Όλοι μας κάποια στιγμή στην ζωή μας έχουμε βρεθεί σε μία στιγμή θλίψης και μοναξιάς, για διάφορους λόγους, μία στιγμή όπου αναλογιζόμαστε διάφορα και δεν έχουμε διάθεση να κάνουμε πολλά. Μέσα στον αναλογισμό και την εσωτερική μας απομόνωση υπάρχουν κάποιες ταινίες, εκείνες που όταν είσαι ευδιάθετος σε κάνουν να δακρύζεις και σου “χαλούν” την διάθεση, που στην συγκεκριμένη περίπτωση όμως της θλίψης δρουν ως καταπραϋντικά και σε συμπονούν.
Επιπλέον, μιας και το φθινόπωρο κατέφθασε ο γκριζαρισμένος του καιρός και οι βροχερές του μέρες μας αναγκάζουν να μείνουμε για λίγο στο σπίτι και είναι ευκαιρία για όσους ενδιαφέρονται για αυτού του είδους ταινίες και δεν έχουν δει μία εκ των παρακάτω να τους αφιερώσουν λίγο χρόνο. Έτσι, το filmakias.gr με αυτό το αφιέρωμα είναι κοντά σου τις γκρίζες καιρικά και ψυχολογικά μέρες.
Όσοι ασχολούνται με αυτές τις ταινίες εάν δεν έχουν δει ήδη το “The Sea Inside” ή το “Η Θάλασσα Μέσα Μου”, όπως είναι γνωστό στην χώρα μας, σίγουρα έχουν ακούσει για αυτό. Πρόκειται για μία ταινία, βασισμένη σε αληθινή ιστορία, η οποία σκηνοθετήθηκε από τον Alejandro Amenábar και πρωταγωνίστησαν οι Javier Bardem, Belén Rueda, Lola Dueñas, Celso Bugallo κ.α.
Η υπόθεση ασχολείται με τον Ramon Sampedro, έναν νεαρό ναυτικό, ο οποίος λόγω ενός σοβαρού ατυχήματος μένει τετραπληγικός. Αναγκασμένος να ζήσει όλη την υπόλοιπη του ζωή ακίνητος, χωρίς να μπορεί να κάνει αυτά που έκανε και εξαρτώμενος από άλλους, αποφασίζει να διεκδικήσει το δικαίωμα του να πεθάνει με αξιοπρέπεια, μέσα από την ευθανασία.
Μόνο η υπόθεση της ταινίας και η κατάσταση του πρωταγωνιστή σου δημιουργεί το συναίσθημα της θλίψης, καθώς αναγκάζεται να ζήσει την ζωή του πολύ διαφορετικά από πριν και τα θέλω και τα πράγματα που έκανε έχουν πλέον εμπόδιο στην διεκπεραίωση τους. Επιπλέον, ο σκηνοθέτης αναδεικνύει με μοναδικό τρόπο τους χαρακτήρες του κάθε προσώπου, καθιστώντας σαφή στον θεατή την τραγικότητα του κάθε ενός και τον τρόπο που βιώνει το θέμα του πρωταγωνιστή. Επιπροσθέτως, οι διάλογοι ανάμεσα στον Ramon και σε άτομα του περίγυρού του που προσπαθούν να τον πείσουν να μην προβεί σε αυτή την πράξη απαξίωσης της ζωής, αλλά και η επιμονή του να αρνηθεί την ζωή, πραγματικά δίνουν “γροθιά” στο στομάχι του θεατή.
Μία ταινία που σε προϊδεάζει από τον τίτλο και μόνο και ανήκει στον Lars Von Trier, έναν δημιουργό που θα μας απασχολήσει αρκετά σε αυτό το αφιέρωμα. Ο χρόνια καταθλιπτικός Τριέρ σκηνοθετεί λοιπόν μία ταινία που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως “Βίβλος” της απαισιοδοξίας αν θέλετε.
Η ταινία χωρίζεται σε δύο μέρη, στο πρώτο βλέπουμε να διεξάγεται η γαμήλια δεξίωση ενός ζευγαριού της Justine και του Michael, όταν η συμπεριφορά της πρώτης αλλάζει ξαφνικά. Στο δεύτερο μέρος, το οποίο συνδυάζεται με το πρώτο μαθαίνουμε το λόγο αλλαγής συμπεριφοράς της Justine, καθώς αυτή διαμένει με την αδερφή της και την οικογένεια αυτής, ενώ παράλληλα ο πλανήτης Melancholia βρίσκεται σε τροχιά σύγκρουσης με την Γη.
