Judas and the Black Messiah (2021)

TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Στην σκηνοθεσία της ταινίας βρίσκεται ο άπειρος σε μεγάλες παραγωγές Shaka King, ενώ υπογράφει και το σενάριο μαζί με τον -επίσης άπειρο- Will Berson. Η ταινία έχει σταθερό ρυθμό ως προς την κάλυψη των γεγονότων, σχετικά αργό, με εξαίρεση μερικές σκηνές οι οποίες πρόσθεσαν λίγο σασπένς και δράση, όπως π.χ. Η σκηνή με την ανταλλαγή πυρών μεταξύ ενός μέλους των Μαύρων Πανθήρων κι αστυνομικών, σε μια αποβάθρα. Βασικό αρνητικό της ταινίας είναι ότι χάνει την ισορροπία μεταξύ των ιστοριών. Ορισμένες στιγμές, δηλαδή, ο θεατής νιώθει ότι αποκόπτεται από την μία ιστορία και απλά κατευθύνεται σε κάποια άλλη, απότομα. Ωστόσο, μεμονωμένα η σκηνοθεσία λειτουργεί σωστά, δηλαδή καταφέρνει να δημιουργεί την απαραίτητη ένταση και το σασπένς που χρειάζεται.

Οι χαρακτήρες είναι αρκετά καλογραμμένοι και τραβούν το ενδιαφέρον του θεατή, ιδιαίτερα του Bill O’ Neal, όπου η αμφιβολία είναι συνεχώς αποτυπωμένη σε όσα κάνει και, από ένα σημείο και μετά, και στα λόγια του. Οι πληροφορίες για τον O’ Neal πρέπει να πάρθηκαν από την συνέντευξη που είχε δώσει στο « Eyes on the prize 2”, που προβλήθηκε στις Η.Π.Α το 1990, καθώς ο ίδιος απέφευγε να μιλήσει για εκείνα τα χρόνια και ήταν η μόνη δημόσια ομιλία του για το θέμα. Η ενοχή του προκύπτει από πραγματικά γεγονότα, καθώς, μετά την προβολή του ντοκιμαντέρ, αυτοκτόνησε.

Όλο το χτίσιμο του σεναρίου φτάνει τελικά στην σκηνή της δολοφονίας του Fred Hampton, ο οποίος σκοτώθηκε μαζί με ακόμη έναν Μαύρο Πάνθηρα, τον Mark Clark, μετά από έφοδο στο σπίτι του. Η έφοδος αυτή ριζώνει στο μυαλό του θεατή από την αρχή της ταινίας μέσα από το μίσος του FBI προς το πρόσωπο του Hampton, τον οποίο πάσχιζαν να βγάλουν από τον δρόμο ( είχε κάνει φυλακή για κάποιους μήνες με την κατηγορία ότι είχε κλέψει 70 παγωτά! ). Η σκηνή της εφόδου μαζί με τη σεκάνς στην αποβάθρα είναι γυρισμένες ιδανικά, ώστε να έχουν τον απαραίτητο συναισθηματικό αντίκτυπο στον θεατή, ο οποίος, όσο η ιστορία προχωράει, κατευθύνεται όλο και περισσότερο στην ένταση και τα δραματικά σημεία εκείνων των γεγονότων.

Όσον αφορά τις ερμηνείες, οι δύο πρωταγωνιστές της ταινίας, Daniel Kaluuya και LaKeith Stanfield, ερμηνεύουν αξιοπρεπώς τους ρόλους τους. Οι ερμηνείες τους αναγνωρίστηκαν, καθώς και οι δύο είναι υποψήφιοι για Oscar Β’ Ανδρικού ρόλου.

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ

Συνολικά, η ταινία Judas and the Black Messiah πετυχαίνει τους σκοπούς της, κυρίως ως προς την ανάδειξη των προσωπικοτήτων των χαρακτήρων της. Η δραματοποιημένη παρουσίαση δεν επηρεάζει καθόλου την ανάδειξη των γεγονότων με τον τρόπο που συνέβησαν και τοποθετεί τον θεατή, πλήρως, στην κατάσταση που επικρατούσε στις Η.Π.Α την περίοδο εκείνη. Η υπόθεση αναδεικνύει τα έργα του Hampton με τους Μαύρους Πάνθηρες, όπως τα γεύματα σε άπορα παιδιά και τις κλίνες για δωρεάν νοσηλεία ατόμων που δεν μπορούσαν να νοσηλευτούν σε ιδιωτικές κλινικές, που ήταν έτοιμοι να δημιουργήσουν. Επίσης, εντοπίζουμε το μίσος και την επιθετικότητα που είχε δημιουργηθεί μεταξύ των αφροαμερικανών απέναντι στην καταπίεση και την βίαιη συμπεριφορά από τους θεσμούς και, κυρίως, την αστυνομία, όταν η «λευκή κυριαρχία» δεν ήταν κατακριτέα από το σύνολο της κοινωνίας.

Η αδυναμία της ταινίας βρίσκεται στην αφήγηση και στον συνδυασμό των ιστοριών. Θέλοντας να καλύψει όλα τα γεγονότα στα οποία συμμετείχαν είτε οι κύριοι πρωταγωνιστές είτε οι δευτερεύοντες χαρακτήρες της ταινίας, o King χάνει την ομαλότητα της εξιστόρησης, με μερικά σημεία να μας αποκόπτουν από την κύρια υπόθεση και να μας κατευθύνουν βεβιασμένα και απότομα σε άλλες ιστορίες. Τέλος, το Juda and the Black Messiah είναι μια αξιοπρεπής δουλειά με ισχυρότερο στοιχείο τα πραγματικά γεγονότα που εξιστορεί, δηλαδή το πώς ιδεολόγοι, όπως ο Fred Hampton, που προσπάθησαν να ενώσουν τα χαμηλότερα στρώματα και τις μειονότητες, προσπαθώντας να αντισταθούν στο καθεστώς που τους καταπίεζε και να παραγάγουν έργα για δημόσια υγεία και παιδεία, κυνηγήθηκαν από το τότε καθεστώς και κάποιοι από αυτούς θανατώθηκαν από ένα πολίτευμα που είχε το ρόλο του δικαστή και του δήμιου.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