Ο αρχηγός του άρματος “Fury” (επιλοχίας, αν το λέω σωστά) μαζί με το πλήρωμα του, αναλαμβάνουν μια δύσκολη αποστολή και βρίσκονται μέσα στο εχθρικό έδαφος. Υστερούν σε αριθμό και πυρομαχικά αλλά αυτό δε θα τους σταματήσει από το να προστατέψουν τον κόσμο, γιατί πάνω από όλα είναι Αμερικανοί..
“Well, we do get $1.35 a day, right? Best job I ever had!”
TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ
Η ταινία ξεκινάει με ένα γελοίο τρόπο. Ο “καλός” Brad Pitt σφάζει ένα Γερμανό και ελευθερώνει το λευκό του άλογο… Εντάξει, καταλαβαίνω ότι έχει αλληγορική σημασία αλλά δε παύει να μου μοιάζει γελοίο.
Βασικός πρωταγωνιστής είναι ο νεοσύλλεκτος που καλύπτει την θέση του πρόσφατα αποθανόντα συνοδηγού. Χωρίς να έχει εμπειρία και παρά τη θέληση του τον χώνουν μέσα στο άρμα και τον αναγκάζουν να σκοτώνει χωρίς έλεος. Και αυτό είναι το βασικό νόημα μιας αντι-πολεμικής ταινίας. Το κακό, δηλαδή, που φέρει ο πόλεμος. Αλλά όχι σε αυτήν ταινία. Ο μικρός αν και μοιάζει πιστός στην αγνότητα του, καταλήγει να γαζώνει τους Γερμανούς με μίσος και να υποστηρίζει μέχρι και της τελευταίας ρανίδας αίματος τα ιδανικά του προϊσταμένου του. Και χαρακτηρίζεται και ήρωας κάνοντας υπερήφανους τους συμπολεμιστές του. Άρα αυτή για μένα δεν είναι αντι-πολεμική ταινία.
Οι διάλογοι είναι πολύ κακοί, του στυλ “Πάρτα Γερμαναρά” και κατά τη γνώμη μου και το σενάριο είναι κάτω του μετρίου. Ωστόσο, έχει απίστευτα πλάνα. Σε οποιαδήποτε στιγμή και αν πατήσεις pause θα καταλήξεις να χαζεύεις αυτόν τον υπέροχο τρόπο καδραρίσματος. Μας μεταφέρει, ακόμα, πολύ ωραία όλη αυτή τη κλειστοφοβική αίσθηση του άρματος και έχει και άριστη διαχείριση όλων αυτών των ηθοποιών και των απέραντων χώρων του σκηνικού.
Υπάρχει και κάτι καινούργιο σε αυτήν την ταινία. Αυτό που θα χαρακτήριζα σαν G.I.Joe effect. Δηλαδή όταν πυροβολάνε βλέπουμε την πορεία της σφαίρας σαν να βλέπουμε να πολεμάνε με πράσινα και κόκκινα laser. Είναι μια πολύ έξυπνη σκέψη γιατί έτσι ο σκηνοθέτης μπορεί να διαχειριστεί περισσότερο τα γενικά πλάνα, αφού καταλαβαίνουμε που πέφτει η κάθε σφαίρα. Αποφεύγει έτσι το κοινότυπο μοντάζ του στυλ, “Κοντινό σε αυτόν που πυροβολεί”, “Κοντινό στο σημείο που πέφτει η σφαίρα” και πάει λέγοντας. Αλλά δυστυχώς όταν σε όλη την ταινία βλέπω ένα τόσο σκληρό ρεαλισμό, αυτό το εφέ με βγάζει από το mood.
Υπάρχει μια σκηνή με μια μάχη μεταξύ 2 αρμάτων που είναι όλα τα λεφτά. Και το μοντάζ, και το σασπένς, και όλα σε αυτήν την σκηνή είναι τέλεια. Δεν έχω ξαναδεί μάχη, τόσο ωραία αποδοσμένη. Βέβαια, το ότι μια σκηνή είναι άψογη δε σημαίνει ότι θα αλλάξω την γνώμη μου για την συνολική ταινία.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθέτης είναι ο David Ayer. Προσωπικά δεν τον θεωρώ καλό στη δουλειά του. Όλες οι ταινίες του διαπραγματεύονται ένα πράγμα, την αγνή τεστοστερόνη που εκκρίνει ένας Αμερικανός. Ειδικά στο Sabotage. Η επιλογή του χρωματικού look έγινε από τον διευθυντή φωτογραφίας Roman Vasyanov ο οποίος έκανε καταπληκτική δουλειά και μάλλον ασχολήθηκε και με την σύνθεση των κάδρων όσο ο σκηνοθέτης ήταν απασχολημένος με το να βάζει τους ηθοποιούς να μαλώνουν μεταξύ τους, για να δημιουργήσει “ένταση”. Η μουσική σύνθεση είναι του Steven Price που είχε κάνει πολύ καλή δουλειά και στο Gravity.
Ο Brad Pitt, μπορεί να μη μιλούσε τέλεια τα Ιταλικά στο Inglourious basterds, αλλά εδώ ήρθε διαβασμένος και θα τον ακούσετε να μιλάει Γερμανικά σαν… λαζογερμανός. Στους υπόλοιπους ρόλους τώρα. Είναι ένας που μοιάζει στον Clive Owen, ένας που μοιάζει στον Mark Ruffalo, ένας που μοιάζει στον Shia LaBeouf… ωπ, μισό λεπτό, αυτός ΕΙΝΑΙ ο Shia Labeouf.
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ
Επειδή υπηρέτησες στα τεθωρακισμένα και ξέρεις πως είναι το “από μέσα”. Επειδή σου αρέσουν οι πολεμικές ταινίες και ιδιαίτερα αυτές που αναφέρονται στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Επειδή για κάποιο περίεργο και ανεξήγητο λόγο νομίζεις ότι αυτή η ταινία συγκρίνεται με το Inglourious Basterds, μόνο και μόνο επειδή ο Brad Pitt σκοτώνει Γερμανούς, ξανά. Δεν θα γλυτώσει ποτέ ο Χίτλερ από δαύτον.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ
ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ
Fury
ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΒΟΛΗ
15 Οκτωβρίου 2014
ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΒΟΛΗ (GR)
20 Νοεμβρίου 2014
ΔΙΑΡΚΕΙΑ
134 λεπτά
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
ΓΛΩΣΣΑ
BUDGET
$68.000.000