Όταν ο γλωσσολόγος Martin (Fernando Alvarez Rebeil) ξεκινά να ερευνά και να καταγράφει τη διάλεκτο Ζικρίλ, προσεγγίζει τους δύο τελευταίους ομιλητές της, τον Isauro (Manuel Poncelis) και τον Evaristo (Eligio Melendez). Οι δυο πλέον ηλικιωμένοι ομιλητές της Ζικρίλ, κάποτε αχώριστοι φίλοι αλλά πλέον αμείλικτοι εχθροί, έχουν πάνω από πενήντα χρόνια να μιλήσουν. Όταν ο Martin θα τους αναγκάσει να συνεργαστούν για να μπορέσει να ξεκινήσει το γλωσσολογικό του έργο, θα έρθει αντιμέτωπος με ένα καλά κρυμμένο μυστικό που βαραίνει τις καρδιές των δύο και θα πυροδοτήσει μια σειρά από αναπάντεχες εξελίξεις.
TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ
Η ταινία περιλαμβάνει μια πληθώρα θεματολογιών που ξεδιπλώνονται μέσα από την ιστορία των δύο ηλικιωμένων: από τις διαλέκτους που χάνονται με τα χρόνια -και μαζί τους η ιστορία και οι παραδόσεις μιας κοινότητας-, το μαγικό στοιχείο και την πίστη σε μια μετά θάνατον ζωή, μέχρι και τη σημασία που έχουν όλες αυτές οι αλήθειες που επιχειρούμε να θάψουμε όσο πιο βαθιά γίνεται. Ποιο είναι όμως αυτό το μυστικό που κράτησε τους δυο άντρες χώρια τόσα χρόνια και τους μετέτρεψε από στενούς φίλους σε δυο γνώριμους ξένους;
Υφαίνοντας έναν ιστό από αλήθειες με τις αλλεπάλληλες αναδρομές στο παρελθόν, με σκοπό να ρίξει φως στα γεγονότα, αλλά και από όλα εκείνα τα μαγικά στοιχεία που συνοδεύουν την παράδοση των Ζικρίλ, η ταινία δίνει μια πτυχή μιας κοινότητας ανθρώπων που χάνεται στο χρόνο. Καθώς η γλώσσα δεν αποκτά νέους ομιλητές, οι παραδόσεις, οι πεποιθήσεις, ακόμη και οι αναμνήσεις τους σταδιακά ξεθωριάζουν.
Η επιλογή της σέπια παλέτας που ντύνει τις αναδρομές στο παρελθόν, σε αντίθεση με το κυρίαρχο πράσινο χρώμα και τη μαγεία της φύσης του παρόντος, δίνει έμφαση σε όλες εκείνες τις ξέγνοιαστες αναμνήσεις των δυο νέων και στην τωρινή τους ψυχική και συναισθηματική κατάσταση: καθώς η φύση παρουσιάζεται πιο πλούσια από ποτέ, εκείνοι είναι κλεισμένοι στον εαυτό τους, δυστυχισμένοι και καταπιέζοντας την ανάγκη τους να ζήσουν όπως εκείνοι θέλουν, ενώ το μόνο που τους έχει απομείνει είναι να ονειρεύονται σε άλλη γλώσσα.
Θυμίζοντας τη φωτογραφία της ταινίας “Ο θείος Μπούνμι θυμάται τις προηγούμενες ζωές του” του σκηνοθέτη Απιτσατπόνγκ Βερεσεθάκουλ, αλλά και τη χρήση του παρελθόντος- παρόντος και την ανάμειξή τους με τη φαντασία και τη μαγεία, ο Ernesto Contreras μας μεταφέρει σε μια ιστορία που θα μας παρασύρει και θα μας δέσει με τους χαρακτήρες της.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Ο σκηνοθέτης Ernesto Contreras με αυτή την τέταρτη σκηνοθετική του δουλειά συνεχίζει τις συμμετοχές του στα φεστιβάλ ανά τον κόσμο και το όνομά του γίνεται αναγνωρίσιμο από περισσότερο κόσμο με κάθε καινούρια δημιουργία του. Σταθερά στο κομμάτι του σεναρίου βρίσκεται ο Carlos Contreras συνδυάζοντας αρμονικά τα πολυδιάστατα σενάρια του – “Blue Eyelids” (2007) και “Dark Spring” (2014)- που πραγματεύονται ασυνήθιστες σχέσεις μεταξύ ανθρώπων, με την αριστουργηματικά ατμοσφαιρική σκηνοθεσία του αδερφού του.
Στην περίπτωση του “I dream in another language” είναι αξιοσημείωτη η δουλειά του διευθυντή φωτογραφίας Tonatiuh Martínez που μεταφέρει μέσα από τα χρώματα του τα χρονικά επίπεδα αλλά και τα συναισθήματα που τις συνοδεύουν και συνδέονται άμεσα με τους δυο πρωταγωνιστές. Φυσικά, η μουσική του Andrés Sánchez που ντύνει την ταινία στο σύνολό της, ολοκληρώνει τη μαγική ατμόσφαιρα της ταινίας.
Η ταινία απέσπασε το βραβείο του κοινού για την καλύτερη δραματική ταινία στο Φεστιβάλ του Sundance αλλά και πολλά βραβεία σε φεστιβάλ του Μεξικού.
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ
Είναι μια γλυκόπικρη ιστορία που διαδραματίζεται σε διάφορα επίπεδα και χρόνους, ενώ πραγματεύεται μια πληθώρα σύγχρονων θεμάτων.
Επίσης, συνδυάζει επιτυχώς το ρεαλιστικό και δραματικό στοιχείο με το είδος της φαντασίας, καθώς με τη χρήση της μαγείας μας υπενθυμίζει το μυστήριο και την ομορφιά όλων εκείνων των παραδόσεων που χάνονται ανά τους αιώνες.
5 ΛΑΤΙΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΙΣΤΑ ΣΟΥ