μου! Πήγαινε και δες το!