Η ταινία έχει αρκετά μηνύματα κάποια πιο ευδιάκριτα άλλα λιγότερο διακριτά, κάποια από αυτά είναι η ματαιότητα του υλισμού μπροστά στην γνώση του σίγουρου θανάτου, η ψευδαίσθηση της ύπαρξης της ελπίδας και η καταδικασμένη ανθρωπότητα και ανθρώπινη κοινωνία προς την καταστροφή. Σε όλη την διάρκεια της η ταινία περιέχει αρκετές αλληγορίες και πλήθος διαλόγων που θα σε κάνουν να σκεφτείς κάποια πράγματα λίγο βαθύτερα. Το Melancholia δεν προκαλεί συναισθηματική θλίψη λόγω κάποιου προσωπικού δράματος, αλλά μέσα από ένα πιο φιλοσοφημένο περιεχόμενο απαισιοδοξεί και σε γεμίζει σκέψεις που σε κάνουν να χάσεις τον ύπνο σου, με την καλή έννοια. Επιπλέον, η ταινία είναι άρτια σκηνοθετημένη με μαγικά μονόπλανα και τα γνωστά κινούμενα πορτρέτα που δημιουργεί ο Τριέρ, όλα αυτά μέσα σε ιδιαίτερα γκρίζα και μελαγχολικά χρώματα. Τέλος οι ερμηνείες είναι καλές και πρωταγωνιστούν η Kristen Dunst, η μούσα του Trier, Charlotte Gainsbourg και ο Alexander Skarsgård.
Η πρώτη ταινία του Alejandro G. Iñárritu, επίσης ενός σκηνοθέτη που θα μας απασχολήσει πολύ στο αφιέρωμα αυτό, η οποία είναι σπονδυλωτή, δηλαδή αποτελείται από τρεις διαφορετικές ιστορίες που τελικά συνδέονται με κάποιο τρόπο. Η πρώτη ιστορία αφορά τον Octavio έναν έφηβο, ο οποίος μέσα από τις κυνομαχίες προσπαθεί να μαζέψει χρήματα για να το σκάσει με την κοπέλα του και γυναίκα του αδερφού του Susana. Ενώ καταδιώκεται ο Octavio συγκρούεται με το αυτοκίνητο της Valeria, η οποία είναι ένα ανερχόμενο μοντέλο, όπου το δυστύχημα και οι επιπτώσεις του της αλλάζουν την ζωή. Την ίδια στιγμή ένας άστεγος ηλικιωμένος παρακολουθεί το ατύχημα, ο οποίος έχει ένα αρκετά σκοτεινό παρελθόν.
Μία ταινία γεμάτη με τραγικούς ήρωες και ιστορίες με αρκετό πόνο, προδοσίες και απαισιόδοξο μήνυμα. Με κοινό σημείο την αγάπη, η ταινία αναπτύσσει μεταξύ άλλων την προδοσία, την απώλεια, την άνοδο και την κάθοδο, την καταστροφή των επιδιώξεων και των ονείρων, τα βιώματα και το παρελθόν που καθορίζουν αποφάσεις του μέλλοντος. Όλες οι ταινίες έχουν μία στενάχωρη χροιά που στηρίζεται από τα ξεθωριασμένα φίλτρα που χρησιμοποιεί ο Iñárritu και που θα σε κάνει να βυθιστείς σε σκέψεις πιο ρεαλιστικές, δείχνοντας σου την σκληρή πλευρά της ζωής που ίσως κληθείς να αντιμετωπίσεις κάποια στιγμή στην ζωή σου. Επιπλέον, η ταινία εστιάζει και σε κοινωνικά θέματα δημιουργώντας μία εικόνα της διαστρωμάτωσης της Χώρας του Μεξικού προσθέτοντας και εκεί έναν άλλοτε επικριτικό τόνο και άλλοτε έναν απαισιόδοξο τόνο.
