Σε αυτό το ψυχολογικό θρίλερ, η ζωή του ζωγράφου Lorenzo βγαίνει εκτός ελέγχου, καθώς φοβάται ότι η γυναίκα του προσπαθεί να τον απομονώσει από τον νεογέννητο γιο τους.
TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ
Βασισμένη στο διήγημα του Guillermo Martínez, “Una madre protectora”, με την καταγωγή του φιλμ να είναι από την Αργεντινή. Η προσπάθεια που γίνεται σε αυτή την ταινία, να μας μεταφέρει το συναίσθημα της αγωνίας και του φόβου (ας το πούμε έτσι), αποτυγχάνει παταγωδώς.
Η μίξη που έχει γίνει είναι το λιγότερο ατυχής και δεν προσφέρει κάτι παραπάνω στην πλοκή του έργου, προσθέτοντας μια παραπάνω αδιάφορη νότα στο όλο κλίμα. Η βιολογία με την τέχνη θα συναντηθούν και δεν θα ξετρελαθούν η μία με την άλλη, όπως ήταν αναμενόμενο. Η απογοήτευσή όμως συνεχίζεται όταν αντιλαμβανόμαστε ότι όλα μέσα στην πλοκή είναι τόσο μα τόσο προβλέψιμα. Χρησιμοποιώντας τον αριθμό Φιμπονάτσι σε έναν πίνακα, ο οποίος συνδέει την αριθμητική με την τέχνη, και που υπάρχει σε όλη την φύση δίνοντας της την αρμονία, παρατηρούμε πως η μόνη ατυχία του “χρυσού αριθμού φ” ήταν η ίδια η ταινία.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Στην σκηνοθεσία βρίσκουμε τον Sebastián Schindel, που σκηνοθετεί κατά κύριο λόγω Ντοκιμαντέρ, σε μία μέτρια προσπάθεια, ενώ στο σενάριο τον Leonel D’Agostino ( Un Amor ), όπου έχω να σας πω ότι μπορεί να βασίστηκε στην νουβέλα του Guillermo Martinez, αλλά θεωρώ πως πρόδωσε από την αρχή με τον τρόπο του την πλοκή. Δυστυχώς σεναριακά η κατάσταση είναι πολύ ρηχή και αδιάφορη.
Ο πρωταγωνιστής Joaquín Furriel, ήταν αρκετά καλός και ότι σώθηκε ήταν από την ερμηνεία του. Οι υπόλοιποι θα αναφερθούν για τα όπλα (που λέμε). Η Martina Gusman στον ρόλο της Julieta και η Heidi Toini στον ρόλο της Singrid και ο Luciano Cáceres στον ρόλο του Renato.
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ
Γιατί σου αρέσουν οι ταινίες από την Αργεντινή, γιατί σου αρέσουν τα θρίλερ. Γιατί αν και η επιστήμη δεν πέφτει ποτέ έξω, υπάρχουν μερικές ταινίες σαν κι αυτή που σου αποδεικνύουν το αντίθετο. Πάντως αν είστε φανατικοί του είδους, μην κάνετε τον κόπο.