Ferdinand (2017)

Μια ταινία που πραγματεύεται την αγάπη, την διαφορετικότητα, τις επιλογές, την ομαδικότητα και την πίστη. Μια ταινία δηλαδή που έχει ό,τι καλύτερο να προσφέρει στο κοινό της και έρχεται να μας διασκεδάσει μιας και είναι μια ανάλαφρη κωμωδία και ένα ωραίο animation για τους μικρούς μας φίλους.

Για να πάμε όμως στα επί μέρους, αναλύοντας την λίγο περισσότερο. Καταρχάς θίγει με το γάντι το θέμα των ταυρομαχιών. Δείχνει την οπτική γωνία των ταύρων και την εναντίωση του Ferdinand για το θέμα αυτό, τοποθετώντας με μαεστρία τους χαρακτήρες που απαρτίζουν την κατάσταση. Δείχνοντας την έπαρση αλλά και την ωμότητα που διακατέχει τους ανθρώπους που ασχολούνται με το συγκεκριμένο “άθλημα”. Ήταν πολύ σοφό από μεριάς τους, να ευαισθητοποιήσουν τον κόσμο σ’ αυτό το θέμα και το έκαναν ορθά ξεκινώντας από τα μικρά παιδιά. Οπότε όταν αυτά μεγαλώσουν, δεν θα υπάρχει ενδιαφέρον για τις αρένες και σιγά σιγά θα σταματήσει αυτή η τρέλα.

Όσο για τα μηνύματα που περνάει είναι σε βαθμό καταιγιστικό και δεν προλαβαίνεις να χωνέψεις το ένα, τσακ σου έρχεται κι άλλο. Δεν θέλω όμως να σας κουράσω με τα ίδια και τα ίδια, μιας και σας τ’ ανέφερα στην αρχή, οπότε θα σταθώ στην ευγένεια που είναι το χαρακτηριστικό του Ferdinand. Είναι ξεκάθαρα μια μεταφορά του δυνατού και αδυνάτου. Είναι όπως όταν βλέπεις στον δρόμο ένα τεράστιο σκυλί να προχωρά και δεν δίνει σημασία σε κανέναν. Αυτό συμβαίνει γιατί ξέρει πολύ καλά τι είναι και πόσο εκτόπισμα έχει, οπότε δεν το ενδιαφέρει να γαβγίσει ξεσηκώνοντας τον τόπο για να σου το αποδείξει. Σε αντίθεση με τα μικρόσωμα σκυλιά που μειονεκτούν και το γνωρίζουν, κάνοντας τον τόπο ανάστα ο κύριος με τις φωνές τους. Αυτό ακριβώς είναι και ο ευγενικός και ρομαντικός Ferdinand, και μας προσφέρει μια ταινία χορταστική από μηνύματα και συμβολισμούς.

Ο Ferdinand μετέτρεψε όλη την κατάσταση υπέρ του, παρέδωσε μαθήματα ανθρωπιάς σε ανθρώπους “ζώα”, με την τακτική εισπνέω κάμπιες και φτερνίζομαι πεταλούδες. Μια ταινία που θα την λατρέψουν πολύ τα παιδιά και θα την χαρούν οι μεγάλοι.