Fifty Shades Freed (2018)

Την τρίτη και τελευταία (δόξα τω Θεώ) ταινία της τριλογίας των βιβλίων της E. L James, Fifty Shades of Grey. Εδώ έχουμε την Απελευθέρωση, που βάζει ένα φρένο σε όλη αυτή την ιστορία.

Για όσους λοιπόν μπουν στην διαδικασία να δουν την ταινία αυτή χωρίς να έχουν δει τις δυο προηγούμενες, εν τάχει να πούμε ότι είναι μια ιστορία αγάπης με δόσεις χλιαρού σαδισμού και προκλητικού περιεχομένου, που συνοδεύονται με ρομαντικές νότες για να ολοκληρωθεί η παραφωνία της υπερβολής.

Αφού έκανα τις απαραίτητες συστάσεις να τα πω λίγο και τα πράγματα με τ’ όνομα τους. Ο Christian Grey, είναι ένας αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας, υιοθετημένος με κακό παρελθόν από την βιολογική του οικογένεια, που του έχει αφήσει κατάλοιπα. Μια “καλή” φίλη της μητέρας του, όχι της βιολογικής, τον μύησε στον κόσμο του σαδισμού, δημιουργώντας έτσι έναν περίεργο χαρακτήρα. Στον δρόμο του βρέθηκε η Anastasia, μια κοπέλα που του ταίριαζε απόλυτα γιατί ήταν αυτό που έψαχνε. Μια υποτακτική.

Σε αυτή την ταινία θα δούμε τον γάμο τους και την εξέλιξη της σχέσης τους, με την αναμενόμενη κατάληξη. Όλο αυτό όμως, από την πιο αστραφτερή μεριά, με πανάκριβα αμάξια, διακοπές, σπίτια, λεφτά και προσωπική φρουρά σε μια κοπέλα που δεν διαφέρει καθόλου απ’ όλες τις κοινές κοπέλες εκεί έξω. Είναι πολλές φορές εξοργιστικό γιατί στο κοινό που απευθύνεται του πουλάει την υποψία ότι ” που ξέρεις κι εσύ μπορεί να βρεις κάποιον φραγκάτο γκόμενο αν πέσεις στα τέσσερα και του κάνεις τα γούστα”. Ελάτε τώρα ρε παιδιά! Για να σοβαρευτούμε λιγάκι. Δεν θα μπω στο τρυπάκι να αρχίσω την ανάλυση περί κοινωνικών τάξεων και λοιπών χαρακτηρισμών, γιατί θα γράφω μέχρι να πεθάνω.

Εν τέλει για να μη σας κουράσω δεν ξεφεύγει από την προηγούμενη ταινία. Είναι πάλι η φάση του ότι έχουμε δυο ταινίες σε μια. Απογοητεύει αυτούς που νομίζουν ότι θα δουν τα όργια και νευριάζει αυτούς, ή μάλλον αυτές, που θέλουν να ζήσουν το ρομάντζο γιατί τους το κάνει περιπετειώδες με πικάντικες και ντροπιαστικές σκηνές. Ούτε τους μεν, ούτε τους δεν δηλαδή.

Δεν μπορώ ν’ αφήσω ασχολίαστο το γεγονός, το πόσο γρήγορα ευνουχίστηκε και άλλαξε τις αντιλήψεις που είχε για την ζωή του, μετά την γνωριμία του με την Ana. Ξέρω ότι θα μου πείτε, πως ο έρωτας σε αλλάζει και πως αυτό θέλει να δείξει η συγγραφέας. Είναι όμως πολύ απότομο και δεν ταιριάζει. Είναι πολύ κοινότυπο αυτό το μοντέλο ανδρός. Έχει γεμίσει ο τόπος με “άνδρες” που υποδουλώνονται σ’ ένα αιδοίο.

Έτσι για την αλλαγή θα έπρεπε να ήταν πιο ακλόνητος στις πεποιθήσεις του. Θα ήταν πιο πικάντικο και σίγουρα κάτι διαφορετικό. Και αν βιαστείτε εσείς τα κορίτσια να με μαλώσετε παίρνοντας το μέρος του και υποστηρίζοντας τον, δείτε λιγάκι την συμπεριφορά του και τον λόγο που δεν ήθελε να “μοιραστεί” την καλή του και μετά ελάτε να μου πείτε. Μονό εκεί θυμήθηκε να αντιδράσει, όλα ανάποδα!