Happy Family (2017)

Μια ταινία για μικρούς και μεγάλους, βασισμένη στο ομώνυμο best seller του βραβευμένου με Διεθνές Βραβείο Emmy Γερμανού σεναριογράφου και συγγραφέα David Safier. Στην Γερμανία το βιβλίο έχει πουλήσει περισσότερα από 500.000 αντίτυπα, ενώ ήδη έχει μεταφραστεί σε 18 γλώσσες και κυκλοφορεί σε πάνω από 30 χώρες.

Πραγματικά δεν ξέρω από που ν’ αρχίσω γι’ αυτό το καταπληκτικό animation. Θα προσπαθήσω να χαλιναγωγήσω λιγάκι την χαρά που πήρα, βάζοντας πάνω απ’ όλα το συναίσθημα. Να μια όμορφη αρχή. Συναίσθημα, τι ωραία λέξη αλλά και βίωμα. Η ταινία μιλά λοιπόν για πολλά συναισθήματα αλλά κυρίως για την Αγάπη που ψάχνουμε όλοι, την ομορφιά, το θάρρος αλλά και το bulling. Έχει δώσει στον κάθε χαρακτήρα από ένα τέτοιο συναίσθημα και το αναπτύσσει κατά τη διάρκεια της με έναν ευφυέστατο τρόπο.

Η οικογένεια Wishbone, με προτροπή της μαμάς, ντύνονται τέρατα για να πάνε σε ένα πάρτι. Όλο αυτό γίνεται για να περάσουν λίγες στιγμές διασκέδασης σαν οικογένεια. Όμως λογάριαζαν χωρίς τον Δράκουλα. Ο Δράκουλας μας λοιπόν, δέχεται ένα τηλεφώνημα από την Emma για τα δόντια του και αμέσως του δημιουργείται η ανάγκη να την κάνει δική του. Βάζοντας την γριά μάγισσα, που την είχε αιχμάλωτη του να την καταραστεί, κάνοντας την βαμπίρ, η Emma θα περάσει μια τρελή κατάσταση και μαζί με την οικογένεια της θα καταλάβουν από την καλή και την ανάποδη, τι σημαίνει να υπερασπίζεσαι πρώτα την ψυχή σου, μετά την οικογένεια και τέλος τις αξίες και τα ιδανικά που υπάρχουν.

Εκπληκτικός ο Δράκουλας μας, μιας και διαφέρει πολύ από τους υπόλοιπους που έχουμε δει, διότι είναι μέσα στην τεχνολογία και στα gadgets. Είναι σαν να έχει κάνει κατάληψη στο σπίτι του Batman με δρακουλίστικες πινελιές, με τρείς νυχτερίδες που κλέβουν την παράσταση από την αρχή της ταινίας θυμίζοντας κατά πολύ τα minions. Η Emma ( που έγινε λογοπαίγνιο με την λέξη “Αίμα”) στην μεταγλωττισμένη εκδοχή της, έγινε ένα υπέροχο βαμπίρ και μια κλασσική μάνα που θα έκανε τα πάντα για την οικογένεια, ο μπαμπάς Frank μετακόμισε στο σώμα του διάσημου Frankenstein, βρίσκοντας την δύναμη και το θάρρος που του έλειπε. Ο ευφυέστατος Max που όλοι στο σχολείο τον εκφοβίζανε πουλώντας του νταηλίκια μεταμορφώθηκε σ’ ένα αξιολάτρευτο λυκάνθρωπο, και τέλος η Fay που πάντα είχε ανασφάλεια με το αν είναι όμορφη, μεταμορφώθηκε σε μούμια.

Πολύ εύστοχες οι μεταμορφώσεις του κάθε χαρακτήρα, ταίριαζαν απόλυτα στον ψυχισμό τους και πραγματικά μας έκανε ν’ απορούμε πως το σκέφτηκε όλο αυτό ο συγγραφέας. Κατάρα είναι η Αγάπη μερικές φορές που σε κάνει τέρας αν δεν την έχεις μέσα σου και η λύση είναι πάντα μια και σίγουρη. Η Αγάπη, σας μπέρδεψα ; Κι όμως είναι και κατάρα και ευλογία συνάμα. Αυτή σε κάνει να νοιώθεις καταραμένος αν δεν την έχεις, αλλά λύνει και την κάθε κατάρα όταν την βρεις, νικά θεούς και δαίμονες, αυτή σε κάνει όμορφο, δυνατό, θαρραλέο. Άρα η αγάπη θέλει αγάπη, όπως λέει και ο σοφός λαός.