Fifty Shades of Grey (2015)

Εδώ έχουμε (βαθιά ανάσα) την μεταφορά του ομώνυμου πολυδιαβασμένου και πετυχημένου μυθιστορήματος της E. L. James, το οποίο μετά την επιτυχία του πρώτου τεύχους έγινε τριλογία. Με πωλήσεις πάνω από 100 εκατομμύρια δολάρια, 100 εκατομμύρια copies και 50 διαφορετικές (όχι αποχρώσεις) μεταφράσεις, η τριλογία εκφράστηκε ως φαινόμενο και ήταν θέμα χρόνου να γίνει και η μεταφορά του στη μεγάλη οθόνη.

Μην έχοντας διαβάσει την τριλογία (και δεν πρόκειται εκτός αν πληρωθώ αδρά), θα αναφερθώ στην ταινία καθαρά και προφανώς σε όση έρευνα έκανα (δεν χρειάστηκε και πολύ).

Η μεταφορά ενός τέτοιου πετυχημένου βιβλίου (διότι η ταινία αναφέρεται μόνο στο πρώτο τεύχος, ελπίζουν να γυρίσουν και τα υπόλοιπα) δεν είναι εύκολη υπόθεση. Το εγχείρημα είναι τόσο δύσκολο, διότι πάντα υπάρχει η αντίφαση με το βιβλίο. Μην βλέπετε τον Peter Jackson, είναι η εξαίρεση στον κανόνα. (Τουλάχιστον στα Lord of the Rings, διότι μετά μας τα χάλασε, anyway). Οι συντελεστές είχαν να σκεφτούν πολλά. Από το δύσκολο casting, μέχρι το ποιες επίμαχες σκηνές του βιβλίου θα μπουν μέσα στην ταινία και πως αυτές με την σειρά τους θα παρουσιαστούν.

Στην προσπάθεια να δημιουργηθεί μία ταινία, που θα πιάσει μεγάλη γκάμα θεατών (παρά το R rated), τελικά έκαναν μία τρύπα στο νερό. Η έλλειψη ενδιαφέροντος της ερωτικής σχέσης, η έλλειψη ρυθμού της ταινίας καθώς και οι υποκριτικές, μας έκαναν να χασμουριόμαστε και να κοιτάμε το ρολόι επίμονα.

Ουσιαστικά μιλάμε για μία άλλη έκδοση του Twilight, αλλά χωρίς υπερφυσικά πλάσματα και περισσότερο σεξ. Οι χαρακτήρες είναι παραπλήσιοι. Έχουμε τον πρωταγωνιστή που επιφανειακά είναι ότι θέλουν όλες οι γυναίκες (νέος ωραίος, εργένης) αλλά έχει ένα κουσούρι. Στο Twilight ήταν βρικόλακας, εδώ σαδιστής! Από την μία απορρίπτει την πρωταγωνίστρια, από την άλλη της τα ρίχνει! Η πρωταγωνίστρια, είναι η κλασική μυξοπαρθένα, άπειρη που εντυπωσιάζεται εύκολα, και μόλις μαθαίνει το μυστικό δεν φεύγει για κάποιο λόγο, διότι θέλει να κρύβεται μέσα στις ανασφάλειες της.

Ορισμένες αλλαγές έγιναν σαφώς, όπως η απουσία της γνωστής σκηνής με το ταμπόν (ψάξτε το τα χείλη μου είναι σφραγισμένα). Ενδιαφέρον έχει επίσης πως στην σκηνή που ο Christian δείχνει για πρώτη φορά το playroom στην Anastasia, είναι και η πρώτη φορά που η Dakota Johnson έβλεπε το δωμάτιο. Ιδέα των παραγωγών για να δείχνει πιο πειστική!

Βλέποντας την ταινία, αναρωτιόμουν που οφείλεται η επιτυχία αυτής της ιστορίας. Ένας λόγος είναι, διότι ο γυναικείος πληθυσμός που διάβασε το βιβλίο (χωρίς να τα γενικεύω) αισθάνεται ανασφαλής τόσο με τον εαυτό της όσο και με τα θέλω της. Δεν βγάζει στην επιφάνεια τις επιθυμίες της, διότι μπορεί να κατηγορηθεί γι αυτές (έλεος), με αποτέλεσμα να υποβόσκουν και να μην αισθάνεται ελεύθερη ούτε με το έτερων ήμισυ. Η ιστορία αυτή λοιπόν, έβγαλε στην επιφάνεια όσες φαντασιώσεις έχουν, για έναν άνθρωπο που έχει όλα τα χαρακτηριστικά που έχουν οι Brad Pitt και Bruce Wayne (ναι ο δεύτερος δεν υπάρχει ξυπνήστε!).