Μερικοί άγνωστοι μεταξύ τους θαμώνες παγιδεύονται μέσα σε ένα μπαρ στα καλά καθούμενα. Κάθε φορά που κάποιος από αυτούς προσπαθεί να φύγει από το μπαρ, δέχεται πυροβολισμούς απ’ έξω και πέφτει νεκρός.
TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ
Αρχικά η ταινία φαίνεται πολύ ενδιαφέρουσα, έτσι δεν είναι; Κάπως έτσι λοιπόν ξεκινάς να τη δεις γεμάτος προσδοκίες (εξάλλου Ισπανικός κινηματογράφος είναι, έχεις τον πήχη ψηλά) και ενώ όντως αρχίζει αρκετά ελπιδοφόρα, σταδιακά γίνεται όλο και χειρότερη… Κάτι ανάμεσα σε καλτ, ταινία τρόμου, αποτυχημένη κωμωδία, sci fi και πολιτικό θρίλερ που τελικά όμως δεν καταφέρνει να είναι τίποτα από όλα αυτά , η ταινία δυστυχώς αποτυγχάνει να κρατήσει το ενδιαφέρον μας μετά το πρώτο τέταρτο. Ακραίες δόσεις νατουραλισμού που τελικά το μόνο που καταφέρνουν είναι να σε κάνουν να αηδιάσεις, ενώ η ουσία της ταινίας χάνεται κάπου ανάμεσα στους υπονόμους, στις λάσπες στα αίματα και στη γλίτσα στην οποία κυλιούνται οι καημένοι η ηθοποιοί.
Υποθέτω πως αυτό που ήθελε να δώσει η ταινία ως μήνυμα στο κοινό είναι πόσο άγριο θηρίο μπορεί να γίνει κάποιος προκειμένου να επιβιώσει. Οι ήρωες θα ξεχάσουν κάθε καθωσπρεπισμό και θα πατήσουν επί πτωμάτων κυριολεκτικά προκειμένου ο καθένας να σώσει το τομάρι του. Και είναι αλήθεια. Και τη βασίλισσα τα Αγγλίας να εκθέσεις σε μια τέτοια κατάσταση θα δεις μπροστά σου τελικά ένα άγριο ζώο. Γιατί το ένστικτο της επιβίωσης όσο και να προχωρήσει ο πολιτισμός μας θα είναι πάντα πρωτόγονο.
Ενδιαφέρουσα σαν ιδέα και την έχουμε ξαναδεί και άλλες φορές σε κινηματογραφικά αλλά και θεατρικά έργα. Ωστόσο ο τρόπος που αποτυπώθηκε στο πανί δυστυχώς κατά την ταπεινή μου γνώμη ήταν κάπως άκυρος.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Πρόκειται για μια συμπαραγωγή Αργεντινής Ισπανίας. Δημιουργός ο καλτ -όπως αποκαλείται- σκηνοθέτης Álex de la Iglesia. Δεν έχω αντιληφθεί ακριβώς το όραμά του, αλλά να δεις που για κάτι καλτ θα πρόκειται τελικά. Σενάριο επίσης δικό του και του Jorge Guerricaechevarría, ενώ μερικοί από τους θαμώνες είναι οι Blanca Suárez, Mario Casas, Jaime Ordóñez και Carmen Machi. Τον Μario Casas τον γνωρίσαμε μάλιστα και μέσα από τη μεγάλη επιτυχία του Contratiempo. Οι ηθοποιοί κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν και ειδικά ο Jaime Ordóñez που ξεχωρίζει στο ρόλο του περιθωριακού άστεγου που είναι και ο πιο απαιτητικός άλλωστε.
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ
Γιατί ίσως να έχεις διαφορετικό γούστο από μένα και να το εκτιμήσεις με άλλο μάτι. Εξάλλου η κάθε ταινία έχει το κοινό της και επειδή κάτι δε μου άρεσε καθόλου εμένα δε σημαίνει ότι απαγορεύεται να αρέσει σε σένα. Μπορεί εγώ να πέφτω έξω. Άλλωστε είμαι εδώ απλά και μόνο για να πω μια γνώμη. Προσωπικά λοιπόν μπορεί να μην την προτείνω αλλά από κει και πέρα αν θέλεις να τη δεις, νίπτω τας χείρας μου. Εγώ προειδοποίησα!
5 ΛΑΤΙΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΙΣΤΑ ΣΟΥ