Όταν ο Robert Langdon ξυπνήσει σε νοσοκομείο έχοντας μία μικρής ισχύος αμνησία, θα συνεργαστεί με την γιατρό Sienna Brooks, για να αποτρέψει την εξαπόλυση ενός παγκόσμιας εμβέλειας θανατηφόρου ιού, που έχει σκοπό να μειώσει τον πληθυσμό της γης.
“The decisions of our past are the architects of our present.”
TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ
Εδώ έχουμε, άλλη μία μεταφορά ενός επιτυχημένου βιβλίου στην μεγάλη οθόνη. Αυτή τη φορά, τα ινία παίρνει το ομότιτλο μυθιστόρημα “Inferno” του πολύ πετυχημένου και πασίγνωστου Dan Brown, μετά τα Angels & Demons, The Da Vinci Code και The Lost Symbol. Για την ιστορία το βιβλίο εκδόθηκε στις 14 Μάϊου το 2013 και ήταν το νούμερο ένα στην New York Times Best Seller λίστα, για τις πρώτες έντεκα εβδομάδες της κυκλοφορίας του.
Στα της ταινίας τώρα, ξεκινάμε με την ομιλία ενός πλούσιου και πολύ ισχυρού άντρα, ο οποίος μας παραθέτει τις ακραίες απόψεις του για το πρόβλημα του υπερπληθυσμού στον πλανήτη. Ως λύση στο πρόβλημα μας, ένας θανατηφόρος ιός που θα εξαπλωθεί, φέρνοντας δισεκατομμύρια ανθρώπους στον θάνατο, για να κάνουν χώρο στους υπόλοιπους να ζήσουν. Μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά, δυστυχώς. Θεϊκή επέμβαση στο πρόβλημα, όπως μία πλημμύρα, ή μία επιδημία όταν τα πράγματα σκούραιναν. Να θυμίσω πως απόψεις σαν αυτή, με εκατομμύρια ακολούθους έχουμε συναντήσει ξανά στο παρελθόν, τόσο στη ζωή όσο και στον κινηματογράφο. O Uwe Boll, μας είχε προσφέρει το Rampage (2009) και το Rampage: Capital Punishment (2014). Βέβαια εκεί το πλάνο ήταν πολύ πιο απλό και δεν στοίχισε τη ζωή δισεκατομμυρίων. Anyway.
Ο Robert Langdon ξυπνά στο δωμάτιο ενός νοσοκομείου, με ισχυρούς πονοκεφάλους, οράματα και μία ελαφρά αμνησία. Η μοναδική του βοήθεια είναι η γοητευτική γιατρός Sienna Brooks, η οποία καταφέρνει να τον φυγαδεύσει όταν τα πράγματα δυσκολέψουν. Η ταινία βασίζεται περισσότερο στον χαρακτήρα Langton, παρά στα ίδια τα γεγονότα μιας και το κοινό προσπαθεί να καταλάβει τι τον απασχολεί, πως βρέθηκε εκεί και πότε θα ξαναβρεί το ταλέντο του να επιλύει γρίφους. Το σασπένς στα ύψη, μέχρι περίπου το τέλος της δεύτερης πράξης, όπου τα πράγματα πλέον ξεκαθαρίζουν και ξέρουμε ποιος είναι ποιος. Από εκεί πέρα, δεν θα έλεγα ότι ήρθε το χάος, αλλά πλέον ξέρουμε τι θα γίνει.
Μην έχοντας διαβάσει τα βιβλία, κρίνω ξεκάθαρα τις ταινίες. Και εδώ μπορώ να πω πλέον με σιγουριά που οφείλεται η χαμηλή βαθμολογία που έχουν και οι τρεις. Στην σύγκριση με τα βιβλία. Κάτι άδικο και ανούσιο.
