Jack Reacher (2012)

Ζώντας ως “φάντασμα” τα τελευταία 2 χρόνια, ο πρώην στρατιωτικός επιθεωρητής Jack Reacher, επιστρέφει στο προσκήνιο μετά το κάλεσμα ενός πρώην στρατιωτικού “σναϊπερά”, που είχε ξανασώσει στο παρελθόν και τώρα κατηγορείται για 5 δολοφονίες. Η επιστροφή του αυτή θα τον φέρει δίπλα σε μία δικηγόρο που αναλαμβάνει την υπόθεση υπεράσπισης του κατηγορουμένου μόνο και μόνο για να προσπαθήσει να κερδίσει δικαστικά τον “αήττητο” πατέρα της (που είναι ο κατήγορος), με έπαθλο την επαγγελματική της αναγνώριση.

Η όλη υπόθεση ανθρωποκτονίας φυσικά και είναι σκηνοθετημένη (διαφορετικά δεν θα είχε ψωμί η ιστορία), με στημένο κατηγορούμενο και κρυφά κίνητρα τα οποία ανακαλύπτουν γρήγορα οι δύο πρωταγωνιστές. Αυτός θα είναι και ο λόγος απαρχής ενός κυνηγητού που θα ακολουθήσει για να μην αποκαλυφθεί η αλήθεια.

Το παραπάνω σενάριο θα φάνταζε εντάξει για ένα θρίλερ περιπέτειας των 90s με πρωταγωνιστή τον Bruce Willis ή τον Sylvester Stallone στο ρόλο του ψυχρού εκτελεστή στρατιωτικού που τον ενδιαφέρει μόνο η προσωπική του ηθική και η απόδοση δικαιοσύνης. Όμως εν έτη 2012 το βρίσκω αρκετά ρηχό και χιλιο-ειπωμένο. Παρότι βασίζεται στο best seller μυθιστόρημα του Lee Child “One Shot” (δεν το έχω διαβάσει), η πλοκή παραείναι προβλέψιμη, οι διάλογοι προκαλούν αμηχανία (τουλάχιστον το 50% αυτών θα μπορούσαν να μην υπάρχουν), ενώ το βάθος των χαρακτήρων παραπέμπει σε τυπικούς πρωταγωνιστές αντίστοιχων ταινιών (ενδεικτικό δείγμα: Demolition Man, True Lies, Die Hard κλπ)

Η σκηνή που ίσως να θυμάμαι από τη συγκεκριμένη περιπέτεια είναι αυτή της καταδίωξης με αυτοκίνητα, όπου η αστυνομία κυνηγά τον Jack Reacher και αυτός με τη σειρά του τους πραγματικούς κακούς. Αν φυσικά σου αρέσει τέτοιο, ρίξε μια ματιά στο αντίστοιχο καταπληκτικό αφιέρωμα που βρίσκεται στο παρόν site.