Fantastic Beasts and Where to Find Them (2016)

Από την πένα της πιο επιτυχημένης εμπορικά συγγραφέως στην ανθρώπινη ιστορία, της J.K. Rowling, της δημιουργού του φανταστικού-μαγικού σύμπαντος του Harry Potter, έρχεται μια νέα σειρά ταινιών η οποία διαδραματίζεται περίπου εβδομήντα χρόνια πριν από τα γεγονότα που διαδραματίζονται στα βιβλία του Harry Potter, με πρωταγωνιστή τον Newt Scamander, έναν νεαρό μάγο ο οποίος έχει ως αποστολή του να βρει και να διασώσει όσα μαγικά πλάσματα υπάρχουν ακόμη.

Ήδη από την αρχή της ταινίας ξεκινάει το fan service, με τους τίτλους αρχής να καλύπτονται μουσικά από το theme των ταινιών με ήρωα τον Harry Potter, μια προφανής κίνηση από πλευράς παραγωγής, η οποία όμως λειτούργησε θετικά ως γέφυρα μεταξύ των δυο σειρών ταινιών, βάζοντας μας στο κλίμα της ταινίας ευθύς εξαρχής. Αυτό το κινηματογραφικό τρικ άλλωστε, είναι κάτι που συνηθίζεται σε σειρές κινηματογραφικών ταινιών που βασίζονται στο ίδιο φανταστικό σύμπαν (το ίδιο ακριβώς συνέβη με την έναρξη του The Hobbit όπου είχαμε το βασικό μουσικό theme από την τριλογία του Lord of the Rings, ενώ μία ακόμα επανάληψη της ίδιας τακτικής είδαμε πρόσφατα και στην συνέχεια, μετά από πάρα πολλά χρόνια, της σειράς ταινιών Star Wars).

Είναι πολύ δύσκολο για μια ταινία, η οποία κουβαλάει τόσο βαριά ιστορία πίσω της, να καταφέρει να μην πέσει στην παγίδα της υπέρμετρης χρήσης του fan service. Συνήθως, ελλείψει στιβαρού σεναρίου, τέτοιες ταινίες καταφεύγουν στο να προβάλουν κατά διαστήματα σκηνές, στιγμιότυπα, μουσικά themes και αναφορές στις προηγούμενες ταινίες, που εξιτάρουν τους fans του σύμπαντος της ταινίας, αλλά για κάποιον ο οποίος είναι ανυποψίαστος ως προς τις προηγούμενες ταινίες δεν λειτουργούν προς την σωστή κατεύθυνση. Οφείλω να ομολογήσω λοιπόν, πως η συγκεκριμένη ταινία χρησιμοποιεί το fan service με σύνεση.

Ένα δομημένο σενάριο, με αρχή, μέση και τέλος. Χαρακτήρες δουλεμένοι ψιλοβελονιά. Με την καλλιτεχνική διεύθυνση της ταινίας να παίρνει άριστα, τόσο για την αποτύπωση του κλίματος της εποχής, με τα αντίστοιχα σκηνικά, κοστούμια, αξεσουάρ, αλλά επίσης και για την συνετή χρήση CGI εκεί όπου ήταν απολύτως απαραίτητο, καταφέροντας να μην κουράσει το μάτι του θεατή με οπτικές υπερβολές αλλά παράλληλα να αποδώσει το μαγικό περιβάλλον στο οποίο διαδραματίζεται η ταινία στην εντέλεια. Θα μπορούσε βέβαια η ταινία να έχει λίγο μικρότερη διάρκεια, αλλά σίγουρα είναι κάτι που μπορούμε να δικαιολογήσουμε δεδομένου του ότι πρόκειται για την πρώτη ταινία της σειράς, που επιχειρεί να μας εισάγει σε έναν άλλο κόσμο, μιας άλλης εποχής.

Ειδική μνεία θα ήθελα να κάνω στην σκηνοθεσία της ταινίας, η οποία σε συνδυασμό με την υπέροχη λυρική μουσική, σε ταξιδεύουν σε έναν άλλο κόσμο. Σε ένα κόσμο μαγικό, όπου το καλό συνυπάρχει με το κακό, ένα κακό όμως που αποδίδεται με ιδιαίτερα σκληρό-ρεαλιστικό τρόπο από τον σκηνοθέτη, λειτουργώντας ως χαστούκι για εκείνους που πίστευαν οτι το Fantastic Beasts είναι μια ταινία μόνο για παιδιά Είναι μια ταινία, που αποδίδει την σκληρότητα της εποχής της τόσο πιστά, τους ενήλικες και τις συμπεριφορές τους τόσο ρεαλιστικά αλλά και ταυτόχρονα παραμυθένια, σε τέτοιο βαθμό που μου έφερε στο μυαλό τις ιστορίες και τα παραμύθια του Charles Dickens. Με λίγα λόγια…The magic is back.