Μια ομάδα απελπισμένων εγκληματιών απαγάγουν την Katherine, κόρη μιας εξαιρετικά πλούσιας οικογένειας, για λύτρα. Αυτό που δε γνωρίζει η συμμορία είναι πως μπορεί να έχουν το σώμα της Katherine, η ψυχή της όμως βρίσκεται στην κατοχή μιας δαιμονικής δύναμης που είναι έτοιμη να στραφεί εναντίον τους.
TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ
Έχουμε μια περιπέτεια που έχει μέσα της στοιχεία τρόμου. Ή μια ταινία τρόμου που έχει την περιπέτεια, για να μην μας κάνει να βαρεθούμε. Σας μπέρδεψα; Πραγματικά όμως έτσι είναι τα πράγματα.
Η ιδέα ήταν λιγάκι πρωτότυπη ως ένα σημείο, στην συνέχεια όμως το ίδιο τετριμμένο σενάριο. Μια αρκετά γρήγορη σειρά των γεγονότων επέτρεψε σε εμάς αλλά και στους κακότυχους εγκληματίες, να γνωρίσουμε από κοντά το δαιμόνιο. Όχι μόνο κακότυχοι ήταν οι απαγωγείς αλλά και κακόμοιροι μπορώ να πω, που πήγαν για να πιάσουν την καλή, αλλά έπιασαν τον πρώτο αριθμό στο στοίχημα της γκαντεμιάς.
Μια πιο “ροκ” ματιά στο σύνηθες δαιμόνιο, που όλοι αγαπάμε να μισούμε, ξεδιπλώνεται μπροστά μας. Στοιχεία τρόμου παντρεύονται με στοιχεία από sci-fi και το αποτέλεσμα ξενίζει λιγάκι. Θα πω πως δεν θα του ταίριαζε να το αποδώσουν και κάπως αλλιώς, μόνο που σε εμένα τουλάχιστον, έφερε αρκετά χαμόγελα και καθόλου τρόμο. Με παραισθήσεις των χαμένων προσώπων που είχε ο καθένας, τους τρέλανε σιγά σιγά προσπαθώντας να τους κυριεύσει.
Ξεκάθαρο το μήνυμα πως όταν κάτι σε βασανίζει, σε προκαλεί να ανοίξεις μέσα στην ψυχή σου τις πόρτες για να μπει κάτι άλλο. Ο πόνος που κουβαλάει κάποιος μέσα του μπορεί να γίνει εξελίξιμος, όχι όμως να του επιτρέψει να τον “κατασπαράξει”. Αν γίνει κάτι τέτοιο, τότε οι συνέπειες είναι τρομακτικές. Βιώνοντάς τες σε μεταμορφώνουν στον κακό σου εαυτό. Σ’ αυτόν που όλοι έχουμε μέσα μας, τρεφόμενο από τ’ οποιοδήποτε άσχημο έχουμε και έτσι θεριεύει.
Να μην ξεχάσω να αναφερθώ στο σπίτι, μιας και ο τίτλος της ταινίας είναι γι’ αυτό. Το συγκεκριμένο σπίτι έχει στην πλάτη του βαρύ ιστορικό, κατατάσσοντας το σε περίπτωση αστικού θρύλου. Το ανέφεραν πολύ φευγαλέα προσπαθώντας να δώσουν κάποια εξήγηση για τα γεγονότα που έλαβαν χώρα σ’ αυτό. Υπάρχει και μια σύνδεση των ατόμων που εμφανίζονται, που δεν την αξιοποίησαν αρκετά κατά την γνώμη μου.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Προς μεγάλη μας έκπληξή η σκηνοθεσία του Alastair Orr, είναι σε πάρα πολύ καλό επίπεδο, όπως και η φωτογραφία. Πολύ προσεγμένη δουλειά από μεριάς του με πλάνα, ποιοτικά σε τρομακτικό βαθμό. Με σωστή ατμόσφαιρα μας μεταφέρει τόσο ενεργά μέσα στην ταινία που νιώθουμε το καθετί που συμβαίνει εκεί μέσα.
Ο Alastair Orr (Expiration – Indigenous) συνυπογράφει το σενάριο μαζί με τους Catherine Blackman και Jonathan Jordaan, όπου έχουν ξανασυνεργαστεί στο παρελθόν. Έχουν μια έξυπνη ιδέα αλλά μάλλον το έχασαν λιγάκι στην μετάφραση. Προφανώς το παθαίνουν πολλοί σεναριογράφοι, γιατί δεν τους βγαίνει το πάντρεμα. Ή θα τους κερδίσει το horror και θα πέσουν πάλι στην παγίδα των κλισέ ιστοριών ή θα το πάνε πιο πολύ με την περιπέτεια για να υπάρχει εγρήγορση. Όπως και να’ χει το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο, η μη αξιοποίηση της έξυπνης ιδέας.
Οι ηθοποιοί στην απέναντι πλευρά έδωσαν μια μέτρια παρουσία, με εξαίρεση της Carlyn Burchell στον ρόλο της Katherine. Ευτυχώς ήταν αρκετά καλή η ερμηνεία της και έτσι κάλυψε μερικές ατέλειες των υπολοίπων. Δεν θα τους αναφέρω γιατί ήταν πραγματικά μόνο και μόνο για να γεμίζουν τα κενά. Θα σταθώ όμως στην παρουσία της Sharni Vinson (Step Up 3D – Your’ re next) που μας απασχόλησε περισσότερο απ’ όλους. Δεν τρελάθηκα με την ερμηνεία της.
Από μουσική το μόνο που θυμάμαι ήταν το καμπανάκι στην αλυσίδα. Τώρα αν είχε και άλλη, θα σας γελάσω.
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ
Γιατί “τσίμπησες” με την αρχική ιδέα. Γιατί σου αρέσουν οι ταινίες horror. Γιατί, δεν έχει άλλο γιατί, αυτά τα δυο φτάνουν.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ
ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ
From a House on Willow Street
ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΒΟΛΗ
24 Μαρτίου 2017
ΔΙΑΡΚΕΙΑ
90 λεπτά