Ανάμικτα συναισθηματα, ευχάριστα στο περισσότερο μέρος της ταινίας. Το Angels and Demons, εξακολουθεί να είναι το αγαπημένο μου, και το Da Vinci Code το πιο βαρετό.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Λέω να το πιάσω ανάποδα αυτή τη φορά. Στα τόσα σκαλώματα που διαθέτει ο μέτριος εγκέφαλός μου, ένα από αυτά είναι να ξεκινάει η ταινία με την μουσική της την ώρα που πέφτουν τα logos, χωρίς να ακούω την εκνευριστική χροιά της Columbia για παράδειγμα. Δείτε την έναρξη του Angels and Demons, δείτε και αυτή και θα καταλάβετε.
Μιλώντας για την μουσική, ο τιτανοτεράστιος Hans Zimmer, εμφανίστηκε για ένα γρήγορο paycheck. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί η μουσική του, με εξαίρεση τα σημεία κλειδιά ήταν απούσα, τόσο που από ένα σημείο και έπειτα δεν την πρόσεχες (κάτι αντίστοιχο με το MARVEL Universe όπως πολύ σωστά είχε θέσει ο Tony Zhou). Καμία σχέση και πάλι με το Angels and Demons που ακόμη και σήμερα βάζω να ακούσω το soundtrack.
Στην καρέκλα του σκηνοθέτη, ο ταλαντούχος Ron Howard (Rush) για τρίτη φορά. Θεωρώ πως είναι ένας άριστος σκηνοθέτης και το έχει αποδείξει περίτρανα πολλές φορές. Εδώ ακολούθησε το ίδιο μοτίβο. Ίσως έναν συνδυασμό πλάνων των δύο προηγούμενων ταινιών.
Ως DP ο κύριος Salvatore Totino (Angels and Demons) εκπληκτικός, δεν περιμέναμε κάτι λιγότερο.
Μία φίλη μου είπε όταν είδε την ταινία, πως ο Tom Hanks της φάνηκε κουρασμένος. Δεν θα διαφωνήσω. Σίγουρα ο ρόλος ήταν τέτοιος, αλλά παρά το ταλέντο του και το σενάριο φαίνεται πως ο Hanks δεν είναι πλέον για να τρέχει να ξεφύγει από κάθε είδους μυστική υπηρεσία. Ο ρόλος για μένα του πάει (τουλάχιστον στις ταινίες) και γεμίζει το κάδρο σου τόσο στις δύσκολες σκηνές όσο και στις κωμικές, μην ξεχνάμε ότι η καριέρα του ξεκίνησε με μία σειρά κωμικές ταινίες. Οπότε ένα βλέμμα αρκεί για να σε κάνει να γελάσεις.
Στον ρόλο της Dr. Sienna Brooks η Felicity Jones (The Theory of Everything) σχεδόν αδιάφορη και στον ρόλο της Dr. Elizabeth Sinskey η Sidse Babett Knudsen (Westworld) αρκετά καλή. Αυτός που σίγουρα θα σου μείνει είναι ο ταλαντούχος Irrfan Khan (Life of Pi) στον ρόλο του Harry Sims ‘The Provost’.
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ
Γενικά η ταινία ήταν καλή, κακή, μέτρια? Γενικά ή ταινία είναι ένα ευχάριστο δίωρο με φοβερή σκηνοθεσία, αγωνία, σασπένς, δράση, λίγο επίλυση γρίφων και τον Tom Hanks Προσωπικά την ευχαριστήθηκα, τουλάχιστον μέχρι ένα σημείο. Αν σου αρέσουν οι ταινίες που σου βάζουν διλήμματα και προβληματισμούς για το τι θα έκανες στη θέση των πρωταγωνιστών, όταν έχεις να αντιμετωπίσεις ακραίες θεωρίες τότε είσαι στη σωστή αίθουσα. Αν από την άλλη έχεις διαβάσει το βιβλίο και λες την ατάκα “το βιβλίο ήταν καλύτερο” τότε ή μην μπεις, ή περίμενε να βγει σε Bluray για να κάνεις και οικονομία.