Μία ρομαντική ταινία που άλλαξε τα δεδομένα της Χολιγουντιανής νοοτροπίας πάνω στο είδος, μία ταινία με βάση της υπόθεσης της την πορεία μίας σχέσης χωρίς κάτι το υπερβολικό που συνήθως τραβάει τα βλέμματα και το ενδιαφέρον στις ταινίες του είδους. Η ταινία ξεκινάει με ένα ζευγάρι που ψάχνει να αναζωπυρώσει την σπίθα του έρωτά του μετά από 6 χρόνια γάμου. Έπειτα, η ταινία επιστρέφει στα χρόνια που γνωρίστηκαν και ερωτεύτηκαν μέσω flashback και με μπρος πίσω μας παραθέτει όλο το χρονικό της σχέσης αυτής.
Μία πλήρως ρεαλιστική ματιά για την εικόνα που έχουμε για τον έρωτα στο μυαλό μας και τις ερωτικές σχέση μας και πως αυτή η εικόνα μεταλλάσσεται όσο η καθημερινότητα και οι δυσκολίες της εισχωρούν μέσα στην αγάπη, στον έρωτα και δημιουργούν τριβές και συγκρούσεις. Οι συγκρούσεις αυτές αργά ή γρήγορα φθείρουν τα συναισθήματα και δημιουργούν καταστάσεις που απαιτούν υποχωρήσεις και επιλύσεις. Η ταινία ακολουθεί όλη αυτή την κλιμάκωση κρατώντας το ενδιαφέρον μέσω των εντάσεων και των καταπληκτικών ερμηνειών του Ryan Gosling και της Michelle Williams. Γενικά, η ταινία θα σε βγάλει από την παραμυθική φούσκα των περισσότερων ταινιών του είδους και θα σε προσγειώσει σε κάτι πιο ρεαλιστικό, χωρίς στο τέλος να σου προσφέρει την συναισθηματική ικανοποίηση που θα αναμένεις στην διάρκεια της.
Για τους “σινεφίλ” της σελίδας, θα μιλήσουμε για μία ταινία του Ingmar Bergman, η οποία θεωρείται και μία από τις καλύτερες του. Η ταινία αυτή είναι το Cries and Whispers. Η υπόθεσή της αφορά μία ετοιμοθάνατη γυναίκα την Agnes, την οποία επισκέπτονται, για να της σταθούν τις τελευταίες της ώρες, οι δύο αδερφές της Karin και Maria. Ενώ προσπαθούν να συμπαρασταθούν μαζί με τους συζύγους τους, αλλά και την Anna την οικιακή βοηθό, στην Agnes, αρχίζουν να αποκαλύπτονται διάφορα πράγματα για το παρελθόν των αδερφών αλλά και για τα συναισθήματα που τρέφει η μία για την άλλη.
Η ταινία εξιστορεί τις φιλοσοφικές ανησυχίες του Bergman για την ζωή και τον θάνατο, κυρίως για το δεύτερο, αλλά και μέσα από αυτό ρίχνει μία ματιά στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, το ψέμα, την προδοσία, το μίσος και την αγάπη. Όλα αυτά αποδίδονται σε ένα κόκκινο background που ο ίδιος ο Bergman είχε δηλώσει ότι συμβολίζει την ψυχή του ανθρώπου και με μία εκθαμβωτική σκηνοθεσία με μουντά χρώματα και αρκετά μονόπλανα. Ο θεατής που θα μπει στην διαδικασία να την παρακολουθήσει θα έρθει αντιμέτωπος με μία ταινία με σκληρό, ρεαλιστικό πυρήνα, αλλά και με σκηνές που θα τον σημαδέψουν και θα τον προβληματίσουν στο υπόλοιπο της ζωής του. Οι σκηνές που θα τον κάνουν να ανατριχιάσει και να συγκινηθεί είναι πολλές που σε συνδυασμό με τους άρτιους διαλόγους και τις ερμηνείες της ταινίας χαρίζουν μία εξαιρετική ταινία που σε ταξιδεύει σε σκέψεις αρκετά ‘’τρομακτικές’’ που ίσως μέχρι εκείνη την στιγμή απέφευγες να κάνεις.
(Κι άλλες) Στενάχωρες ταινίες για τις γκρίζες μέρες του Φθινοπώρου